*********

جبهه اصلاحات با صدور بیانیه‌ای ضمن تحلیل شرایط پس از جنگ، خواستارتعلیق غنی‌سازی و پذیرش نظارت آژانس شد؛ این اطلاعیه عجیب آن هم در شرایطی که دشمن میز مذاکره را منفجر کرده با واکنش‌هایی همراه شده است.

روزنامه هم‌میهن در تحلیل این بیانیه در یادداشتی نوشته است:

درخواست "جبهۀ اصلاحات" برای تعلیق داوطلبانۀ غنی‌سازی اورانیوم به قصد پشت سر گذاشتن بحران کنونی در روابط خارجی کشور، با واکنش غضب‌آلود و تهدیدآمیز برخی نیروهای "جبهۀ ضداصلاحات" مواجه شده است. نوع واکنش‌ها خود دُز منطق گفتاری آنها را برملا می‌کند! آنها به جای توسل به تهمت و تهدید که به صورت شاکلۀ رفتار سیاسی‌شان در آمده است، باید ابتدا به این پرسش پاسخ دهند که آیا غنی‌سازی در خدمت مملکت است یا مملکت در خدمت غنی‌سازی؟

این روزنامه در ادامه نوشته است:

به عبارت دیگر آیا غنی‌سازی از نگاه آنان توتمی است که در هر شرایطی و با هر تحلیلی، باید کشور را در پیشگاهش قربانی کرد یا به عکس؟ مسیح می‌گوید : سبت برای انسان است نه انسان برای سبت. بنا به این اصل، حالا عده‌ای گفته‌اند: "غنی‌سازی برای کشور است نه کشور برای غنی‌سازی. " مخالفان اصلاحات چه می‌گویند؟ در واقع پاسخ روشن و صادقانه به این پرسش است که راه بحث و گفتگوی منطقی را این باره می‌بندد یا می‌گشاید!

روزنامه شرق نیز در تحلیلی درباره بیانیه چپ‌های ستادی می‌نویسد:

جبهه اصلاحات با انتشار بیانیه ای با بیان بخشی از مخاطرات و تهدیدهای جدی پیش روی، برقراری آشتی ملی و ترک تخاصم در داخل و خارج از کشور را تنها راه نجات کشور و فرصتی طلایی برای تغییر و بازگشت به مردم اعلام کرد و برای خروج از بحران و جلوگیری از فعال‌سازی مکانیزم ماشه خواهان انجام مذاکره جامع و مستقیم با آمریکا و اعلام آمادگی تعلیق داوطلبانه غنی‌سازی و پذیرش نظارت‌ آژانس انرژی اتمی در قبال رفع کامل تحریم‌ها شد. این جریان اصلاح طلب در عین حال از همه نیروهای سیاسی ملی مدافع رویکرد اصلاحات مسالمت جویانه و خشونت پرهیز و از تمام نهادهای تصمیم‌گیر حامی حقوق ملت خواست که به جای تداوم مرزبندی‌های مصنوعی و بی‌ثمر، بر محور منافع ملی گردهم آیند.

بیانیه اخیر جبهه اصلاحات ایران، با ادبیات پرطمطراق «نجات کشور» مجموعه‌ای از پیشنهادها را پیش روی افکار عمومی قرار داده است؛ پیشنهادهایی که در ظاهر بر «آشتی ملی»، «عفو عمومی»، «اصلاحات ساختاری» و «مذاکره مستقیم با آمریکا» تأکید می‌کنند، اما در عمق خود، نشانه‌هایی از رویکردی منفعلانه و خیال‌پردازانه را بازتاب می‌دهند. این متن نه صرفا یک بیانیه سیاسی، بلکه تلاشی برای بازتعریف جایگاه اصلاحات در معادلات داخلی و خارجی ایران است.

برخی کارشناسان اعتقاد دارند که در مقطعی که دشمن در پی ایجاد شکاف و تنش داخلی، تقلیل همه گزینه ها به تسلیم و سپس ضربه نظامی است، خیانتی تاریخی و در حکم بیانیه ارتش رژیم اسراییل است.

اصلاح‌طلبان با تمرکز بر مسیر تعامل با غرب، تلاش می‌کنند جایگاهی در میدان تصمیم‌گیری‌های کلان پیدا کنند؛ اما در عمل، این رویکرد می‌تواند به تقویت جناح‌های مخالف داخلی منجر شود، زیرا آن‌ها بی‌ثباتی و سردرگمی در سیاست خارجی و داخلی را فرصتی برای برجسته‌کردن نگاه‌های مقاومتی خود می‌بینند.