به گزارش مشرق، گندم زمانی در یادداشت روزنامه جوان نوشت:
در روزگاری به سر می‌بریم که تصاحب فرصت‌های شغلی نیز برای جوانان، رقابت‌هایی نشئت گرفته از شکاف‌های اجتماعی ساخته است؛ شکافی که ناشی از مدرک تحصیلی و سواد شغلی نیست، بلکه بر پایه ظواهر اجتماعی بنا نهاده شده است.
موضوعی که با نقش‌آفرینی توسط فعالان اجتماعی غرب گرا، به صورت مهندسی فرهنگی – اجتماعی ایران در حرکت بوده و از آن به عناوین چشمنواز یاد می‌کنند در حالی که برخلاف ظاهرسازی‌ها چیزی جز پروژه‌های تغییر و سازماندهی شده نیست که بر خلاف باورها و ارزش‌های حاکم بر جامعه اسلامی ایران حرکت می‌کند.
برخی کارشناسان فن و با تجربه از این اختلاف‌ها به شبکه اجتماعی غربگرایان در برابر شبکه انقلابیون تعبیر کرده‌اند و از سرشاخه‌های فعالیت گروه‌هایی چون «تیم نمازی‌ها» صحبت به عمل آوردند.
اولین اقدامات تیم نمازی پس از بازگشت به ایران در سال ۲۰۰۰ مبتنی بر ایجاد توافق با شرکت‌های چندملیتی فعال در ایران برای ارائه خدمات انحصاری معرفی، گزینش و استخدام جوانان مستعد ایرانی برای تصاحب موقعیت‌های شغلی توصیف می‌شود.
وقتی صحبت از باند نمازی‌ها به میان می‌آید، نام گرگ‌های وطنی در لباس میش همچون محمد باقر و فرزندش سیامک نمازی پیش از هر شخصیت دیگری خودنمایی می‌کند که دهها فعالیت مستمر و هدفمند این افراد نشان می‌دهد هدفی جز تحقق اهداف سازمان‌های جاسوسی و لابی‌های سیاسی ضدانقلاب در ایران نداشتند. افرادی که به‌ظاهر برای توسعه و پیشرفت ایران، شرکت‌های زنجیره‌ای برای جذب سرمایه‌های خارجی و توسعه صنایع حیاتی ایران مثل نفت و گاز تأسیس کردند، اما در انتها چیزی جز سازمان‌هایی با دستورکارهای مبهم و دوپهلو از آن خارج نمی‌شود.
گروه آتیه و دهها شرکت اقماری این گروه با حمایت سیاسی نهادهای مستقر در واشنگتن، همچنان در ایران و چندین کشور جهان به فعالیت همزمان خود ادامه می‌دهند که توصیه به تحریم و تشدید تحریمهای ایران، بهره‌گیری از فرصت تحریمهای اقتصادی و کاسبی تحریم با نفوذ در صنایع حیاتی کشور از جمله نفت و گاز، دلالی سیاسی میان ایران و امریکا برای باز کردن روزنه‌های نفوذ و بسترسازی اقدامات براندازانه و تغییر «نرم» با حمایت سیاسی از معارضان، تحریم‌ها و فشارهای حقوق بشری بخشی از فعالیت آنان محسوب می‌شود و بخش مهم ماجرا نیز مربوط به فعالیت‌های فرهنگی در حوزه سبک زندگی و خانواده است.
به عنوان نمونه پری نمازی از جمله افراد این تیم بوده که به واسطه شرکت «آتیه برنانگر» مسئولیت تأمین منابع انسانی شرکت‌های چندملیتی و آموزش «تفاوت‌های فرهنگی» به فارغ‌التحصیلان ایرانی گزینش شده توسط شرکتش را عهده‌دار است.
از کلان شرکت‌های چندملیتی داروسازی تا حوزه نفت و گاز و فناوری و استارتاپ‌ها، سیستم گزینش و استخدام انحصاراً کماکان در اختیار غربگرایان باند نمازی است که حتی در داخل کشور نیز ساکن نیستند!
اما نکته جالب اینجاست که به گفته خود نمازی ها، آنها «رهبران تغییر جوامع ملی» را تربیت می‌کنند و نتیجه این تربیت چیزی نیست جز قرار گرفتن هزاران موقعیت شغلی در اختیار لابی غربگرایان که سبک زندگی متفاوت از ارزش‌های حاکم در جوامع اسلامی دارند و از قضا با افزایش رو به رشد این جمعیت در آینده مواجه خواهیم بود؛ چراکه امکان در اختیار گرفتن فرصت‌های شغلی را در این سبک برای خود بیشتر فراهم می‌بینند.
جمعیتی که حجاب ندارند، نسبت به نظام سوء‌نظر دارند، سبک زندگی‌شان کاملاً سکولار است و به واسطه تربیت شغلی و سفرهای خارجی و حضور در میهمانی‌های ویژه و خصوصی و توانگری مالی، متمایز و موقعیت‌ساز شده‌اند. موضوعی که از آن می‌توان به شکاف اجتماعی هم تعبیر به عمل آورد و دقیقاً همان نقطه‌ای است که زمینه‌ساز پیدایش انقلاب در کشور ما شد. شکاف‌های اجتماعی منجر به گروه‌بندی‌های مختلف در عرصه سیاست و اجتماع می‌شود. هر یک از گروه‌ها دارای علایق و منافع خاصی هستند که از منابع قدرتی و مقاومتی خود جهت رسیدن به مقاصدشان استفاده می‌کنند.
از آنجا که علایق و منافع این گروه‌ها همواره همسو نیست، بروز کشمکش و منازعه میان آنها به امری رایج تبدیل می‌شود و در صورتی که تعارضات و کشمکش‌های میان گروه‌ها و نیروهای مختلف موجود در عرصه سیاست یک جامعه شدت یابد، زمینه برای بروز انقلاب فراهم می‌شود.
حال سؤال اصلی اینجاست که با این تفاسیر آیا اساساً ساز و کاری برای توانمند‌سازی و به کارگیری بیشتر جمعیت و نسل وفادار به نظام اندیشیده شده است؟ در کنار این، آیا اصلاً دولت یازدهم و دوازدهم اقدامی برای جلوگیری از وقوع انقلاب در ایران کرده یا خواهد کرد؟!
۰۳:۰۰ - ۱۳۹۶/۰۳/۱۱
