به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مطالعات رسانه های بین المللی در مطلبی به نقل از فارن افرز نوشت:

خلاصه:

بر اساس تحلیلی در فارن افرز، این ادعا مطرح می‌شود که «تمرکز گسترده بر پهپادها» به عنوان درس اصلی جنگ اوکراین، می‌تواند برای رویارویی آمریکا با چین «گمراه‌کننده» باشد. نویسنده استدلال می‌کند که درگیری در اوکراین، یک جنگ فرسایشی زمین‌محور است، در حالی که هر درگیری احتمالی در هندوپاسیفیک عمدتاً «در هوا و دریا» تعیین خواهد شد. این گزارش هشدار می‌دهد که اگر واشنگتن بر «توسعه و خرید پهپاد» تمرکز افراطی کند، «لبه باقی‌مانده ناچیز» خود در قابلیت‌های سطح بالای هوایی و دریایی را از دست خواهد داد. تاکید می‌شود که چین، علیرغم داشتن پیشرفته‌ترین صنعت پهپادی جهان، اولویت را به سامانه‌های نظامی «سرنشین‌دار» مانند جنگنده‌های نسل پنجم و ناوشکن‌های پیشرفته می‌دهد.

چکیده راهبردی (بخش‌های مهم):

پس از چهار سال جنگ، گسترش پهپادها در اوکراین توجه غرب را جلب کرده است. دو طرف میلیون‌ها پهپاد ارزان به کار برده‌اند که گاه تا ۷۰ درصد تلفات را سبب می‌شوند. این تحولات، استراتژیست‌های غربی را به تغییر اولویت‌های نظامی واداشته است. آمریکا تولید پهپاد را سرعت بخشیده است. پهپادهای کوچک نبرد پیاده‌نظام را دگرگون کرده‌اند و آمریکا در این زمینه و فناوری ضد پهپاد، نسبت به روسیه و چین عقب است. اما این فرض که دستیابی انبوه به پهپادهای هوشمند، دفاع آمریکا در برابر چین را تقویت می‌کند، گمراه‌کننده است. درس‌های جنگ اوکراین لزوماً بر درگیری‌های دیگر قابل اعمال نیست. ماهیت رویارویی در منطقه هند و آرام متفاوت است.

چین، علیرغم صنعت پهپادی پیشرفته، اولویت را به سامانه‌های سرنشین‌دار داده است. هر سال ارتش چین جنگنده‌های پیشرفته، کشتی‌های بزرگ و سامانه‌های موشکی دریافت می‌کند. تمرکز افراطی آمریکا بر پهپاد می‌تواند برتری باقی‌مانده آن در توانمندی‌های هوایی و دریایی را از بین ببرد. برخلاف اوکراین، هر درگیری احتمالی آمریکا با چین عمدتاً در هوا و دریا رخ خواهد داد. موفقیت آمریکا به توانایی اعمال قدرت آتش هوابرد و دریایی در نقاط کلیدی مانند تایوان وابسته است. این به معنای فرافکنی قدرت در اقیانوس در برابر تهدیدات پیشرفته موشکی و هوایی چین است. چنین عملیاتی نیازمند پرسنل آموزش‌دیده و تجهیزات پیچیده در عملیات‌های هماهنگ است. فاصله‌ها در منطقه هند و آرام چالش‌برانگیز است. ضعف اصلی جنگنده‌های پیشرفته آمریکایی، برد عملیاتی محدود آن‌هاست. پهپادهای کوچک نمی‌توانند این مشکل را حل کنند. حتی برد پهپادهای فیبر نوری در اوکراین بسیار محدود است. بنابراین این سامانه در مرحله‌های آغازین درگیری با چین نامربوط خواهد بود.

پهپادهای کوچک توان دفاع در برابر حملات چین را ندارند. پکن هزاران موشک بالستیک و کروز دارد که علیه پایگاه‌های آمریکا به کار خواهد رفت. مقابله نیازمند سامانه‌های دفاع موشکی پرهزینه است. رهگیری هواپیماهای جنگی چین نیز به موشک‌های هوابه‌هوای پیشرفته نیاز دارد. پهپادهای کوچک قادر به این کار نیستند. یک درگیری هم‌تراز با چین، به منابعی متفاوت از عملیات گذشته آمریکا نیاز دارد. نیروی نظامی آمریکا به ذخایر عظیمی از مهمات نیازمند است و هم‌اکنون کمبود موشک‌های کلیدی دارد. ساختار نیروی متعارف آمریکا نیز در حال کوچک شدن است. هزینه بازگرداندن «جرم رزمی»، جستجو برای «جرم ارزان» از طریق پهپاد را دامن زده است. در برابر این، ارتش چین هم کیفیت و هم کمیت را داراست. تمرکز اصلی بر جنگنده‌های سرنشین‌دار، کشتی‌های بزرگ و سامانه‌های موشکی است. چین تا سال ۲۰۳۰ ناوگانی از جنگنده‌های رادارگریز خواهد داشت و سالانه صدها موشک پیشرفته می‌سازد. هیچ پاسخ آسانی برای چالش چین وجود ندارد.

نیروی نظامی آمریکا برای بازدارندگی وابسته به نیروی هوایی و دریایی است. تغییر ساختار در زمان کافی ممکن نیست. تکرار الگوی اوکراین در استفاده از پهپاد مشکل را حل نمی‌کند. تصمیم‌گیرندگان آمریکایی باید بر پر کردن شکاف‌های موجود در نیروهای هوایی و دریایی تمرکز کنند. این نیازمند سرمایه‌گذاری فوری در افزایش تولید موشک‌های بردبلند و هواپیماهای جنگی است. برخورد با این کاستی‌ها نیازمند افزایش بودجه یا کاهش در بخش‌های دیگر است. بدون حفظ برتری هوایی و دریایی، ساختار نیروی نظامی آمریکا در برابر چین ناتوان خواهد بود. میلیون‌ها پهپاد در اوکراون پیروزی نیافریدند. حتی دستیابی به قابلیت‌های مشابه، توازن قدرت به نفع چین را تغییر نخواهد داد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.