به گزارش مشرق، در فوتبالی که سال هاست کدخدامنشانه اداره می‌شود، رخ دادن اتفاقاتی نظیر آنچه در فینال جام حذفی دیدیم، غیر طبیعی نیست.

غیر طبیعی اما آنجا بود که داماشی‌ها زیر بار حرف زور نرفتند و بازی را به هر قیمتی برگزار نکردند؛ غیر طبیعی دقیقاً همان جا بود که اسماعیل حاجی پور- مالک داماش- بر اجرای کامل قانون پافشاری کرد و زیر بار فرمایشات و توصیه‌ها نرفت.

اگر داماشی‌ها هم می‌خواستند با وساطت آنهایی که حل تمام مسائل را در مدیریت هیاتی می‌بینند وارد زمین شوند، تماشاگرانشان هرگز وارد ورزشگاه نمی‌شدند.

حاجی پور که اجازه نمی‌داد بازیکنانش به زمین بروند به فوتبال ایران آموخت بی قانونی، کدخدامنشی و «جان من حالا امروز را برو تو زمین» دیگر جواب نمی‌دهد.

دوران این بی قانونی‌ها گذشته؛ کدخداها هم عوض شده اند و کار را به شوراها سپرده اند. ۳۰۰ هوادار داماش پشت درهای بسته گیر کرده بودند که به راحتی می‌شد ورود آنها را به ورزشگاه مدیریت کرد؛

اصلاً گیریم که بر اساس بی نظمی، بعضی‌ها جایگاه داماشی‌ها را اشغال کرده بودند؛ خب ظرف کمتر از ۲۰ دقیقه می‌شد به جای وقت تلف کردن و کت درآوردن و بازی‌های نمایشی، با احترام از همان‌ها خواست جای خود را به تیم میهمان بدهند اما افراد مسول به جای رعایت قانون، توقع داشتند داماشی‌ها به صورت هیاتی، از تصمیم خود کوتاه بیایند!

ببینید در برگزاری یک فینال ساده چقدر گاف دادیم؟ یعنی یک مسابقه فوتبال در حد همین فینالی که ما داریم این قدر کار دشواری است؟ پس در کشور دوست و همسایه ما آذربایجان چگونه یک فینال مهم اروپایی را در بالاترین کیفیت ممکن برگزار می‌کنند؟