کد خبر 1734274
تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۴۰۴ - ۱۴:۵۰

به گزارش مشرق، کانال تلگرامی نواصولگرا نوشت:

بیانیه‌ی ۱۸۰ اقتصاددان و اظهارات برخی اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از سیاستمداران اصلاح‌طلب هنوز در دنیای دهه ۷۰ و ۸۰ شمسی زندگی می‌کنند و فانتزی‌های خود درباره‌ی «دنیای مدرن» و «جهان نرمال» را رها نکرده‌اند. دنیایی که در آن بلوک شرق سرنگون شده و لیبرال دموکراسی «آخرین و بهترین نرم‌افزار حکمرانی بشر» است. دنیایی که آمریکا در آن قدرت مطلق است و ایران صرفا برخلاف جریان قدرتمند جهانی دست و پا می‌زند. اما واقعا دنیا همان مختصات را دارد؟ هنوز عناصر دنیای مدرن دهه ۷۰ و ۸۰ شمسی وجود دارد؟

دنیای امروز، دنیای جنگ تجاری و ژئوپولتیک است. دنیایی که در آن آمریکا و کشورهای قدرتمند دیگر در حال جنگیدن با هم هستند تا نظم آینده جهانی را تعیین و تکلیف نمایند. بعضی وقتها این جنگ به وسعت و وضوح جنگ اوکراین یا غزه است و بعضی وقتها در شکل دیگر خود یعنی تعرفه و تجارت با چین بروز می‌کند. کشورهای قدرتمند برای محدود کردن دشمنان یا وسعت‌دادن به محدوده‌ی جغرافیای سیاسی خود، انواع جنگ را انجام می‌دهند. از روسیه که به اوکراین حمله می‌کند تا ناتو،اروپا و آمریکایی که صدها میلیارد دلار برای این جنگ خرج می‌نمایند. و از همه بهتر،مثال رفتار رژیم صهیونیستی است که با انواع جنایات،سعی دارد محیط عمل خود را وسعت ببخشد.

در دنیای بیرون،دیگر به گفتمان‌ و قواعد بین‌الملل توجه خاصی نمی‌کنند. آنچه مهم است، زور نظامی و اطلاعاتی و اقتصادی است که دیگر کشورها را خم می‌کند.حقوق بشر که یکی از ستون‌های ادعایی تمدن مدرن غربی بود، به بدترین وضعیت خود در هشتاد سال پس از جنگ دوم جهانی مبتلا شده. هزاران نفر کشته می‌شوند، مسئولین بازرسی سازمان ملل استعفا می‌دهند و کشورهای اروپایی وقیحانه به احکام همان دادگاهی که خودشان ساختند هم پایبند نیستند.

نظام اقتصادی، تولیدی و فناوری که در تمام دوران بعد از جنگ دوم به دست غربیان به رهبری آمریکا بود دیگر به آن اندازه زیر سلطه آنها نیست. تولید صنعتی در اروپا به شدت ضعیف شده و در آمریکا هم رئیس‌جمهوری رای آورده که شعارش بازگرداندن تولید صنعتی به داخل آمریکا است. حدود ۳۰ درصد از تولید صنعتی جهان در چین است. از لحاظ سطح فناوری، برخی مرزها توسط کشورهای غیرغربی گشوده می‌شود. گرچه هنوز نمی‌توان از دنیای جدید اقتصادی و دگرگون شده سخن گفت اما قطعا می‌توان از جنگ بر سر این دگرگونی صحبت کرد و نشانه‌های آن را دید. دنیای امروز، شکسته شدن قرارداد اقتصادی-تجاری بین آمریکا و کانادا است که خود ترامپ در دوره اولش بسته بود. دنیای امروز، بستن تعرفه بر هم‌پیمانان آسیایی آمریکا یعنی ژاپن و کره جنوبی است. تعرفه که چیزی شبیه تحریم است و یکی از ابزارهای جنگ تجاری است.

از طرف دیگر، در همین منطقه‌ی ما نیز وضعیت تغییری شگرف داشته است. جنگ کریدورها، یک مسئله صرفا زیرساختی یا اقتصادی نیست. بلکه امری کاملا پیچیده از منظر امنیتی، نظامی، فناوری، زیرساختی و اقتصادی است. طرف‌ها در رقابت اقتصادی معمول درگیر نیستند. مسئله را امنیتی و ژئوپولتیک می‌بینند. شمال و جنوب خلیج فارس که به دنبال دو نوع نظم و به تبعش دو کریدور هستند، همزمان با رقابت اقتصادی در رقابت ژئوپولتیک و امنیتی هم هستند. آمریکا به عنوان حامی نظم جنوب خلیج فارس، ناامنی و بی‌ثباتی شمال را خواهان است. البته ناامنی کنترل شده که به ایرانِ کلنگی منجر شود و ایران را از تنظیم نظم بازدارد.

حالا بیایید به پیشنهاد بیانیه‌نویسان و برخی پیرمردهای اصلاحاتی برگردیم. آنها بازهم خطاب به مسئولین جمهوری اسلامی می‌گویند که «به میز مذاکره برگردید». حال اینکه جمهوری اسلامی پای میز بود که حمله ترکیبی رژیم و آمریکا اتفاق افتاد. می‌گویند به دنیای معمولی برگردید، حال اینکه دنیای معمولی در آن بیرون وجود ندارد. می‌گویند دشمنی را کنار بگذارید درحالیکه دشمن در آن بیرون نشسته و قبل از ما، او با ما دشمنی دارد. نه با نظام سیاسی که با جغرافیای ایران دشمنی دارد. این افراد یک راه‌حل که حداقل یک بار با برجام در دهه ۹۰ تجربه شده را برای دو دهه است که تکرار می‌کنند. تغییر واقعیت دنیای بیرون، هیچ تغییری در پیشنهاد آنها ایجاد نکرده است. انگار یک کلید ایدئولوژیک است که در همه زمان‌ها و شرایط کار می‌کند.

باید خطاب به آنها گفت که واقعیت را ببینید. از خواب‌زدگی بیدار شوید.دنیای بیرون تغییر کرده است. راه‌حل شما و حرف‌هایتان دیگر کار نمی‌کند. البته حرف ما تندروی و دشمنی و با همه جنگیدن نیست. عقلانیت انقلابی مبتنی بر شرایط واقعی پیرامونی و جهانی مورد نظر ماست. اما مهم این است که راه‌حل برخی از دوستان اصلاح‌طلب نه واقع‌بینانه است و نه تجربه مفیدی داشته. اگر این را متوجه شویم، بخشی از مسیر حل مسائل را طی کرده‌ایم.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.