به گزارش مشرق، کیانوش رستمی در رقابت دسته ۹۴ کیلوگرم مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان نروژ وزنه زد و از آنجا که تصمیم گرفته بود برای کشور دیگری( کوزوو) وزنه بزند، همه در انتظار این بودند که ببینند دارنده طلا و نقره المپیک چه نمایشی را به اجرا می‌گذارد.

از ابتدا مشخص بود با حضور کارلوس ناسار از بلغارستان، علیرضا معینی و علی عالی‌پور که هر سه در ابتدای دهه ۲۰ زندگی خود قرار دارند، کار راحتی نخواهد داشت.

رستمی در این قهرمانی جهان هر چه تلاش کرد نتوانست به مدال برسد. رکورد او در یک‌ضرب ۱۷۲ کیلوگرم و در دوضرب ۲۰۵ کیلوگرم بود و در مجموع با رکورد ۳۷۷ کیلوگرم پنجم جهان شد و پایین‌تر از دو هم هموطن خود ایستاد.

اما داستان رفتن رستمی زمانی شروع شد که برای مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۳، نواب نصیرشلال سرمربی وقت از او خواسته بود در رکوردگیری تیم ملی شرکت کند اما رستمی اعلام کرد مصدوم است و در رکوردگیری غایب بود، بنابراین از ترکیب تیم ملی حذف شد و با از دست دادن قهرمانی جهان، المپیک پاریس را هم از دست داد.

پس از مدتی خبر آمد که قرار است او زیر پرچم کوزوو وزنه بزند و از آنجا که نتوانست از ایران رضایت‌نامه بگیرد، مجبور شد صبر کند تا ورزشکار آزاد شود.

رستمی پس از مدت‌ها جنگ و جدالی که برای نرفتن به المپیک پاریس و نگرفتن رضایت‌نامه داشت، نتوانست در نروژ عملکرد راضی‌ کننده‌ای را به نمایش بگذارد و درخشش دو جوان ایران در همین مسابقات نشان داد مربیان تیم ملی ایران مسیر درستی را پیش گرفته بودند و ادعاهای رستمی که هیچگاه کادر فنی را قبول نداشته و همواره خواسته از مسیری خارج از چارچوب به تیم ملی برسد، نادرست بوده است.

کیانوش رستمی سال‌ها برای ایران افتخار آفرینی کرد و مدال‌های مهمی گرفت؛ طلا و نقره المپیک و دو طلا و یک نقره مجموع جهان را به دست آورد، بنابراین شکست خوردن این وزنه‌بردار پرافتخار قطعا برای هیچ کسی خوشحال کننده نیست اما این راهی است که رستمی سال‌ها به تنهایی در آن قدم گذاشته و هنوز هم بر تصمیم خود پافشاری دارد.

به نظر می‌رسد اهالی وزنه‌برداری و مردم دوست داشته باشند کیانوش ۳۴ ساله با یک اتفاق خوب از دنیای قهرمانی کنار برود نه با شکست اما خود رستمی هنوز هم تصمیم ندارد کنار برود و دنبال مدال المپیک ۲۰۲۸ است و معتقد است سن فقط یک عدد است.

رستمی آخرین باری که مدال جهانی گرفت در قهرمانی جهان ۲۰۲۲ بود که با مهار وزنه ۱۷۴ کیلوگرم، نقره یک‌ضرب گرفت.

آخرین باری هم که مدال مجموع جهان گرفت در سال ۲۰۱۵ بود که در دسته ۸۵ کیلوگرم با رکورد ۳۸۷ کیلوگرم به مدال نقره رسید.

مشخص نیست رستمی تا کجا و تا چه زمانی قرار است در عرصه ورزشکاری بماند اما با توجه حریفان جوان و پر انگیزه‌ای که دارد، قطعا کارش سخت‌تر از قبل است و اینکه دوباره بخواهد شکست بخورد، خوشایند نیست. هر چند که خودش معتقد است هنوز توانایی جنگیدن دارد.

کیانوش رستمی در صفحه اجتماعی خود پس از ناکامی در گرفتن مدال نوشت: "امروز روز خیلی خوبی بود. بعد از ۳ سال دوباره توانستم بجنگم برای مردمم. این جمله که میگم مردمم گویای همه چیز است.

به زودی دوباره کیانوش تازه تولد شده رو می بینین قول میدم که برای واقعیت بجنگم خیلی راحت بیخیال نمیشم.

المپیک رو میخوام و دست بردار نیستم امروز به این باور رسیدم که سن فقط یک عدده اگر بخوای خیلی راحت میشه بدستش بیاری

خوشحالم که با کسایی رقابت می‌کنم زمانی که من قهرمان آسیا شدم هنوز متولد نشدن و این برای من سرشار از لذت و آرامشه"

اما رستمی در حالی از جنگیدن برای مردمش سخن می گوید که در مسابقات جهانی قصد مدال گرفتن زیر پرچم کوزوو را داشت و در این راه باید دو هموطن خود را شکست می داد که البته ناکام ماند.

درست است برخی قهرمانان به دلیل بی توجهی ترک وطن کردند اما این موضوع در مورد رستمی صدق نمی کرد و او خودش تصمیم گرفت هیچگاه در چارچوب تیم ملی قرار نگیرد.

او به جای ماندن و رقابت با جوانان ایرانی برای ملی پوش شدن، تصمیم به رفتن زیر پرچم یک کشور بی نام و نشان گرفت و در مسابقات جهانی هم نتوانست گفته هایش را ثابت کند.

کیانوش ۳۴ ساله باید بپذیرد به انتهای دوران قهرمانی رسیده و کسب مدال المپیک در ۳۷ سالگی بسیار دشوار است ضمن اینکه تنها با حرف و وعده نمی شود به موفقیت رسید.

آخرین مدال مجموع جهانی کیانوش ۱۰ سال قبل یعنی سال ۲۰۱۵ بوده و وعده مدال المپیک ادعایی بیش به نظر نمی رسد. او باید قبول کند که راه بازگشت به مسیر درست وجود دارد و می تواند در کشورش وزنه بردارانی را برای آینده ایران تربیت کند وگرنه با حرف و ادعا به کسی مدال المپیک نمی دهند.