به گزارش مشرق، کانال تلگرامی شطحیات به نقل از اسفندیار خدایی درباره شرکت مردم در انتخابات آمریکا نوشت:
این روزها بسیاری مردم درباره نحوه شرکت مردم آمریکا در انتخابات سوال می‌کنند. برخی که خودشان مفهوم الکترال کالج را نمی‌دانند، قاطعانه انتخابات آمریکا را زیر سوال می‌برند و در رسانه‌های مختلف می‌گویند: این که دموکراسی نیست، رای مردم آمریکا مهم نیست چون یک عده الکتور رئیس‌جمهور را انتخاب کنند. آنها گمان می‌کنند، سال ۲۰۱۶ الکتورها به هیلاری کلینتون خیانت کردند و رفتند سمت ترامپ! در حالیکه اصلاً اینطور نیست.
وقتی هم که می‌خواهیم سیستم انتخاباتی آمریکا را توضیح دهیم آنها خوب حوصله مطالعه یا بحث ندارند! و مدام این مطلب را در رسانه‌ها مطرح می‌کنند مگر آراء هیلاری کلینتون سه میلیون بیشتر از ترامپ نبود؟ پس این چه انتخاباتی است که رای مردم در آن مهم نیست؟ هیلاری کلینتون به این علت رئیس‌جمهور نشد که آراء او پراکندگی لازم را در ایالات مختلف نداشت. در طرح استانی شدن انتخابات مجلس ایران، سیستم خاصی طراحی شده بود که لزوماً هر کس رای بالاتری در استان کسب می‌کرد، به مجلس راه نمی‌یافت، بلکه باید درصد خاصی از رای فلان شهرستان کوچک استان را هم کسب کند. البته این با سیستم الکترال کالج تفاوت دارد.
هر ایالت آمریکا با توجه به جمعیتی که دارد، سهمیه یا آراء الکترال مشخصی دارد که مساوی با تعداد نمایندگان آن ایالت در سنا و مجلس نمایندگان است. جهت سهولت با مثالی از کشور خودمان توضیح می‌دهم: تهران ۳۵ نماینده در مجلس دارد پس ۳۵ رای الکترال سهمیه دارد. لرستان ۹ نماینده در مجلس دارد پس ۹ سهمیه الکترال دارد به همین ترتیب یزد و ایلام هم هرکدام ۴ و ۳ سهمیه الکترال دارند. هر ایالت آمریکا هم با توجه به جمعیت خود تعداد مشخصی سهمیه رای الکترال دارد.
تمام ایالات آمریکا مجموعاً ۵۳۸ سهمیه الکترال دارند. بیشترین سهمیه را کالیفرنیا با ۵۵ رای الکترال دارد. آلاسکا، داکوتای جنوبی و شمالی و چند ایالت دیگر فقط سه سهمیه الکترال دارد. تگزاس ۳۸ و فلوریدا و نیویورک هرکدام ۲۹ سهمیه رای الکترال دارند. بقیه ایالات بین ۳ و ۲۰ سهمیه الکترال دارند.
نکته بسیار بسیار مهم در فهم انتخابات آمریکا این است که هرکدام از کاندیداها که در یک ایالت پیروز شوند، تمام سهمیه الکترال آن ایالت را از آن خود می‌کنند و کاندیدای شکست خورده هیچ سهمیه‌ای از آراء الکتورال آن ایالت را کسب نمی‌کنند. تکرار می‌کنم هیچ! یعنی هر ایالت یا قرمز جمهوری‌خواه (ترامپ) می‌شود و یا آبی دموکرات (بایدن). این پاراگراف را دوباره بخوانید!
در نهایت هر کس نصف بعلاوه یک، یعنی ۲۷۰ سهمیه الکترال از تمام ۵۳۸ رای الکترال آمریکا را کسب کرد، رئیس‌جمهور می‌شود. در جلسه‌ای نمادین و تشریفاتی به نام مجمع الکترال، حزب پیروز هر ایالت تعدادی افراد مساوی با سهمیه آن ایالت را به نمایندگی به این مجمع می‌فرستد و رئیس‌جمهور کسی خواهد بود که رای الکتورال بیشتری کسب کرده که از قبل مشخص است و این جلسه تشریفاتی است. اینکه گفته می‌شود آنها می‌توانند خیانت کنند تاکنون در انتخابات آمریکا هرگز سرنوشت‌ساز نبوده. گاهی بخصوص نمایندگان کاندیدای شکست خورده ممکنه جهت شوخی یا مسخره‌بازی رای خود را به فلان هنرپیشه یا سیاستمداری که اصلاً کاندیدا نیست بدهند که این پدیده چندان اهمیت ندارد چون تاکنون در انتخابات آمریکا سرنوشت‌ساز نبوده؛ مخصوصاً آراء الکتورال کاندیدای شکست خورده که دیگر ارزشی ندارند.
نکته بسیار مهم دیگر این است که برخی ایالات به دلیل بافت جمعیتی و نژادی و فرهنگی خود در یکصد سال گذشته معمولاً طرفدار دموکراتها یا جمهوریخواهان بوده‌اند، بنابراین اهمیت آنها در رقابت انتخاباتی کمتر است. مثلاً مردم کالیفرنیا همیشه به دموکراتها رای داده‌اند، پس کار کاندیدای دموکرات مثل بایدن در این ایالت برای پیروزی سخت نیست. اما ترامپ حتی نیازی نمی‌بیند که به کالیفرنیا سفر کند چون وقت تلف کردن است! همچنین ایالاتی هم هستند که همیشه حامی جمهوریخواهان هستند. اما برخی ایالات اصطلاحاً مستقل یا صحنه نبرد هستند مثل پنسیلوانیا و بخصوص فلوریدا و چند ایالت دیگر. رقابت در این ایالتها خیلی داغ و پر سر و صدا است و پیروزی در این ایالات و کسب سهمیه آراء الکتورال آنها بسیار مهم و سرنوشت‌ساز است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.