مشرق- امام علی علیه السلام فرمودند:

شخص منافق هرگاه نگاه می‏‌کند برای سرگرمی است، هر گاه سکوت می‌‏کند همراه با غفلت است، وقتی سخن می‌‏گوید بیهوده‌‏گویی می‌‏کند.

 هرگاه بی‏‌نیاز شود طغیان می‏‌کند، وقتی گرفتاری به او رسد داد و فریاد راه می‌‏اندازد، زود ناراحت می‏شود و دیر خشنود می‌‏گردد.

 از اندکِ خدا ناخشنود می‏‌شود و بسیارش هم او را خشنود نمی‌‏سازد ، شرّ بسیار در سر می‏‌پروراند و مقداری از آنها را به کار می‌‏بندد و افسوس می‏‌خورد که چرا فلان کار بد را انجام نداده‌ ‏است.

متن حدیث: 

امیر المؤمنین علیٌّ علیه‌‏السلام:

المُنافِقُ إذا نَظَرَ لَها، وإذا سَکَتَ سَها، و إذا تَکَلَّمَ لَغا، و إذا استَغنی طَغا، و إذا أصابَتهُ شِدَّةٌ ضَغا، فهُو قَریبُ السُّخطِ بَعیدُ الرِّضا، یُسخِطُهُ علَی اللّه الیَسیرُ، و لا یُرضیهِ الکثیرُ، یَنوی کثیرا مِن الشَّرِّ ویَعمَلُ بطائفَةٍ مِنهُ، و یَتَلَهَّفُ علی ما فاتَهُ مِن الشَّرِّ کیفَ لَم یَعمَلْ بهِ!

"تحف العقول، صفحه ۲۱۲"