به گزارش مشرق، محمدصادق علیزاده، روزنامه نگار و دبیر فرهنگی روزنامه جام جم در مطلبی نوشت:
دومین جلسه گعده مطالعه و کتابخوانی مان را گذاشتیم برای بررسی صداهایی از چرنوبیل نوشته سوتلانا الکسیویچ. «سوتلانا» در سال دوهزاروپانزده به سبب فعالیت‌های ادبی و مستندنگاری‌اش برنده جایزه نوبل ادبیات شده. روزنامه نگار است و اهل بلاروس. انصافا برای این کتاب هم زحمت زیادی کشیده. مصاحبه‌های متعدد با آدم‌های مختلف حاضر در اصل فاجعه همت بالایی می‌طلبد. با همه این احوالات اما به نظرم، کتاب بیش و پیش از آنکه تاریخ شفاهی فاجعه اتمی چرنوبیل باشد، نقد ایدئولوژیکِ بلوک شرق است. آنقدر ایدئولوژیک که آخر کتاب دم خروس بغض خانم نویسنده علیه نظام حاکم بر شوروی بدجوری بیرون می‌زند. تفصیلش را در همان جلسه مزبور با دوستان حاضر در جلسه در میان گذاشتیم و بحث کردیم و شکافتیم.
عصاره کتاب را شاید بتوان این عبارت دانست که در متن کتاب هم آمده: «فرو ریختن چرنوبیل صرفا فروریختن یک نیروگاه اتمی نبود! فرو ریختن نظامی از ارزش‌ها و هنجارها بود!»
این کتاب ظاهرا منبع اصلی ساخت مینی سریال چرنوبیل هم بوده که همین چند ماه قبل منتشر شد و کلی هم سر و صدا به پا کرد؛ روایتی امریکایی از چرنوبیل که آمپر روس‌ها را حسابی چسباند. سوتلانا آلکسیویچ اثر دیگری هم دارد به نام جنگ چهره زنانه ندارد که به نظر این حقیر نه به اندازه صداهایی از چرنوبیل جذاب است و نه قوی. مقدمه خوب و آموزنده‌ای اما دارد. فی الحال دو سوم آن را هم خوانده‌ام. از شما چه پنهان رد پای بغض خانم نویسنده، آنجا هم توی چشم است.
پ.ن۱: صداهایی از چرنوبیل توسط ناشران مختلفی در ایران ترجمه شده. با دوستان کتابفروش مشورت کردم. ظاهرا ترجمه‌ای که نیستان منتشر کرده بالاتر از سایرین است.
پ.ن۲: این قلم اما ترجمه‌ای را خوانده که انتشارات کوله پشتی منتشرانیده با ترجمه حدیث حسینی. خوب بود و روان؛ راضی بودم.
پ.ن۳: توی گودریدز چهار ستاره دادم از پنج.
