باراک اوباما در این مصاحبه مدعی شد: «خبر خوب این است که توافق موقت که ما وارد آن شدیم، به طور قطع پیشروی برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کرده است و در برخی موارد به طور قطع برخی از کارهایی که انجام داده‌اند را به‌عنوان مثال ذخایر اورانیوم و چگونگی غنی‌سازی اورانیوم آنها کاهش داده است؛ بنابراین یک توافق موفق بوده است و ایران از مفاد توافق پیروی کرده است.»
به این ترتیب، باراک اوباما تعریف خود از توافق موفق را به‌خوبی آشکار کرده است: «توافقی که جلوی پیشرفت هسته‌ای ایران را بگیرد.» این توافق موفق، احتمالا همان چیزی است که مقامات آمریکایی و صهیونیستی از آن به‌عنوان «توافق خوب» یاد می‌کنند. براین‌اساس، در خصوص توافق جامع نیز، همین رویکرد است که خوب یا بد بودن توافق را برای آنها روشن می‌کند.
باراک اوباما همچنین افزوده است که اگر توافق دائمی حاصل شود، اطمینان دارد که می‌تواند کنگره را متقاعد کند که این توافق ایران را از تولید سلاح هسته‌ای منع می‌کند. جدا از اینکه ایران قصدی برای تولید سلاح هسته‌ای نداشته و ندارد، سوال اینجاست که آقای اوباما با چه مکانیزمی جمهوری‌خواهان را در این خصوص قانع خواهد کرد؟ جمهوری‌خواهان اصولا حرف‌های اوباما را به‌چیزی حساب نمی‌کنند و از ژانویه، مجلسین کنگره آمریکا را در اختیار خواهند داشت. قطعا منظور آقای اوباما از قانع کردن، گفت‌وگو با جمهوری‌خواهان نیست.
اوباما اندکی بعد نشان داده که چگونه می‌خواهد جمهوری‌خواهان را راضی کند: «اطمینان دارم که اگر به توافقی برسیم که قابل راستی‌آزمایی باشد و تضمین کند که ایران "ظرفیت گریز" ندارد، من نه تنها می‌توانم کنگره را متقاعد کنم بلکه می‌توانم مردم آمریکا را متقاعد کنم که این یک توافق درست بوده است. اگر ما بتوانیم به این هدف نائل آییم. اگر از آن اطمینان حاصل کنم و کارشنان و افراد فنی ما بتوانند بگویند که دلیل علمی وجود دارد که آنها نمی‌توانند گریز داشته باشند و ما یک مکانیسم قابل تأیید و راستی‌آزمایی داشته باشیم، اطمینان دارم که می‌توانیم با ایران توافق داشته باشیم.»
مخاطبین محترم خبرگزاری فارس باید به یک نکته توجه کنند: «وقتی می‌گویند ایران ظرفیت گریز نداشته باشد، منظورشان این است که "غنی‌سازی صنعتی" نداشته باشد و به غنی‌سازی ویترینی راضی شود.» مساله زمان گریزی که غربی‌ها آن را منطق خود در مذاکرات قرار داده‌اند، دقیقا غنی‌سازی صنعتی ایران را هدف گرفته، وگرنه آژانس‌های اطلاعاتی غربی خوب می‌دانند که ایران به‌دنبال بمب اتمی نیست.
رئیس‌جمهور آمریکا در خصوص اقدام نظامی علیه ایران هم سخن گفته است. «هدف ما هرگز متوسل شدن به اقدام نظامی در وهله اول نیست. هدف ما حل یک مشکل خاص در اینجا است و آن این است که اطمینان حاصل کنیم که ایران موجب یک رقابت تسلیحات هسته‌ای نمی‌شود، نمی‌تواند آمریکا و همپیمانانی چون اسرائیل را تهدید کند.»
وی اضافه کرد: «حتی اگر در مسئله هسته‌ای با ایران به توافق برسیم، با آنها در زمینه حمایت از تروریسم و موضعشان در قبال اسرائیل مسئله خواهیم داشت.»
شاید آقای اوباما لازم باشد پس از گفتن این فرازها، به این نکات توجه کند:
1- ایران از ابتدا گفته است که به دنبال بازی برد - برد است. قطعا مفهوم بازی برد – برد برای ایران توقف برنامه هسته‌ایش نبوده و نیست، بنابراین آمریکایی‌ها باید تعریفشان را از توافق موفق تغییر دهند تا توافق جامعی با ایران داشته باشند؛
2- آقای اوباما هرگز به توافقی که غنی‌سازی صنعتی ایران در آن تضمین نشده باشد، نمی‌تواند فکر کند. این از خطوط قرمزی است که حتما مذاکره‌کنندگان آمریکایی با آن مواجه و متوجه شده‌اند ایران آن را حق ملت ایران می‌داند، پس برای اقناع جمهوری‌خواهان باید به فکر راه‌حل دیگری باشد؛
3- باراک اوباما خود به‌خوبی می‌داند که نه‌تنها در وهله اول، در وهله آخر هم نمی‌تواند به اقدام نظامی علیه ایران متوسل شود. منکر قدرت نظامی ایالات متحده نمی‌توان شد اما یقینا در عملیات نظامی بحث هزینه – فایده مطرح است. هزینه چنین حماقتی برای واشنگتن به‌مراتب بیش از فایده آن است؛
4- اوباما همچنین باید بداند که حتی اگر توافق هسته‌ای حاصل شود، ملت ایران جنایات کشورش در قبال ایران را فراموش نخواهد کرد. این تنها توافقی برای «دفع شر» خواهد بود نه توافقی برای دوستی. هرچند توافق هسته‌ای می‌تواند به‌نوبه خود از تنش‌های بین ایران و غرب بکاهد اما بین این دو طرف، مشکلات مبنایی وجود دارد. 60 سال جنایت را نمی‌توان با یک توافق پاک کرد.
به هر روی، مذاکرات هسته‌ای ادامه دارد و ملت ایران تا زمانی که از حقوقش در چارچوب خطوط قرمز نظام اسلامی دفاع می‌شود، یک‌پارچه از نمایندگان خود در مذاکرات هسته‌ای پشتیبانی می‌کند. نتیجه هر چه باشد برای ایرانیان پیروزی است چون یا دشمن را مجبور می‌کنند حقوق هسته‌ایش را مورد اذعان قرار دهد و تحریم‌ها را ملغی کند، یا بار دیگر به جهان ثابت می‌کنند که مشکل اصلی در مساله هسته‌ای زیاده‌خواهی‌های طرف غربی است نه برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران.
