به گزارش مشرق؛ بودجه سیاه بودجه ای است که به طور مخفیانه از درآمد کلی یک کشور، یک سازمان، یک وزارتخاته یا شرکت به طرق مختلف برای اهداف گوناگون کنار گذاشته می شود. بودجه سیاه اکثرا با تحقیقات نظامی سر و کار دارد. این بودجه به دلیل امنیت ملی کشورها مخفی نگه داشته می شود. پروژه هایی که با بودجه سیاه اجرا می شوند به پروژه های سیاه مشهور هستند و اطلاعاتی در مورد آنها به عموم داده نمی شود.

در آمریکا و انگلستان «پروژه سیاه» به پروژه های مخفی و طبقه بندی شده نظامی و دفاعی گفته می شود که از طرف دولت، افراد نظامی، و شرکت های مرتبط با امور دفاعی اشاره ای به وجود آنها نمی شود. برای مثال از این دست پروژه ها می توان به ساخت هواپیمای (F-117 Nighthawk) در صنایع هوایی نظامی آمریکا اشاره کرد که قادر به انجام عملیات های مخفی است. بمب افکن B-2 Spirit یکی دیگر از این نمونه هاست که پروژه ساخت آنها کاملا محرمانه بوده و تا زمان صدور اجازه انتشار خبر عمومی وجود چنین چیزی انکار می شد.

F-117 Nighthawk	بمب افکن B-2 Spirit

با این که جنگ سرد سال هاست که تمام شده است اما کماکان برنامه های سیا، آژانس امنیت ملی و وزارت دفاع از کنگره و مردم آمریکا مخفی نگه داشته می شود. برنامه های بودجه سیاه برای ماهواره های جاسوسی، موشک های کروز جدید، رادارهای لیزری، هواپیماهایی که تغییر رنگ می دهند و هلی کوپترهایی که از سیستم های تعقیب می گریزند هزینه می شود. برای پوشش دادن هزینه های امنیتی تحقیقات در مورد تسلیحات، بودجه سیاه از اصلی ترین بخش های برنامه های طبقه بندی شده است که از جنگ جهانی دوم تا کنون هر سال افزایش داده شده است. این مقدار بودجه حتی از پول خرج شده برای بخش آموزشی نیز بیشتر است.

بودجه سیاه و تدابیر امنیتی

این بودجه ها و محل هزینه آنها نه تنها از کشورهای دیگر و خارجیان پنهان نگه داشته می شود بلکه حتی نمایندگان مردم نیز هیچ اطلاعی در مورد آنها ندارند. گاهی تعداد معدودی از اعضای کنگره در جریان امور مربوط به بودجه های سیاه قرار می گیرند و در مورد برخی پروژه ها نیز هیچ گونه اطلاعاتی به کنگره داده نمی شود. بخش زیادی از این بودجه برای ساخت تجهیزات جاسوسی مانند ماهواره های جاسوسی خرج می شود. برای مثال در سال 1994 آژانس امنیت ملی، آژانس اطلاعات و امنیت دفاعی و سازمان مرکزی شبیه سازی هر کدام به ترتیب 5/3 میلیارد، 621 و 122 میلیون دلار در بخش تحقیقات بر روی ماهواره های جاسوسی هزینه کرده اند.

بودجه سیاه آمریکا تحت تدابیر حفاظت اطلاعاتی سخت گیرانه ای است. از زمان ساخت بمب اتمی، آمریکا هزاران میلیارد دلار برای توسعه تکنولوژی های پیشرفته ای که فقط کارایی نظامی دارند؛ هزینه کرده است. از سوی دیگر، کنگره آمریکا کمترین میزان نظارت بر این برنامه ها را دارد و اطلاعاتی که در این مورد به عموم داده می شود چیزی در حد صفر است. این پروژه ها از زمان دولت روزولت در سال 1942 شروع شدند. طی این دوره بمب اتمی ساخته شد که پر هزینه ترین مورد از پروژه های سیاه در آمریکا محسوب می شود. قیمت تمام شده بمب اتمی برای آمریکا 28 میلیلارد دلار بود و تدابیر امنیتی اتخاذ شده در طول ساخت آن غیر قابل تصور می نماید.

قیمت تمام شده بمب اتمی برای آمریکا 28 میلیلارد دلار بود

هنگامی که دنیا در شگفتی بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی بود کنگره آمریکا نیز از سوی دیگر در حیرت مانده بود؛ زیرا که حتی کنگره از ساختن چنین بمبی با این قدرت تخریب اطلاعات کاملی در دست نداشت. در سال 1945 ترومن از اینکه می شنید در دوره او چنین بمبی ساخته شده است متعجب بود. مشاور علمی ترومن، وانر بوش (Vannear Bush) و وزیر جنگ هنری استیمسون (Henry Stimson) در این مورد به او اطلاعات کمی داده بودند. بعد از جنگ تازه موضوع در کنگره مطرح شد و در مورد در اختیار داشتن مدیریت بمب اتمی تصمیم گیری انجام گرفت که حاصل آن تصویب لایحه انرژی اتمی در سال 1946 بود.

منطقه 51

اطلاعات مربوط به برنامه های توسعه بمب های اتمی در حدی طبقه بندی امنیتی شد که از بعضی جنبه های آن حتی رئیس جمهور نیز نباید مطلع می شد! برنامه شامل تولید 70000 بمب اتمی بود که در ناحیه ناشناخته ای موسوم به «منطقه 51» اجرا شد. بر اساس لایحه فقط افرادی از برنامه ها مطلع می شدند که از نظر اطلاعاتی به صورت «ضرورت اطلاع» طبقه مندی می شدند که به ندرت شامل رئیس جمهور می شد! به علاوه نگهبانان «منطقه 51» دستور داشتند هر جنبنده ای را که به آن ناحیه نزدیک می شود را بدون کوچکترین تردیدی به رگبار ببندند و بکشند. برای این کار هیچ نیازی به اخطار هم نبود.

تابلوی هشدار منطقه 51 که نسبت به هرگونه نزدیک شدن شدیدا تذکر می دهد	عکس هوایی از تاسیسات موجد در منطقه 51

مسابقه بین ابرقدرت ها

در سال 1957 شوروی اولین ماهواره ساخت بشر را در مدار قرار داد که نشان می داد این کشور دارای موشکی شده است که به راحتی می تواند هر منطقه ای از زمین را هدف قرار دهد. آمریکا در برابر این موفقیت روس ها احساس سرخوردگی می کرد. نگرانی بیشتر از این بابت بود که روس ها می توانستند از فضا اطلاعاتی در مورد پایگاه های نظامی مخفی در آمریکا به دست بیاورند. در پاسخ به این پیشرفت شوروی بودجه سیاه و در نتیجه پروژه سیاه «پرنده کثیف» اجرا شد و هواپیمایی ساخته شد که می توانست از ناحیه مرز شوروی در قطب شمال وارد این کشور شده و به جمع آوری اطلاعات در مورد تاسیسات موشکی شوروی بپردازد. با توجه به تاریکی 24 ساعته قطب، شوروی برای هرچه بیشتر مخفی نگه داشتن آزمایش ها، بخشی از ساخت و سازهای نظامی خود را به آن منطقه انتقال داده بود. «پرنده کثیف» از همین امتیاز تاریکی 24 ساعته استفاده کرده و به جمع آوری اطلاعات می پرداخت.

مقایسه بودجه سیاه پنتاگون با کل بودجه نظامی چند کشور پیشرفته

به طور کلی آنچه مسلم است این است که وزارت دفاع آمریکا بودجه سیاهی دارد که برای طرح های نظامی امنیتی فوق العاده مهمی هزینه می کند. هزینه سالانه پروژه های سیاه وزارت دفاع آمریکا برای سال 2008 در حدود 32 میلیارد دلار تخمین زده می شد که این تخمین برای سال 2009 به 50 میلیارد دلار رسید. این بودجه در سال 2011 به 53 میلیارد دلار افزایش یافت. بودجه های سیاه دولت آمریکا در سال های اخیر سالانه افزایش هنگفتی یافته است و از کل بودجه نظامی بسیاری از کشورها نیز بیشتر شده است.

بدین ترتیب می توان فهرست زیر را مورد توجه قرار داد:

1- نیروهای مسلح اصلی آمریکا: 490 میلیارد دلار

2- نیروهای مسلح انگلستان: 60 میلیارد دلار

3- نیروهای مسلح چین: 58 میلیارد دلار

4- نیروهای مسلح فرانسه 54 میلیارد دلار

5- بودجه سیاه آمریکا: 50 میلیارد دلار

6- بودجه دفاعی ژاپن: 44 میلیارد دلار

با توجه به این لیست می بینیم که بودجه تخصیص داده شده به برنامه های مخفی پنتاگون مقداری برابر با کل بودجه نظامی انگلستان، فرانسه و ژاپن دارد. هم اکنون بودجه مافوق سری یا سیاه ارتش آمریکا برابر با بودجه کل هزینه شده برای دومین برنامه سنگین و هزینه بر دفاعی دنیا در انگلستان است. بخشی از این بودجه هنگفت در تحقیقاتی که با نام کلی «برنامه های ویژه» خوانده می شود مصرف دارد که از نظر طبقه بندی امنیت ملی فوق سری محسوب می شوند. این هزینه ها در حالی انجام می گرفت و هنوز نیز ادامه دارد که بخشی از مردم آمریکا در شرایط بد اقتصادی به سر می برند.

برای مثال گفته می شود که پایگاه "Dulce Base" در ایالت نیومکزیکو آمریکا با چنین بودجه ای در حال ساخته شدن است. علاوه بر آن، آزمایش ها و پروژه های نظامی فراوانی وجود دارند که گفته می شود بودجه آنها از محل بودجه سیاه تامین می شود. منطقه Area 51 در ایالت نوادا یکی دیگر از پروژه های سیاه بود که شرح آن در بالا آمد. در بخش تکنولوژیک، ماهواره های الکترو اوپتیکال، که داده ها را از طیف های الکترومغناطیسی به دست می آورند و امنیت سایبر از مهمترین محل های صرف بودجه سیا می باشند. بمب افکن های پیشرفته ای مانند هواپیمای مافوق صوت « "Aurora"» که برای اولین بار در سال 1986 در لیست درخواست بودجه پنتاگون به صورت یک رمز دیده شد از مهمترین چروژه های سیاه ارتش بوده است. در آن سال 8 میلیون دلار برای این پروژه در نظر گرفته شد که سال بعد این بودجه به 3/2 میلیارد دلار افزایش یافت. در سال 1988 دیگر خبری از پروژه نبود و محققین مستقل دریافتند که این پروژه در واقع دنباله پروژه هواپیمای جاسوسی SR-71 بوده است و با نام جدیدی برای ادامه آن پروژه بودجه دریافت شده است تا احیانا صرف چنین هزینه سنگینی برای رقبای تسلیحاتی شک برانگیز نشود.

Aurora

هواپیمای (Mcdonnell Douglas Avenger A-2) از اولین محصولات «منطقه 51» بود. این هواپیما در آسمان روز نیز دیده نمی شد. سیستم الکترو-کرومیک این هواپیما را قادر می کرد که با محیط پروازی اش همرنگ شود. تولید این هواپیما در سال 1991 به دستور دیک چنی متوقف شد. بمب افکن (Northrop b-2) از دیگر محصولات «منطقه 51» بود که برای تولید آن 3/2 میلیارد دلار هزینه صرف شد که بسیار بیشتر از قیمت مقدار طلای معادل با وزن این هواپیما است. b-2 برای گریز از رادار در حال پرواز از بازتابش استفاده می کند.

بمب افکن Northrop b-2

بودجه سیاه سیا

بودجه سیا هیچگاه علنی نمی شود. بخشی از بودجه سیاه تخصیص داده شده به سیا نیز در پروژه های نظامی هزینه می شود. برای مثال هواپیمای جاسوسی «پرنده سیاه» در طی جنگ سرد از طریق همین بودجه ها توسط سیا ساخته شد. به علاوه سیا از این بودجه در عملیات های خارج از مرزی خود در اقدامات تروریستی و راه اندازی شورش به نفع منافع آمریکا نیز استفاده می کند. برای مثال سیا در مسلح کردن افراد شورشی در کشورهای مختلف از جمله یمن و پاکستان و این اواخر در سوریه برای انجام عملیات هایی به نفع آمریکا نقش داشته است. در واقع عملیات های شبه نظامی سیا جای خاصی در بودجه سیاه برای خود دارد. اما بخش اعظم این بودجه در سیا برای ساخت و مدیریت ماهواره های جاسوسی سیا مصرف می شود که سلاح محسوب نمی شوند ولی کاربرد نظامی استراتژیک دارند. بودجه سیاه سیا می تواند با بودجه کل آژانس امنیت ملی آمریکا برابری کند که در سال 2008 در حدود 17 میلیارد دلار بود.

افشاکنندگان رمز و رازهای بودجه های سیاه

تا کنون دو نفر از افراد مرتبط با «منطقه 51» به افشای اطلاعاتی در مورد پروژه های آن دست زده اند. فیل اشنایدر (Phil Schneider) که یک زمین شناس بود؛ در سال 1995 یک کنفرانس مطبوعاتی برگذار کرد و بعضی از اسرار پروژه های سیاه این پایگاه را فاش نمود. این افشا به مذاق دستگاه امنیتی آمریکا خوش نیامد و بعد از چند ماه جسد فیل در خانه اش کشف شد. دکتر دن بوریش (Dr. Dan Burish) دومین فردی بود که دست به افشای اطلاعات در مورد بودجه ها و پروژه های سیاه زد و به سرنوشت اشنایدر دچار شد. او از شاگردان ادوارد تلر (Edward teller) پدر بمب هیدروژنی آمریکا بود.

دن بوریش افشاگر اطلاعات بودجه ها و پروژه های سیاه	جسد بوریش که به طرز مرموزی به قتل رسیده است

دن بوریش اطلاعات بسیار تعجب آوری در مورد بودجه ها و پروژه های سیاه برملا کرد. او ادعا می کرد در داخل «منطقه 51» نیز سطح بندی امنیتی شدیدی موجود است. او می گفت که در S-4، بخشی که بالاترین درجه امنیتی را در منطقه 51 دارد؛ کار می کرده است. پس از شروع به افشاگری، مدارک مربوط به مقطع دکتری و تحصیلات عالی او در دانشگاه هایی که در آنها درس خوانده بود مفقود شد. به این ترتیب با از بین بردن گذشته تحصیلی او، سیستم امنیتی سعی در بی اهمیت و مهمل جلوه دادن ادعاهای او کرد.

پل مک گینیس (McGinnis Paul) نیز از اولین کسانی بود که موضوع بودجه های سیاه را پیگیری کرد و به رمز گشایی بودجه ها و پروژه های سیاه پرداخت. او به دلیل علاقه اش به صنایع هوایی مطالعاتی را در مورد بودجه های تخصیص داده شده به این صنعت شروع کرد و در میان تحقیقات شخصی خودش متوجه شد پول بسیار بسیار هنگفتی از جیب مالیات دهندگان آمریکایی در پروژه های عجیب و غیر ضروری خرج می شود. استیو افرگود (Steve Aftergood) از محققین دیگری بود که در روشن کردن اذهان عمومی در آمریکا در مورد بودجه های سیاه به خصوص در مورد بمب A- تلاش زیادی کرد. او موفق شد لیستی از پروه های سیاه را در وبسایتی (http://awpi.com/IntelWeb/) افشا کند.

پل مک گینیس	استیو افرگود

این افراد منتقد هزینه کردن بودجه های هنگفت در طرح هایی هستند که نه کنگره و نه حتی گاهی رئیس جمهور کشور از آنها خبری ندارند. پروژه هایی مانند بمب افکن   B-2 و سیستم ماهواره ای Milstar هزینه بسیار بیشتری از آنچه که پیش بینی می شد خرج برداشته اند و منتقدین از بابت به هدر دادن مالیات های مردم آمریکا در مسیر این پروژه ها به شدت نگران و معترضند و سوال ساده ای که مطرح می کنند این است که آیا مردم خودشان نمی توانند پولشان را در راه های بهتری و برای چیزهای مفیدتری خرج کنند؟ در حالی که بخش کثیری از مردم آمریکا برای نشان دادن اعتراض خود به بی عدالتی های اقتصادی از جنبش وال استریت حمایت می کنند آیا دلیلی غیر از شهوت جنگ طلبی و استیلا جویی برای تخصیص بودجه های میلیارد دلاری مخفی برای اسباب بازی های سری سازمان سیا و ارتش آمریکا می تواند وجود داشته باشد؟!

1. http://www.fas.org/irp/mystery/blimp.htm

2. http://www.thestealthblimp.com/

3. http://www.fas.org/irp/nro/declass.pdf.

4. http://www.fas.org/sgp/news/secrecy/2007/06/060707.html.

5. http://www.space.com/businesstechnology/technology/black_triangle_020805.html

6. http://www.fas.org/irp/mystery/blimp.htm

7. http://www.thestealthblimp.com/

8. http://www.portal.com/~trader/home.html

9. http://intelweb.janes.com

10. http://www.space.com/businesstechnology/technology/black_triangle_020805.html