به گزارش مشرق، این قطعنامه بدون رای گیری و با اجماع به تصویب رسید. این قطعنامه توسط کشور لیختن اشتاین ارائه شد و حمایت ۸۳ کشور از جمله آمریکا را برخوردار بود.
بر اساس قطعنامه ۷۶/۲۶۲ مصوب ۲۶ آوریل ۲۰۲۲ (در پرتو ماده ۱۰ منشور و البته با رعایت مفاد ماده ۱۲)، در صورت وتو هر قطعنامه ای در شورای امنیت توسط هر یک از اعضای دائم، مجمع عمومی تشکیل جلسه خواهد داد تا همه اعضای ملل متحد به بحث و بررسی پیرامون وتو قطعنامه مورد نظر بپردازند.
در متن این قطعنامه آمده است: قطعنامه تصمیم می گیرد که پس از استفاده یک یا چند عضو دائمی شورای امنیت از حق وتو، رئیس مجمع عمومی ظرف ده روز کاری جلسه رسمی مجمع را تشکیل دهد تا در مورد وضعیت و دلیل استفاده از وتو گفتگو شود، مشروط بر اینکه یک جلسه فوق العاده مجمع عمومی در همین مورد تشکیل نشود.
این قطعنامه برای اولین بار، دوسال قبل مطرح شد ولی متوقف شده بود.در پی جنگ اوکراین، آمریکا و متحدانش روسیه را به سوء استفاده از حق وتو در نشست شورای امنیت متهم کردند.
شورای امنیت سازمان ملل ۱۵ عضو دارد که آمریکا، انگلیس ، روسیه، فرانسه و چین پنج عضو دائمی آن هستند که دارای حق وتو هستند و ۱۰ عضو غیر دائم از حق وتو برخوردار نیستند.
آمریکا روز سه شنبه از استفاده مکرر روسیه از حق وتوی خود در شورای امنیت سازمان ملل انتقاد کرد و گفت که آمریکا به شدت از سوء استفاده مکرر روسیه از حق وتو خود در دهه گذشته ناراحت است.
ریچارد میلز معاون سفیر آمریکا در سازمان ملل مدعی شد تاریخچه وتوی روسیه، فهرستی "طولانی و شرم آور" است.
میلز ادامه داد: حق وتو به عنوان یک کارت سفید برای معافیت از مجازات برای ۵ عضو دائم شورای امنیت در نظر گرفته نشده است. این وتو به معنای اعطای محافظت خودکار و دائمی در برابر مسئولیت پذیری نیست. روسیه نقش و اعتبار شورای امنیت سازمان ملل را کمرنگ کرده و کل سازمان ملل را بدنام کرده است.
در واقع این بار کشور لیختن اشتاین موضوع حق وتو، یک ایده قدیمی را مطرح کرد که اعضای شورای امنیت در صورت استفاده از وتو دلایل را ائه خواهند کرد.
بر اساس گزارش ها، از زمان اولین وتویی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۴۶ استفاده کرد، روسیه ۱۴۳ بار ، آمریکا با ۸۶ مرتبه، انگلیس ۳۰ مرتبه و چین و فرانسه هر یک با ۱۸ مرتبه از این امتیاز استفاده کرده اند.
فرانسه که آخرین بار در سال ۱۹۸۹ از حق وتو استفاده کرد، در سال ۲۰۱۳ پیشنهاد داد که اعضای دائمی شورای امنیت به طور جمعی و داوطلبانه استفاده از حق وتو را در صورت وقوع یک جنایت جمعی محدود کنند. این پیشنهاد که از سوی مکزیک و ۱۰۰ کشور دیگر حمایت شده بود،موفقیتی به دست نیاورده بود.