کد خبر 1150643
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۳۹۹ - ۰۸:۱۰

به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: دولت اصلاحات سال ۸۲  پذیرفت برنامه هسته ای را "داوطلبانه  برای شش ماه" تعلیق کند. اروپا هم متعهد شد تحریم ها را لغو و حق هسته ایران را به رسمیت بشناسد.

اما روند توافقات در سعدآباد و بروکسل و پاریس، بعد از دو سال به آنجا ختم شد که تروئیکای اروپایی به هیچ یک از تعهداتش عمل نکند و در عین حال طلبکارانه بگوید بهترین تضمینی که ایران می تواند بدهد، دائمی کردن تعلیق ها است!

دولت خاتمی پس از این معطلی و با هدایت رهبر انقلاب، در ماه های پایانی خود (بهار ۸۴) اقدام به شکستن تعلیق ها کرد. ظرف چهار سال، برنامه هسته ای جهش خیره کننده ای یافت.

تولید ۲۰ درصد غنی سازی شده برای رآکتور تهران و تامین نیاز دارویی ۸۵۰ هزار بیمار که مورد تحریم قرار گرفته بود، از جمله دستاورد های این دوره است. ضمنا اقتصاد، رونق بیشتری گرفت. به همین دلیل مردم در انتخابات ۸۸، با ۲۴/۵ میلیون رای، به تداوم آن روند رای دادند.

اما این اقتدار و پیشرفت برای دشمن قابل تحمل نبود. بنابراین برای بی ثباتی سازی ایران تدارک کردند. آشوب ۸۸ به هزیمت انجامید اما متعاقب آن، ترور دانشمندان و سپس خرابکاری ویروسی (استاکس نت) کلید خورد. دشمن با گرای داخلی، تحریم های فلج کننده را هم استارت زد و... باقی ماجرا.

نکته مهم: دولت خاتمی، با همه قصور و تقصیر ها، این درک را درباره برنامه هسته ای داشت که با هدایت رهبر انقلاب، تعلیق های یکطرفه را در ماه های پایانی فعالیتش بردارد.

دولت روحانی به جای دو سال، پنج سال (هفت سال) است کشور را معطل برجام نگه داشته و درباره این مسیر غلط لجبازی می کند. این در حالی است که خسارت های توافق سعدآباد، یک صدم خسارت های برجام نیست.

دولت نه تنها جبران نمی کند، بلکه مسئولیت شناسی مجلس را هم تخطئه می کند. آیا ائتلاف مدعیان اعتدال و اصلاحات، در مرور زمان، مشمول قهقرای بیشتر شده؟

اگر عدم پیشرفت و مساوی بودن دو روز انسان، زیانکاری شمرده شده، دربار پسرفت پیوسته این طیف و خسارتشان بر پیشرفت و اقتدار ملی چه باید گفت؟ از سر بیخردی و ندیدن عبرت هاست، یا سست عنصری و ضعف نفس؟ شاید هم می خواهند کارنامه پر خسارت خود را در آستانه انتخابات به حاشیه برانند و دوباره کشور را در برابر فشار دشمن دو قطبی کنند؛ یا اینکه برخی از آنها ماموریت دارند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.