به گزارش مشرق، حملات پاریس در شامگاه جمعه 13 نوامبر بزرگ‌ترین شوک را در پاریس ایجاد کرد که گفته می‌شود بعد از جنگ جهانی به این سو سابقه ندارد. آمار تلفات این ادعا را تأیید می‌کند چون پاریس در این مدت شاهد این حجم از کشته و زخمی به دلیل حملات تروریستی نبوده و فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه درست بعد از این حملات وضعیت فوق‌العاده را در کشور اعلام کرد. آخرین باری که وضعیت فوق‌العاده در فرانسه اعلام شد در سال 2005 به دلیل شورش حومه پاریس بود اما متیو مبن، تحلیلگر سیاسی فرانس 24، موقعیت کنونی و اقدام اولاند را با سال 1955 مقایسه می‌کند که فرانسه آن موقع درگیر جنگ الجزایر و سرکوب استقلال‌طلبان الجزایری بود، البته نمی‌توان عاملان حمله 13 نوامبر و تروریست‌های داعشی را با استقلال‌طلبان الجزایری مقایسه کرد اما مشابهت اوضاع فعلی با آن زمان یک وجه از وضعیت فعلی فرانسه و چه بسا غرب را نشان می‌دهد.
این وجه در ویژگی نژادپرستانه اروپایی است که در آن زمان، با عنوان میهن‌پرستانه از جنگ با استقلال‌طلبان الجزایری به صورت قاطع حمایت می‌کرد و کسی مثل ژان ماری لوپن در آن موقع نه فقط در جنگ حضور داشت بلکه گفته می‌شود در زندان ویلارسسینی الجزایر انقلابیون را شکنجه می‌کرد.
ژان ماری لوپن بعدها حزب جبهه ملی فرانسه را بر مبنای نگرش نژادپرستانه و دشمنی با اقوام مهاجر در فرانسه بنا نهاد که دخترش، مارین لوپن از ژانویه 2011 تا کنون رهبری این حزب را به عهده دارد. مقایسه وضعیت فعلی فرانسه با زمان جنگ الجزایر این معنا را تداعی می‌کند که شرایط برای شکوفایی جبهه ملی فرانسه فراهم شده تا با نگرش نژادپرستانه خود از این شرایط برای تبلیغ دیدگاه ضد مهاجرتی بهره‌برداری کند.
ناتالی نوگایره، سردبیر پیشین لوموند با انتشار یادداشتی در روزنامه گاردین به این نکته اشاره کرده و می‌پرسد: «واژه استفاده شده توسط اولاند یعنی وضعیت اضطراری در حافظه تاریخی فرانسه مربوط به جنگ الجزایر است. این پرسش مطرح می‌شود که آیا جبهه ملی فرانسه که راستگراهای ملی‌گرای افراطی در آن کشور هستند، از پیامدهای این اقدام بهره‌برداری سیاسی خواهند کرد؟» پاسخ مثبت است. مارین لوپن اعلام کرده: «فرانسه باید فعالیت انجمن‌های اسلامی را ممنوع کند، مساجد تندروها را تعطیل کند، خارجی‌هایی که از نفرت استقبال می‌کنند، اخراج کند و باید تابعیت شهروندان غیرقانونی و دوملیتی را که با فعالیت‌های تروریستی ارتباط دارند از آنها بگیرد و آنها را اخراج کند.»
نیکلاس بای، دبیر کل جبهه ملی هم در توئیتر خود علیه رئیس جمهور و نخست وزیر فرانسه نوشت و گفت: در حالی که اولاند و والاس با جبهه ملی می‌جنگیدند، تروریست‌های تشنه به خون آماده این حملات می‌شدند، «شرم بر آنها»، در واقع اعلام وضعیت فوق العاده از سوی اولاند و جو رسانه‌ای سنگین فعلی فضای مناسبی را برای این قبیل موضع‌گیری‌های نژادپرستانه فراهم کرده تا آنکه رهبران جبهه ملی با تبلیغ نگرش خود و درخواست‌هایی از این دست نظر افکار عمومی را به سوی خود جلب کنند چرا که سیاست اولاند این حس عمومی را در فرانسه ایجاد می‌کند که تروریست‌ها در گوشه و کنار این کشور کمین کرده و در هر جایی از وجود آنها احساس خطر می‌شود.
از طرف دیگر، حملات تروریستی 13 سپتامبر این نوع نگرش را در خارج از فرانسه ترویج می‌دهد تا آنجا که روزنامه راستگرای ایتالیایی ایل لیبرو از تیتر تند نژادپرستانه و ضد مسلمانان استفاده می‌کند که حتی برخی در حزب راستگرای زنده باد ایتالیا هم نمی‌توانند آن را تحمل کنند و پائولو رومانی، رئیس فراکسیون زنده باد ایتالیا در مجلس سنا، هم گفت که نمی‌توان با چنین نوشتاری علیه مسلمانان موافق بود. باید به یاد داشت که موج نژادپرستانه و اسلام‌ستیزی بعد از حملات هفتم ژانویه پاریس جان تازه‌‌ای گرفت و آن حملات تأثیر مستقیمی بر جریان راستگرایی در اروپا گذاشت و باعث شد تا حزب راستگرای اتحاد دموکراتیک در انتخابات سوئیس به یک سو کرسی‌های پارلمان برسد و در انتخابات پارلمانی اخیر لهستان هم حزب راستگرای قانون و عدالت به پیروزی قاطع برسد.
به این جهت است که باید گفت اولاند با تشدید فضای امنیتی در فرانسه زمین بازی را برای رقبای راستگرای خود فراهم می‌کند و همچنین به قدرت گرفتن احزاب مشابه در دیگر کشورهای اروپایی کمک می‌کند.
این جریان روی نژادپرستانه اروپایی است که از حملات پاریس برای تقویت خود استفاده می‌کند و به جای هدایت اروپا به سوی فضای همزیستی، خشونت و ضدیت با مهاجران را تبلیغ می‌کند. تبلیغ خشونت از سوی این وجهه اروپایی را نباید کمتر از عمل تروریست‌ها دانست و حتی باید گفت که هر دو در وضعیت فعلی مکمل یکدیگر هستند، به نحوی که نژادپرستی اروپایی به همان اندازه تروریست‌ها خشونت را ترویج می‌کند و هر کدام باعث تقویت دیگری می‌شوند.
با این وضعیت، بایدگفت که نشانه‌ها حاکی از بروز بهار نژادپرستی در اروپا هستند که ارزش‌های ادعایی لیبرالیستی مثل همزیستی فرهنگی یا جامعه چند فرهنگی در پای این بهار قربانی می‌شوند.
منبع : روزنامه جوان
