به گزارش گروه بين الملل مشرق به نقل از پايگاه خبري شام نيوز، مقاله زير که نگاهي به آخرين وضعيت قطر در جهان عرب و اقدامات اين کشور در اين جهان دارد، مطلبي است که روزنامه في الواقع روزنامه فرانسوي "آبزرور" آن را چاپ و منتشر کرد و به دليل اهميت موضوع بسياري از رسانه‌هاي جهان عرب نيز آن را چاپ و منتشر کردند تا ابعاد جديدي از حقايق نهفته در پس اقدامات اخير قطر در منطقه برملا شود.امير قطر "شيخ حمد بن خليفه آل‌ثاني"
در اين شک نيست که کشور کوچک قطر نقش بسيار مهمي را در انقلاب‌هاي عربي از تونس گرفته تا ليبي و مصر ايفا نمود، همانگونه که نقش مداخله جويانه آن در سوريه نيز غير قابل انکار است، در پس اين نقش بي‌شک شيخ حمد آل‌ثاني، امير قطر نهفته است.
همچنين به نظر مي‌رسد، "نيکولاي سارکوزي"، رئيس جمهور فرانسه برخي مواقع با دوستان خود بسيار با درشتي و تندي رفتار مي‌کند و امير قطر از جمله همان افراد بود که به خشم و تندي سارکوزي گرفتار آمده بود، چراکه پس از توطئه عليه سرهنگ قذافي، ديکتاتور معدوم ليبي جهت براندازي حکومت 42 ساله‌اش و پس از همکاري تنگاتنگ براي مسلح کردن معارضان ليبيايي، امير قطر يکباره تصميم مي‌گيرد که خود و تمام همپيمانان عربش را از حضور در جشن سرنگوني رژيم قذافي و آزادي ليبي بازدارد که در 14 سپتامبر گذشته در ليبي برگزار شد، تا در اين مراسم تنها سارکوزي و دو شريکش "ديويد کامرون"، نخست‌وزير انگليس و پرفسور "برنارد هنري – ليوي"، فرانسوي يهودي الاصلي که گفته مي‌شود، از برنامه‌ريزان شوراي ملي انتقالي جهت مبارزه با قذافي بود، حضور داشته و همين موضوع به شدت خشم و غضب امير قطر را برانگيخته بود.
وقتي اميد امير نااميد مي شود
بي‌ترديد امير قطر دوست دلش مي‌خواست، اولين کسي باشد که پس از سرنگوني رژيم قذافي پاي به ليبي مي‌گذارد، به ويژه آن که خود را معمار جنبش انقلاب ليبي به شمار مي‌آورد و در اين باره تاکيد مي‌کرد که همه چيز را براي پيروزي شوراي انتقالي ليبي بر رژيم قذافي فراهم کرده بود، از شبکه‌هاي ماهواره‌ايش که الجزيره در راس آنها قرار مي‌گرفت تا ارسال انواع و اقسام سلاح‌ها و فراهم کردن امنيت پرواز جنگنده‌هاي ميراژ تا جلب حمايت‌هاي اعراب از شوراي انتقالي که همه و همه زمينه‌ساز سرنگوني رژيم قذافي شدند. با اين حال در روز پيروزي و آزاد سازي ليبي سارکوزي اين خطر را به جان مي‌خرد تا خشم يکي از مهمترين و نخستين شرکايش در نه تنها در ليبي بلکه کسي که کمک بسياري به وي کرد تا پاي به کاخ "اليزه" بگذارد، را برانگيزد و اين امر بسيار خطرناک مي‌نمود، اما چرا سارکوزي به اين امر رضايت داد.
در نشست پشت درب‌هاي بسته‌اي که "مصطفي عبد الجليل" رئيس شوراي ملي انتقالي ليبي با رهبران جديد ليبي و از جمله "محمود جبرئيل"، مسؤول کميته اجرايي شوراي انتقالي در پاريس برگزار کرد، رئيس جمهور فرانسه به ميهمانانش درباره قطر هشدار مي‌دهد، اين که مبادا به آلتي در دست قطري‌ها تبديل شوند و مبادا قطري‌ها ديدگاه‌ها و سياست‌هاي خود را بر آنها تحميل کنند و در ميان بهت و حيرت حاضران تأکيد کرد که غير از ليبيايي‌ها هيچ‌کس جا و مکاني در ليبي نخواهد داشت و در اين‌باره به يکي از جملات شيخ حمد، نخست‌وزير و وزير خارجه قطر اشاره کرد که گفته بود "ليبي را چون کشور خود مي‌داند" و در ادامه به حمايت‌هاي مالي و نظامي و تبليغاتي قطر از انقلاب ليبي اشاره کرده بود.
رؤياي زمامداري بهار عربي
اين نکته‌اي است که برنارد هنري ليوي نيز به آن اشاره کرده و نه تنها به نقش بسيار مهم قطر در انقلاب ليبي اشاره مي‌کند، بلکه در ادامه تاکيد مي‌کند که قطر به اين حد اکتفا نکرده و تلاش دارد، با افزايش نفوذ خود در کشورهاي ناآرام منطقه نقش تصميم گيرنده اصلي در "انقلاب‌هاي عربي" را به دست داشته باشد و از اين حيث قطر را نمونه‌اي بي‌همتا و بي‌مانند دانسته که تلاش مي‌کند، به رغم وسعت اندک خود را به عنوان يک قدرت در منطقه مطرح کند و به همين دليل است شاهد حضور آن از طرابلس و تونس گرفته تا قاهره و دمشق هستيم و خود را درگير تمام عرصه‌ها و رويدادها مي‌کند.
اما هدف نهفته در پس اين دخالت‌ها چيست که اين گونه تعجب و حيرت کارشناسان امور بين الملل را برانگيخته و با اين که خود را به شدت حامي دموکراسي و انقلاب‌هاي آزاديخواهانه کشورهاي عربي نشان مي‌دهد، خود از جمله ديکتاتورترين کشورهاست؛ موضوعي که بايد به طور جداگانه به آن پرداخته شود.
