صحنه برخورد خطای خشن علیرضا جهانبخش با صورت ویکتور ملیوخین، شباهت زیادی به لحظه خطای معروف حسین کعبی روی فیگو در جام جهانی ۲۰۰۶ داشت. هر دو بازیکن هم با خوششانسی از زمین مسابقه اخراج نشدند!
آنچه ایران نشان داد فوتبال نبود. چیزی شبیه به فوتبال بود با نسخه ایرانی.
افتضاح.این جوری بهتره به جام جهانی نرویم و آبروی فوتبال ما با کسانی مثل علی پروین و کلانی و مهدوی کیا و ... را حفظ کنیم.
فوتبال ما به یک دو راهی برای تصمیم رسیده.
۱ یا یک فوتبال سالم فقط با فوتبالیستهای ایرانی برای هر شهر با اسپانسر های مختلف آن شهر و شهرداری که هویت آن شهر را نیز نشان دهند مثلاً ملوان بندر پهلوی یا گرگهای شهر... یا شاهین های شهر ... و قراردادهایی با سقف معلوم
۲ یا فوتبال را ول کنید بروید سراغ ورزشهای ملی مانند کشتی و اسب سواری و و وزنه برداری و تیراندازی و شنا و دو میدانی که مدال آور هم هست
جهان بخش یک پسر گل است و یک مبارز و عاشق ایران .تمام علت این معلولها در تیم ملی جناب امیر جون با فرهنگ محدود مثل تاج است, که امیدی هم برای درمان فرهنگ این افراد نیست و علم روانشنانسی که شاید بتونه کمگی به بیماران روانی بکنه ,اما نمی تونه کمکی به بیماران فرهنگی بکنه .مثل شما مشرق جون همچنین
هنوز میراث های کی روش بدون هیچ جایگزنی، بدون تیم در تیم ملی حضور دارند. تغییر سیستم بازی تیم ملی نیاز به تغییر و تفکر مربی است که هنوز از سیستم بکش زیرش و بهم زدن بازی استفاده می کند