به گزارش  مشرق به نقل از مهر، امروز نبض مدینه سخت می‌زند و گویی نفس‌هایش به شماره افتاده است درست مانند روزی که آسمان و زمین این دیار داغدار رسول خدا شد.

و اینک تنها بعد از گذشت اندک زمانی از هجرت پیامبر اکرم (ص)، زمین عزادار و فلک داغدار می‌شود تا بار دیگر مردمان غم فراق خوب‌ترین انسان‌ها را نظاره گر باشند. آری داغ فراق فاطمه بر دل علی (ع) و یارانش، کمتر از زخم هجر رسول الله (ص) نیست، او نیز مانند پدرش همه خوبی‌ها را در خود خلاصه کرده است.


زهرا (س) آینه تمام نمای پاکی

به راستی که زهرا (س) آینه تمام نمای پاکی است آنقدر که هیچ زنی در عالم با او برابری نمی‌کند و تنها مردی همچون علی (ع) هم سنگ و شایسته همسری اوست.

در بزرگی مقام او همین بس که رسول الله می‌فرمایند: فاطمه پاره تن من است و هر کس او را غضبناک کند مرا به خشم آورده است.

 رسول الله (ص) بوی بهشت را از فاطمه استشمام می‌کرد

علاقه پیامبر (ص) به فاطمه آنچنان بود که هنگانی که از سفر می‌آمد اولین کسی را که به دیدنش می‌رفت فاطمه بود. هم چنین آخرین کسی که وقت رفتن به سفر از او جدا می‌شد فاطمه بود و هر‌گاه که به خانه او وارد می‌شد دخترش را می‌بوسید و می‌فرمود من بوی بهشت را از تو استشمام می‌کنم.


درجه والای فاطمه (س) در شفاعت

و این علم و حلم فاطمه، زهد و پاکی او، بخشش و ایثارش، عبادت و خداترسی‌اش و... باعث شده تا او به درجه‌ای بالا در شفاعت نائل شود تا جایی که امام سجاد (ع) مى فرماید: وقتى که قیامت فرا رسد، منادى ندا مى دهد؛ در این روز، ترس و اندوهى به خود راه ندهید. همه خوشحال از این عفو عمومى سر بالا مى برند.

فاطمه (س) وارد محشر مى شود و گفته مى شود کسانى که به آیات ما ایمان آوردند و مسلمان شدند به جز مسلمانانى که دوستدار اهل بیت (ع) هستند، همگى سر‌ها را بزیر اندازند. آن‌گاه اعلام مى شود؛ این است فاطمه دخت محمد (ص)، او و همراهانش به سوى بهشت مى روند. خداوند فرشته اى را خدمت وى مى فرستد و مى گوید: حاجتت را از من بخواه!

فاطمه عرض مى دارد: پروردگارا! حاجت من آن است که مرا و کسانى را که فرزندان مرایارى کردند، مورد عفو قرار دهى.

همچنین در جایی دیگر آمده است که امام هادى (ع) در مورد علت نامگذارى حضرت صدیقه طاهره (س) به  "فاطمه" از رسول خدا (ص) نقل مى کند: دخترم فاطمه را بدان جهت فاطمه نامیدند که خداوند عزوجل او و دوستانش را از آتش جهنم به دور نگه مى دارد.

امام باقر (ع) نیز مى‏فرماید: هنگامى‏که فاطمه به در بهشت می‏رسد، به پشت‏ سرش مى‏نگرد. ندا مى‏رسد؛ اى دختر حبیب! اینک که دستور داده‏ ام به بهشت ‏بروى، نگران چه هستى؟

فاطمه (س) جواب مى‏دهد: اى پروردگار! دوست دارم در چنین روزى با پذیرش شفاعتم، مقام و منزلتم معلوم شود.
و ندا مى‏رسد: اى دختر حبیبم! برگرد و در مردم بنگر و هر که در قلبش دوستى تو یا یکى از فرزندانت نهفته است داخل بهشت گردان.