گروه گزارش ویژه مشرق؛ نگاهی به آمارها نشان می دهد که در میان کشورهای اروپایی انگلیسی ها لذت فراوانی از  کودک آزاری جنسی (pedophilia) احساس می کنند و از سوی دیگر نبود مجازات مناسبی برای این عمل نیز باعث شده است که تعداد کودک آزاران جنسی در انگلیس شدیدا افزایش یابد.
در سال 2003 سازمان ملل گزارشی منتشر کرد که نشان می ‌داد این عمل غیر انسانی سالانه موجب مرگ بیش از 100 کودک در انگلیس می شود که یقینا طی سال های گذشته تعداد این قربانیان افزایش یافته است.


بر اساس گزارش هایی که بعد از 2003 منتشر شده است؛ شمار افرادی که به کودکان و نوجوانان زیر 16 سال تجاوز جنسی کرده‌اند از یک هزار و 363 نفر در 2005 به 2 هزار و 135 نفر در سال 2010 افزایش یافته بود. این رشد در حدی است که اخیرا جامعه ملی ممانعت از ستم بر کودکان (NSPCC) اعلام کرده است که در انگلیس در هر 20 دقیقه یک کودک مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرد. علی رغم سخنان شدیداللحن پلیس و مقامات دولتی انگلیس در مورد رسوایی های جنسی به خصوص تجاوز به کودکان، در عمل کار خاصی برای جلوگیری از این اعمال شنیع انجام نمی شود و درشت گویی های آن ها بیشتر برای فرونشاندن خشم و انتقاد عمومی انجام می گیرد.


پرونده های فراوانی گم و گور می شوند
در انگلستان روال به گونه ای بوده است که همواره سعی شده است از آشکار شدن رسوایی های جنسی به خصوص هنگامی که پای افراد معروف و موثر در میان است؛ جلوگیری به عمل آید. اخیرا اخبار موثقی در رسانه های انگلیس مطرح شده است که خبر از تلاش های گسترده ای می دهد که برای ممانعت از باز شدن پرونده های تجاوز به کودکان توسط سیاست مداران انگلیسی در دهه 80 انجام می گیرد.

این پرونده مربوط به تجاوز به ده‌ها کودک در خانه نگهداری از کودکان در ولز شمالی است که در زمان زمامداری مارگارت تاچر اتفاق افتاده است. کیس گرگوری که یکی از قربانیان این پرونده است می گوید: «من در دهه هفتاد به مرکز نگهداری کودکان برین استین (Bryn Estyn Children’s home) منتقل شدم. در آنجا از نظر روانی و فیزیکی مورد سوء استفاده جنسی قرار می گرفتم. برخی از سوء استفاده کنندگان کارکنان مرکز بودند و برخی دیگر از بیرون می آمدند.

برخی از کودکان را از آن مرکز خارج کردند و در اختیار سوء استفاده کنندگان قرار دادند. سوء استفاده کنندگان از کودکان در آن مرکز را اعضای پارلمان، وکلا، قضات، صاحبان کارخانه ها و حتی افرادی از پلیس نیز تشکیل می دادند».

پس از این افشاگری نخست وزیر انگلیس، دیوید کامرون تحت فشار قرار گرفت تا در مورد این رسوایی بزرگ تحقیقات ویژه ای انجام دهد. کامرون در واکنش با انتقادات گفت: «سوء استفاده از کودکان جرم شرم آوری است و تمامی اتهامات و ادعاهایی که به این موضوع مرتبط هستند؛ باید به سرعت و دقت بررسی شوند». کودک آزاری جنسی در برین استین برای اولین بار در اواسط دهه نود مطرح و تحقیقاتی هم در این مورد زیر نظر وزیر امور خارجه فعلی انگلیس انجام شد ولی هیچ گاه نامی از متهمین و سطح اتهامات آن ها به میان نیامد.

مروری کوتاه بر کودک آزاری جنسی سیاست مداران انگلیسی
شناعت برخی از اخبار منتشر شده در مورد سوء استفاده جنسی سیاست مداران انگلیسی از کودکان خارج از حد اخلاقی نوشتار حاضر است. در ادامه به برخی از مواردی که امکان مطرح کردن داشرند اشاره می شود.

الک دایر اتکینز، عضو هیئت امنای مدرسه‌ای در نورتامپتون و حزب کارگر انگلستان بود. او در سال 2003 از سوی دادگاه به 2 سال زندان محکوم شد. او یکی از شاخه‌های گروه کودک آزاری جنسی بین‌المللی که نام «برادری سایه‌ها» به آن داده بودند را مدیریت می‌کرد. بیش از 42000 فیلم و عکس کودک آزاری جنسی که توسط اتکینز دانلود شده بود در میان مدارک ارائه شده به دادگاه موجود بود. این گروه بین المللی با پیگیری واحد ملی جرایم فوق فناوری انگلیس (NHTCU) متلاشی شد.  مایک دیتس (Mick Deats) که مدیریت این واحد را به عهده دارد در مورد این عضو فاسد حزب کارگر گفت: «این مرد در کامپیوترش تعدادی از بدترین تصاویری را داشت که افسران این واحد تا کنون دیده بودند».


مایکل پاول نامزد انتخابات عمومی حزب محافظه کار بود که به دلیل دانلود فیلم ‌های مربوط به کودک آزاری جنسی محاکمه و به 3 سال زندان محکوم شد. راجر تالبویز، عضو حزب محافظه کار بود که به دلیل چندین مورد تجاوز جنسی به کودکان به 6 سال زندان محکوم شد.

هاروی پروکتور که عضو پارلمان و از حزب محافظه کار بود به جرم جرایم جنسی ویژه ای علیه نوجوانان پسر که حالت سادو-مازوخیستی داشته محاکمه و مجبور به استعفا شد.

عضو حزب محافظه کار، کریستوفر پیلکینگتون، به دلیل دانلود کردن تصاویر و فیلم های مربوط به کودک آزاری جنسی تحت تعقیب قرار گرفت و مجبور به استعفا شد. 

عضو حزب کارگر، مارتین لاکلین به دلیل تجاوز جنسی به 3 پسر 14 ساله به 15 سال زندان محکوم شد.

عضو حزب کارگر، دیوید اسپونر به دلیل ارتکاب به خودارضایی در برابر دیدگان دو پسر نوجوان به یک سال حبس محکوم شد.

شهردار وستهاگتون/ لانکشایر، نیکولاس گرین به دلیل 3 فقره تجاوز به عنف و 13 مورد کودک آزاری جنسی علیه دختر بچه های 6 تا 10 ساله به 10 سال زندان محکوم شد. یکی از سه مورد تجاوز به عنف او در روز جشن ازدواجش انجام شده بود!


مارک تان که از فعالان مهم حزب کارگر است به دلیل دو بار تجاوز به یک دختر بچه 4 ساله به 15 سال  زندان محکوم شد.

شهردار بورنلی از حزب کارگر، مارک سواینستون، به دلیل تهاجم جنسی در توالت عمومی شهر محاکمه شد.

در سال 2004 عضو حزب کارگر و شهردار سابق هالتون، لیام تمپل 58 ساله، به آزار جنسی یک پسر 16 ساله و تلاش برای اغوای یک دختر 12 ساله متهم شد. پسری که مرود تجاوز قرار گرفته بود در دادگاه گفت: «او به من گفت اگر بگذارم با من کاری انجام دهد به من پول می دهد».

عضو حزب کارگر، لس شپرد، در سال 2004 متهم شد به ده دختر 9 تا 13 ساله تجاوز کرده است. او محاکمه و به 10 سال زندان محکوم شد. این پیرمرد 71 ساله قربانیان خود را با اتومبیل ورزشی خود فریب می داد و آنها را به مکان های پرت برده و به آنها تجاوز می کرد.

در سال 2005 عضو حزب کارگر، ایستاین تودور دیویس به اتهام بارها تجاوز به یک دختر بچه 9 ساله به 7 سال زندان محکوم شد.

در سال 2006 کارمند حزب کارگر، پیتر تافلی که مشاور پارلمانی وزیر داخله وقت بود به دلیل تجاوز به یک پسر 13 ساله به 15 ماه زندان محکوم شد. حزب کارگر از تافلی به عنوان «ستاره فروزان» خود یاد می کرد.



فقط سیاستمداران نیستند
کودک آزاری جنسی در انگلیس به یک اپیدمی تبدیل شده است که از هر طبقه ای به آن مبتلا شده اند. سیاست مداران، هنرمندان، افراد عادی، اعضای کلیسا و حتی خود پلیس. در زیر چند آمار را مرور می کنیم.

در آوریل 2009 پلیس انگلیس 56 مجرم جنسي زن کودک آزار را دست گیر کرد و اعلام کرد که 84 زن ديگر نيز تحت نظر پليس قرار دارند. بین سال های 2008 و 2009 نزدیک به 22 هزار پرونده آزار جنسی در انگلیس بررسی شد که نوجوانان زیر 18 سال بیشترین قربانیان را در این پرونده ها تشکیل می دادند به طوری که یک نفر از هر 7 کودک قربانی زیر 10 سال و یک هزار نفر نیز 5 یا زیر 5 سال بودند.

در اکتبر 2009 روزنامه گاردین گزارشی منتشر کرد که نشان می داد در جامعه انگلستان سوء استفاده جنسي از کودکان توسط زنان بسيار گسترده تر از آن چيزي است که گمان مي‌شد. کارشناسان تخمين زدند که حدود 64 هزار زن در انگلستان به این کار مشغولند.


در سال 2010 ، 2 هزار و 135 نفر در انگلیس به آزار جنسی کودکان متهم شدند. اما مجازات شدگان حتی یک دهم تعداد واقعی متجاوزین نیز نبودند.

از سال 2010 تا 2011 حدود 23 هزار کودک در انگلیس اعلام کردند که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند. بیشتر این کودکان بین سنین 11 تا 17 سال بودند. در این میان حدود 5 هزار قربانی دارای سنی در حدود ده سال یا کمتر بودند و نزدیک به 2 هزار کودک نیز کمتر از شش سال سن داشتند. اکثر قربانیان را نیز دختران تشکیل می دادند. در سال 2011 شمار جرایم آزار جنسی کودکان که در دادگاه ها مورد بررسی قرار گرفتند 11 درصد افزایش داشت و بیش از 200 فقره کودک آزاری نیز توسط مجرمینی انجام گرفت که به قید ضمانت آزاد شده بودند.

در آوریل 2012 آمار منتشره در گزارشی که از سوی پلیس انگلیس ارائه شد گویای آن بود که در هر 20 دقیقه یک کودک در این کشور مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرد. طبق این گزارش، بیش از یک سوم جرایم جنسی در ارتباط با کودکان رخ داده بود. گزارش تاکید داشت که تنها 60 درصد تجاوزات جنسی به کودکان به پلیس گزارش می ‌شود.

در جولای 2012 «ایموند تالون» پرستار 53 ساله پس از اعتراف به آزار جنسی چند پسر نوجوان برای 14 ماه محکوم به زندان شد. این تجاوز بیش از 20 سال پیش، زمانی که تالون به عنوان کارمند «خانه مراقبت از کودکان ثورولد رود» در ساوتهمتون کار می کرد؛ انجام شده بود.
در سپتامبر 2012  گروههای محافظت از کودکان در انگلیس گزارشی منتشر کردند که نشان می‌داد میزان تجاوز جنسی به کودکان در این کشور در طی 6 سال ما بین 2005 تا 2010 افزایش 60 درصدی داشته است.


در سپتامبر و اکتبر 2012، یعنی تقریبا یک سال پس از مرگ جیمی ساویل، ستاره مشهور اجرای برنامه های تلویزیونی بی بی سی، اتهاماتی مبنی بر اینکه این مجری معروف نوجوانان کم و سن سال و همچنین زنان بالغ را تحت سوءاستفاده جنسی قرار داده است در رسانه‌ها منتشر شدند. تا 11 اکتبر 2012، شکایاتی در 13 مقر پلیس انگلستان مطرح شدند و بدین ترتیب تحقیقاتی در مورد گذشته ساویل و آنچه در بی ‌بی ‌سی اتفاق افتاده‌ آغاز شد. بیش از هزار نفر با مراجعه به دفاتر پلیس اعلام کردند که در دوران کودکی خود توسط ساویل به آنها تجاوز شده است. دستگیری ها گسترش پیدا کرد و ده نفر از هنرمندان و مجریان بی بی سی دستگیر شده اند. پرونده همچنان مفتوح است.

ژانویه 2013، NSPCC اعلام کرد حدود یک چهارم افراد بالغ در انگلیس در کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند.



نمونه ای از اجرای عدالت در غرب!
چنان که در بخش های پیشین دیدیم تجاوز به کودکان در انگلیس، به عنوان یکی از استوانه های فرهنگ غربی، مجازاتی در حد حبس های چند ساله و گاهی چند ماهه دارد. گاهی این مجازات ها با پول تعویض شده و به قربانیان در ازای صدمات روحی و جسمی وارده پوندهای انگلیسی پیشنهاد می شود.

یک پرونده ویژه که در آن قربانیان کودک آزاری علیه دولت انگلیس شکایت کرده اند را اجمالا مرور می کنیم: پرونده شماره 95/29292 دادگاه اروپائی حقوق بشر با شکایت 4 پسر و دختر (فرزندان یک خانواده) علیه دولت انگلیس آغاز شد.

در این پرونده 3 دختر متولد 1982 ، 1988 ، 1984 و یک پسر متولد 1986 مدعی شدند دولت انگلیس در پیگیری گزارشات همسایگان و معلمان آنها مبنی بر کودک آزاری توسط خانواده خود کوتاهی کرده است و بدین واسطه متحمل ضرر و زیان جسمی و روحی شدید شده اند. در 10 ژوئن 1999 بود که مادر بچه ها که از پدرشان جدا شده بود اعلام کرد امکان نگهداری از بچه ها را ندارد و به همین دلیل 3 دختر خانواده توسط خانوده های متقاضی به فرزند خواندگی گرفته شدند.

هر چهار کودک مدعی بودند آسیب های شدید جسمی و روحی دیده اند و یکی از آنها مدعی بود در طول دوره فرزند خواندگی آزار جنسی شده است. هیئت جبران خسارات و صدمات جنایی انگلیس هر 4 کودک را برای دریافت غرامت و خسارت ناشی از خشونت های روحی و جسمی مستحق دانست و از 200 تا 3000 پوند به هر یک پرداخت کرد!!


در انتها نظر خوانندگان را به یک پرونده استثنایی دیگر جلب کرده و قضاوت در مورد نگاه فرهنگ غربی و همچنین جایگاه انسان در این قضاوت و تفاوت او با حیوان را به عهده خوانندگان می گذاریم.

در دسامبر 2011 «روبرت دی شیلدز» به ارتکاب جرم تجاوز به عنف به یک سگ که در خانه وی زندگی می کرد، محکوم شد. بر اساس گزارش دفتر دادستانی سکرامنتو (واقع در شمال سان فرانسیسکو) این مرد کالیفرنیایی به جرم تجاوز به سگی از گونه «چیواوا» به ده سال زندان محکوم شد. بنا به این گزارش، روبروت در صورتی که به قید ضمانت از زندان آزاد شود، تا آخر عمرش باید در مسافتی دور از مدرسه و یا مکانی که در آن کودکان حضور دارند، زندگی کند. یاد آور می شویم در سال 2006 کارمند حزب کارگر انگلیس، پیتر تافلی که مشاور پارلمانی وزیر داخله وقت بود به دلیل تجاوز به یک پسر 13 ساله به 15 ماه زندان محکوم شد. حزب کارگر از تافلی به عنوان «ستاره فروزان» خود یاد می کرد.