به گزارش مشرق ، ایرنا نوشت: حضرت علی (ع) در حكمت 349 فرمودند احمق واقعی آن انسانی است كه زشتي هاي دیگران را زشت تلقی كند ولی خود مرتكب همان زشتی ها شود.
* حكمت (344) ضرورت توجه به فناپذیري دنیا
اي مردم! از خدا بترسید، چه بسا آرزومندي كه به آروزي خود نرسید و سازنده ساختماني كه در آن مسكن نكرد و گردآورنده مالی كه شاید از راه باطل گردآورده و یا حق دیگران را بازداشته و با حرام به هم آمیخته و گناهش بر گردن اوست، به زودی آنچه را جمع آوری كرده، رها خواهد كرد و با سنگیني بار گناه در مي گذرد و با پشیماني و حسرت به نزد خدا مي رود كه 'در دنیا و آخرت زیان كرده و این است زیانكاري آشكار' (سوره حج، آیه11)
* حكمت (345) یكي از راه هاي پاك ماندن
دست نیافتن به گناه نوعي عصمت است.
* حكمت (346) مشكلات در خواست كردن
آبروي تو چون یخي است كه درخواست، آن را قطره قطره آب مي كند. پس بنگر كه آن را نزد چه كسي فرو مي ریزی!
* حكمت (347) جایگاه ستایش
ستودن بیش از آنچه كه سزاوار است، نوعي چاپلوسي می باشد و كمتر از آن، درماندگي یا حسادت است.
* حكمت (348) سخت ترین گناه
سخت ترین گناه، آن گناهی است كه گناهكار آن را كوچك بشمارد.
* حكمت (349) الگوي انسان كامل
آن كسی كه در عیب خود بنگرد، از عیب جویي دیگران باز ماند و كسي كه به روزي خدا خشنود باشد، بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد.
كسي كه شمشیر ستم بركشد با آن كشته شود و آن كسی كه در كارها خود را به رنج اندازد، خود را هلاك سازد و هر كسی خود را در گرداب هاي بلا افكند، غرق شود و هر كسی به مكان های بدنام قدم گذارد، متهم گردد.
كسي كه زیاد سخن مي گوید، زیاد هم اشتباه می كند و هر كسی كه بسیار اشتباه كند، شرم وحیاء او اندك شود و آن كسی كه شرم او اندك شود، پرهیزكاري او نیز اندك خواهد بود و كسي كه پرهیزكاري او اندك است، دلش مرده و آن كه دلش مرده باشد، در آتش جهنم سقوط خواهد كرد.
آن كسی كه زشتي هاي مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد، سپس همان زشتي ها را مرتكب شود، پس او احمق واقعي است.
قناعت، مالي است كه پایان نیابد و آن كسی كه فراوان به یاد مرگ باشد، در دنیا به اندك چیزي خشنود است و هر كس بداند كه گفتار او نیز از اعمال او به حساب مي آید، جز به ضرورت سخن نگوید.
* حكمت (344) ضرورت توجه به فناپذیري دنیا
اي مردم! از خدا بترسید، چه بسا آرزومندي كه به آروزي خود نرسید و سازنده ساختماني كه در آن مسكن نكرد و گردآورنده مالی كه شاید از راه باطل گردآورده و یا حق دیگران را بازداشته و با حرام به هم آمیخته و گناهش بر گردن اوست، به زودی آنچه را جمع آوری كرده، رها خواهد كرد و با سنگیني بار گناه در مي گذرد و با پشیماني و حسرت به نزد خدا مي رود كه 'در دنیا و آخرت زیان كرده و این است زیانكاري آشكار' (سوره حج، آیه11)
* حكمت (345) یكي از راه هاي پاك ماندن
دست نیافتن به گناه نوعي عصمت است.
* حكمت (346) مشكلات در خواست كردن
آبروي تو چون یخي است كه درخواست، آن را قطره قطره آب مي كند. پس بنگر كه آن را نزد چه كسي فرو مي ریزی!
* حكمت (347) جایگاه ستایش
ستودن بیش از آنچه كه سزاوار است، نوعي چاپلوسي می باشد و كمتر از آن، درماندگي یا حسادت است.
* حكمت (348) سخت ترین گناه
سخت ترین گناه، آن گناهی است كه گناهكار آن را كوچك بشمارد.
* حكمت (349) الگوي انسان كامل
آن كسی كه در عیب خود بنگرد، از عیب جویي دیگران باز ماند و كسي كه به روزي خدا خشنود باشد، بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد.
كسي كه شمشیر ستم بركشد با آن كشته شود و آن كسی كه در كارها خود را به رنج اندازد، خود را هلاك سازد و هر كسی خود را در گرداب هاي بلا افكند، غرق شود و هر كسی به مكان های بدنام قدم گذارد، متهم گردد.
كسي كه زیاد سخن مي گوید، زیاد هم اشتباه می كند و هر كسی كه بسیار اشتباه كند، شرم وحیاء او اندك شود و آن كسی كه شرم او اندك شود، پرهیزكاري او نیز اندك خواهد بود و كسي كه پرهیزكاري او اندك است، دلش مرده و آن كه دلش مرده باشد، در آتش جهنم سقوط خواهد كرد.
آن كسی كه زشتي هاي مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد، سپس همان زشتي ها را مرتكب شود، پس او احمق واقعي است.
قناعت، مالي است كه پایان نیابد و آن كسی كه فراوان به یاد مرگ باشد، در دنیا به اندك چیزي خشنود است و هر كس بداند كه گفتار او نیز از اعمال او به حساب مي آید، جز به ضرورت سخن نگوید.
