به گزارش سرویس سیاست مشرق، " ۴ ماه است جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل نشده"، این جمله یکی از اصلی ترین نکات و خبرهایی بود که حجت الاسلام محمد قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی در سخنان روز یکشنبه خود در صحن علنی مجلس به زبان آورد و تمثیلی از مظلومیت بخش فرهنگ در نگاه برخی مدیران ارشد کشوری بود. شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان نهادی برآمده از انقلاب اسلامی جایگاه مهمی در نهادهای سیاستگذاری جمهوری اسلامی ایران دارد. از سال ۱۳۵۹ که نقطه عطف تاریخ انقلاب فرهنگی است، تاکنون این نهاد در حوزه‌های علم، آموزش و پژوهش و فرهنگ فعالیت‌های مهمی را برنامه ریزی کرده است.

در جایگاه، اهمیت و ضرورت شورای عالی انقلاب فرهنگی همین نکته بس که با تدبیر رهبر معظم انقلاب بر استمرار وجود نهادی که به‌طور دائم و به‌صورت مستمر و فعال موضوع فرهنگ و علم را طراحی و برنامه ‌ریزی کند، تاکید شده است. از جمله مهمترین وظایف شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌توان به تهیه و تدوین سیاست‌ها و طرح‌های راهبردی کشور در زمینه‌های مختلف فرهنگی از جمله در حوزه‌های زنان، تبلیغات، اطلاع‌رسانی، چاپ و نشر، بیسوادی، دانشگاه‌ها، برقراری روابط علمی و پژوهشی و فرهنگی با سایر کشورها، همکاری حوزه و دانشگاه، فعالیت‌های دینی و معنوی، تهاجم فرهنگی و سایر حوزه‌های فرهنگی در حوزه سیاستگذاری اشاره کرد.

پیش از آن هم خبرهای مربوط به نوع رفتار با برخی اعضای این شورا که برخی سیاست ها و رفتارهای رییس جمهور را در حضورش نقد کرده بودند، مورد توجه رسانه ها قرار گرفته بود چراکه عملا تا مدتها ضرغامی و رحیم ‌پورازغدی بابت این موضوع، به جلسات شورای انقلاب فرهنگی دعوت نشدند. البته این، اولین باری نیست که رییس جمهور عزمی بر تشکیل جلسات شورای مذکور ندارد چراکه سال گذشته نیز این اتفاق تکرار شده بود و از جلسه ۸۱۶ ام شورای عالی انقلاب فرهنگی در ۱۱ دی ماه ۹۷ تا حدود ۶ ماه بعد، قفلی بر در شورای عالی انقلاب فرهنگی زده شد و پس از انتصاب حجت الاسلام عاملی به عنوان دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، کلید شورا تا مدتها در قفل خود نچرخید.

قرار بود شورا از دی ۹۷، هر دو هفته یکبار جلسه تشکیل دهد اما تا بهار سال بعد، هر بار با عنوانی از جمله لغو، تعطیلات و غیره تشکیل نشد و برگزار نشدن جلسات تاکنون دلیل قانع کننده ‌ای نداشت. شاید بهترین توضیح، مصاحبه مهدی گلشنی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی باشد که به خبرگزاری مهر گفته بود: رئیس جمهور فعلی آن اهمیتی را که رؤسای جمهور قبلی به شورا می‌دادند را نمی‌دهد.

مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی ابلاغ نمی‌شود!

اما حالا علاوه بر بی توجهی مسئولان ارشد دولتی در تشکیل جلسات و پیگیری موضوعات مهم فرهنگی کشور در شورای عالی انقلاب فرهنگی، یک رفتار دیگر رییس جمهور نیز با سوالات مختلفی همراه شده و آنهم بی توجهی به ابلاغ مصوبات این شوراست. برسی های خبرنگار مشرق نشان می دهد در برخی موارد، مصوبات شورا ماهها و بلکه سالها معطل ابلاغ توسط رییس شورا مانده اند که چنین اتفاقی، در سیستم اداری کشور کم سابقه محسوب می شود. به عنوان مثال ابلاغیه ۲۶ فروردین امسال حجت الاسلام روحانی رییس جمهور و رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی به وزارت بهداشت پیرامون "تکمیل سیاستها و ضوابط اجرایی آمایش آموزش عالی" نشان می دهد این مصوبه در جلسه ۲۳ آذرماه سال ۹۵ شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسیده بوده و با تاخیری بیش از ۴۰ ماه (حدود ۳ سال و نیم) به وزیر مربوطه ابلاغ شده است.

مجددا در همان تاریخ یعنی اوایل سالجاری، مصوبه ای از سوی رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ابلاغ شده که مربوط به انتخاب نماینده شورای عالی در شورای راهبری پایگاه استنادی علوم جهان اسلام است که بررسی جزییات این مصوبه نشان میدهد این موضوع نیز در جلسه ۷۹۰ شورا مورخ ۷ دی ماه سال ۱۳۹۵ به تصویب رسیده است و با همان حدود تاخیری که در بالا به رکوردشکنی آن اشاره شد، به دست مخاطب دولتی آن رسیده است.

همچنین دیگر مصوبه ابلاغ شده توسط حجت الاسلام روحانی به اصلاح ماده ۱۲ اساسنامه بنیاد ملی نخبگان باز می گردد که با مطالعه محتوای این ابلاغیه، مشخص می شود که این موضوع در جلسه ۸۱۷ شورا مورخ ۷ خرداد سال ۱۳۹۸ به تصویب رسیده اما ۱۸ خرداد امسال و پس از یکسال به صورت رسمی ابلاغ شده است. این نکته نیز مزید تاخیر مذکور است که پیشنهاد رییس بنیاد ملی نخبگان برای مشخص شدن اعضای شورای نخبگان بنیاد، در خرداد سال ۱۳۹۷ به شورای عالی انقلاب فرهنگی واصل شده اما پس از ۱ سال بررسی و یکسال بعدتر، ابلاغ شده است که چنین مواجهه و بی اهمیت دانستن موضوع سرعت در تصویب و ابلاغ چنین موضوعی، نمی تواند بیانگر توجه ویژه به موضوع نخبگان و بنیاد آن در شورای عالی انقلاب فرهنگی بخصوص دبیرخانه و ریاست آن باشد.

البته تمامی مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی با چنین تاخیر و کندی، ابلاغ نمی شوند اما هنگامی که بر اساس جزییات یک ابلاغیه، مصوبه مربوط به حدود ۴ سال قبل است باید حتما این ابهام را برطرف کرد که چگونه تشکیلات عریض و طویل دبیرخانه شورا، نمی تواند مصوبات را به موقع به دست رییس جمهور –آنهم برای یک امضاء ساده- برساند و یا اینکه آقای روحانی علاقه ای به گشوندن کارتابل این شورا ندارد.

هرچه هست، این بی توجهی در کنار عدم تشکیل جلسات شورا و خروجی های آن نشان می دهد تحول و تحرک در این نهاد، ضرورتی ملموس تر از گذشته است و شاید هم اکنون، حضور جدی تر یکی از نواب رئیس (محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی و نایب رئیس اول شورا یا حجت‌الاسلام سید ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضائیه و نایب رئیس دوم شورا) برای برگزاری و اداره جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی راه حل منطقی و اجرایی این مشکل باشد.