ر گذشته، گاهی تشخیص تفاوت بخل یا Stingy بودن یا تنگ چشمی با صفاتی مانند “حسادت” و “خساست” چندان ساده نبود. امروز راحت‌‌تر می‌توان “خساست” را از “بخل” تفکیک کرد. چند روز پیش به یکی از دوستانم که سایت مطرحی دارد گفتم: چرا وقتی مطلب فلانی را از وبلاگش نقل کردی. اسمش را نوشتی. اما لینکی به وبلاگش ندادی؟ گفت: من زحمت کشیده‌ام مخاطب جمع کرده‌ام، همه را “کیش کنم” سمت او؟

الان یک مثال به ذهنم رسید و آن احمد حلت (مجله‌ی موفقیت) هست بسیاری از کسانی که از فضای فیزیکال به دیجیتال آمدند، نتوانستند مخاطبان خود را در همان مقیاس حفظ کنند. اما ایشان، صفحه‌ای پرمخاطب در اینستاگرام درست کردند. جالب این است که بارها دیده‌ام که به بهانه‌های مختلف، از صفحات دیگر نقل می‌کنند و آنها را تگ می‌کنند و تمایل دارند دیگران هم شناخته شوند و این مسئله، اصلاً باعث نشده که رغبت مخاطب به صفحه‌ی ایشان کم شود. ممکن است شما مجله موفقیت یا احمد حلت را دوست داشته باشید یا نداشته باشید. این یک سلیقه‌ی شخصی است. اما در کنار شعارهای مثبت گرایی و “حال خوب” و “خوشحال باشید و لبخند بزنید”، این بخیل نبودن، به نظرم یکی از رازهای موفقیت او بوده.

ماده بخل در مقابل جود و سخاوت است و در لغت به معنای امساک و نگهداشتن اموالی است که نگهداری آنها سزاوار نیست بخل یکی از رذائل اخلاقی است که انسان را از خرج کردن آنچه در تحت اختیار اوست، منع می­کند

غبطه : او دارد اما من ندارم. ای کاش من هم داشته باشم. حسد: او دارد اما من ندارم. ای کاش او هم نداشته باشد! بخل: من دارم اما نداشته باشد. به او هم نخواهم نداد. ایثار: من دارم اما او ندارد. من مال خودم را به او می دهم و خودم نخواهم نداشت. مواسات: من دارم. او ندارد. می خواهم به او بدهم اما نمی توانم چون به او دسترسی ندارم. پس خودم هم مصرف نمی کنم. مواسات بالاترین خصلت ممکن در وجود انسان که نمونه کمال اوج آن لحظه ای است که حضرت عباس علیه السلام بر لب شریعه آب ننوشید چون دیگر امامش تشنه است. بعد از مواسات ایثار و سپس غبطه خصایل نیک انسانی هستند. اما بخل پلیدترین صفت انسانی است و بعد از آن هم حسد. با تشکر از آقایان قرائتی و رائفی پور برای توضیح دادن این تفاوتها.

کمتر واق واق کن