کد خبر 497382
تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۳

در حالی که بدهکاری‌های معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به هنرمندان روز به روز بیشتر می‌شود، فهرست اسامی افرادی را که این نهاد به شهرهای میلان و ونیز اعزام کرده است، منتشر شد.

به گزارش مشرق، یکی از سوالات رسانه‌ها و افکار عمومی از معاونت هنری، ارتباطات و مراودات خارجی این نهاد است. روابطی که بعضا خارج از چهارچوب عرف دیپلماتیک مرسوم است. سفرهایی که در سکوت خبری اتفاق می‌افتد و دقیقا معلوم نیست که معاونت هنری چه هدفی از این سفرها داشته و دارد. آیا واقعا این سفرها دستاوردی داشته است یا صرفا این سفرها با رویکردی توریسیتی انجام پذیرفته‌اند؟ اگر واقعا سفرهای خارجه مدیران معاونت هنری نتایجی را در بر داشته است چرا تا کنون این نهاد حتی یک گزارش هم در باره این سفرها منتشر نکرده است؟

جالب این جاست که از آنجا که در معاونت هنری آسیاب به نوبت است، این امر در سفرهای خارجی آقایان مدیر لحاظ شده و مسافران نمایشگاه ومکس مجارستان از افرادی گزینش شده‌اند که در سفرهای قبلی –میلان، ونیز و ...- حضور نداشته‌اند تا خدای نکرده حقی از کسی ضایع نشود.

بر اساس لیستی که به دست خبرنگاران رسیده، مهدی حسنی (پسر خواهر علی مرادخانی)، مسعود موسوی (از کارکنان موزه موسیقی)، ناظم محمدزاده (از کارکنان معاونت هنری)، سیدعباس سجادی (مدیر عامل فرهنگسرای نیاوران)، علی ترابی (مدیر انجمن موسیقی)، مرتضی باقرنژاد (مشاور اجرایی معاونت هنری)، بهرام جمالی (مدیر عامل بنیاد رودکی)، حسن مهرجردی (مشاور حقوقی معاونت هنری)، بهروز فتحی (مشاور معاونت هنری)، مجید ملانوروزی (مدیر کل دفتر هنرهای تجسمی ارشاد)، علی اصغر کاراندیش (معاون توسعه و مدیریت منابع ارشاد) و علی مرادخانی (معاون هنری وزارت ارشاد) به شهرهای میلان و ونیز سفر کرده‌اند! 

تا لحظه درج این گزارش، هیچ گزارشی از این سفرها از سوی مدیران معاونت هنری منتشر نشده است؛ این که اساسا هدف از این سفر چه بوده؟ و آیا اصلا دستاوردی جز اروپاگردی برای این افراد داشته‌ است یا خیر؟ توجیه حضور کارکنان و افراد نزدیک به معاون هنری به همراه خانواده‌هایشان در این نهاد و همین‌طور موزه موسیقی در سفر به میلان و ونیز چه بوده است؟ در شرایطی که ارکسترهای دولتی به دلیل آنچه که کمبود بودجه یاد می‌شود، در آستانه فروپاشی قرار دارند و حتی حقوق ماهانه کارکنان معاونت هنری با تاخیرهای زیاد پرداخت می‌شود، دلیل تقبل هزینه‌های آنچنانی برای سفرهای خارجی چیست؟ دقیقا الزام حضور افرادی با سمت‌های مثل منشی‌گری در این سفرها چه الزامی داشته است؟ یا اساسا حضور مدیر بنیاد رودکی، انجمن موسیقی و یا فرهنگسرای نیاوران در میلان بر اساس چه هدفی بوده است؟ آیا حضور مشاوران اجرایی و حقوقی معاونت هنری در میلان، محلی از اعراب داشته است؟

جالب این جاست که گروهی از معاونت هنری سال گذشته در سکوت کامل خبری به آمریکا سفر کردند و مطابق معمول هیچ گزارشی درباره چرایی انجام این سفر و دستاوردهای احتمالی منتشر نشد. و علی مرادخانی در مصاحبه‌ای که اخیرا با یکی از سایتها انجام داد، درباره این سفر گفت که «سفرم اصلا دولتی نبود»! بر اساس گزارش واشنگتن فری بیکن «گرگ سالیوان» مشاور ارشد وزارت خارجه آمریکا طی این دیدار با مرادخانی دیدار و گفت‌وگو کرده است. یعنی سالیوان به عنوان یک دوست گرمابه و گلستان و نه یک مقام رسمی با علی مرادخانی دیدار کرده است؟!! از طرفی اگر این دیدار دولتی نبود چرا وزارت ارشاد در بیانیه‌ای که در این باره منتشر شد، عنوان کرد که :«برای اولین بار از مقامات فرهنگی ایران در کنار کشورهای عمان، عربستان سعودی کویت، امارات متحده و مصر دعوت به عمل آمد.» از طرفی چهارچوب‌ها و مرزبندی‌ها در رابطه با آمریکا را رهبری در مقاطع مختلف تاریخی به صراحت اعلام کرده‌اند. شخص معاون هنری می‌تواند هر زمان که عنوان یا سمت دولتی نداشت، به آمریکا سفر کند و سیاحت کند و به تلاش برای اخذ گرین‌کارت بپردازد.

به غیر از این سه سفر، جزییات تازه‌ای از سفر مسولان معاونت هنری از جمله سرپرست دفتر موسیقی و مدیر انجمن موسیقی به مجارستان در اختیار خبرگزاری فارس قرار گرفته که در روزهای آینده منتشر خواهد شد. اما نکته مشترک این سفرها سکوت خبری است که معمولا تا پایان سفر ادامه می‌یابد و رهاورد احتمالی این سفرهای خانوادگی -که اگر هم در کار باشد-، هرگز منتشر نمی‌شوند.


منبع: فارس