به گزارش مشرق، دو سه ماه قبل بود که وضعیت داعش در عراق و سوریه تفاوت قابل توجهی داشت. این گروه تروریستی در حالی که از تصرف شهر کردنشین کوبانی در سوریه ناامید شده بود، نیروهای خود را به سوی غرب حرکت داد و توانست بخش قابل توجهی از یرموک در حومه دمشق را هم تصرف کند و به پیشروی‌هایی دست بیابد. داعش در عراق وضعیتی برعکس سوریه داشت چراکه ارتش و نیروهای مردمی این کشور توانستند استان صلاح الدین را از وجود این گروه تروریستی پاکسازی کنند و آماده می‌شدند تا رشته عملیات خود را در دیگر مناطق تحت تصرف داعش ادامه دهند. حالا وضعیت برعکس شده، داعش مجبور شده تحت فشار ارتش سوریه از شهر باستانی پالمیرا عقب‌نشینی کند اما توانسته در عراق بر شهر الرمادی، مرکز استان الانبار، مسلط بشود. این تغییر معادله در وضعیت جنگی داعش بیش از هر چیز به شرایط عراق ارتباط دارد تا به ضعف این گروه در سوریه و قدرت آن در عراق. اولین مسئله و البته مهم‌ترین به استان الانبار و چگونگی آرایش نیروهای دولتی در آن و برنامه‌ای مربوط می‌شود که دولت عراق برای جنگ با داعش در این استان در نظر گرفته بود.

قبل از هر چیز باید توجه داشت که پیروزی ارتش و نیروهای مردمی به خصوص نیروهای موسوم به حشدالشعبی در استان صلاح‌الدین و آزادسازی مرکز این استان، تکریت، به گونه‌ای بود که دو جبهه تبلیغاتی از طرف امریکا و برخی کشورهای عربی به ویژه آل‌سعود به راه افتاد. این کشورهای عربی با اتها‌م‌زنی به نیروهای مردمی جنگ رسانه‌ای فرقه‌ای به راه انداختند تا آنکه دولت عراق را در استفاده از این نیروها تحت فشار قرار بدهند و امریکا هم از این جنگ تبلیغاتی حمایت کرد تا آنکه حیدر العبادی، نخست وزیر عراق، در سفر خود به واشنگتن مجبور به کوتاه آمدن در برابر این جنگ تبلیغاتی شد و قبول کرد که در عملیات استان الانبار از نیروهای مردمی استفاده نکرده و به نیروهای ارتش و قبایل سنی حاضر در این استان دل ببندد. العبادی این تصمیم را در حالی گرفت که همکاری برخی از این قبایل با داعش طی بیش از یک سال و نیم اخیر بر کسی پوشیده نیست جدای از اینکه کوتاهی برخی از فرماندهان و نیروهای ارتش و حتی خیانت آنها در برابر حملات داعش باعث دردسرهای عراق طی این مدت شده است. همین دو عامل بود که در سال گذشته باعث تصرف موصل به دست داعش و پیشروی این گروه به سوی استان‌های صلاح‌الدین و دیاله شد و حالا با تکرار هر دو در عملیات الانبار فاجعه به بار آمد و شهر الرمادی به دست این گروه افتاد. در کنار این دو عامل نباید از نقش امریکا غفلت کرد چراکه تعلل این کشور در کمک تسلیحاتی به عراق و کوتاهی از حملات هوایی به مواضع داعش در الانبار کمک قابل‌توجهی به این گروه تروریستی برای تصرف بر شهر الرمادی بوده است. تمام این شرایط باعث شده تا داعش بتواند بعد یک سال از تصرف موصل، این توانایی را پیدا کند که بر شهر الرمادی هم مسلط بشود و باید گفت که تنها تکرار تجربه‌های تلخ گذشته از ضعف یا خیانت برخی از فرماندهان و نیروهای ارتش، اعتماد بی‌مورد به بعضی از قبایل سنی و نقش مشکوک امریکا در عراق موجب این وضعیت شده است.

این عوامل آن قدر آشکار است که حتی شورای استان الانبار هم از نیروهای مردمی و حشد الشعبی درخواست کمک کرده و خود العبادی هم دستور حرکت این نیروها را به سوی رمادی داده است. العبادی به این صورت سعی در تصحیح اشتباه خود دارد و به نظر می‌رسد که از اعتماد بی‌مورد خود به آن قبایل و حمایت امریکا درس گرفته که حالا دست به دامان این نیروها شده است. در واقع، عملیات الانبار باید همانند عملیات صلاح‌‌الدین پیش می‌رفت تا روند آزادسازی این استان هم مثل آن عملیات پیش برود و این امکان برای داعش پیش نیاید تا با تصرف رمادی به نیروهای خود روحیه بدهد و وانمود کند که هنوز هم قدرت تصرف شهرهای عراق را دارد. روشن است که ورود نیروهای مردمی به الانبار وضعیت جنگ در این استان را تغییر خواهد داد اما این العبادی است که باید از وضعیت فعلی درس بگیرد و از آن در دیگر عملیات‌ها علیه داعش استفاده کند تا جنگ با این گروه تروریستی هزینه‌هایی مثل وضعیت فعلی در الرمادی نداشته باشد.

منبع: روزنامه جوان