به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: «تخریب‌کنندگان ‌هاشمی کسانی هستند که او را در انتخابات سال ۱۳۸۴ با شعار «۲۰۰۵ HASHEMI» آوردند، شعاری که با زبان انگلیسی با سال ساخت تولید شده بود. بعد هم که رأی نیاورد و شکست واضحی خوردند. بزرگ‌ترین تخریب‌کنندگان آقای‌ هاشمی بعد از خود آن مرحوم، برخی از نزدیکان ایشان هستند».

این تحلیل را عباس عبدی فعال اصلاح‌طلب در واکنش به مقاله محسن‌ هاشمی (بازنشر بخشی از خاطرات مرحوم ‌هاشمی) در روزنامه سازندگی منتشر کرد و نوشت: بعید می‌دانم که اغلب موارد منتشر شده در این خاطرات ارزش تاریخی ویژه‌ای داشته باشد. خاطرات منتشره اغلب فقط ارزش تحلیلی دارد. به نظر می‌رسد که یکی از دلایل استقبال نه چندان گرم از این خاطرات همین نکته باشد که فاقد ارزش تاریخی است، هم از حیث اهمیت و هم از حیث سندیت و اعتبار. این ذهنیت نادرستی است که هر نقدی را تخریب می‌دانند و یکی از دلایل و علل مهمی است که موجب شده آقای ‌هاشمی و خانواده ایشان درکی منطقی از انتقادات علیه آقای ‌هاشمی پیدا نکنند.

وی در پاسخ به ادعای تخریب‌ هاشمی می‌افزاید: تخریب‌کنندگان ‌هاشمی کسانی هستند که او را در انتخابات سال ۱۳۸۴ با شعار «۲۰۰۵ HASHEMI» آوردند، شعاری که با زبان انگلیسی با سال ساخت تولید شده بود. بعد هم که رأی نیاورد و شکست واضحی خوردند به جای این که‌ گریبان ستاد خودشان را بگیرند و یا شکایت خود را به آقای سعید مرتضوی که دادستان تهران بود ببرند، شکایت خود را به نزد خدایی بردند که آن شکایت را رد می‌کند.

بزرگ‌ترین تخریب‌کنندگان آقای‌ هاشمی بعد از خود آن مرحوم، برخی از نزدیکان ایشان هستند که چشم بسته و به طور مطلق هر چیزی را توجیه می‌کنند و گمان دارند که مردم هم باید همین‌گونه فکر کنند. نوشته آقای محسن‌ هاشمی تخیلاتی از این نوع است که گمان می‌کنند آن مرحوم خیلی خیلی محبوب هستند. این اشتباه در آقای ‌هاشمی هم بود که در خاطرات ایشان فراوان است و هرکس می‌رود نزدشان مطابق میل ایشان حرف می‌زند و گمان می‌کنند این حرف‌ها واقعیت است، این خطا را اطرافیان نیز مرتکب می‌شوند با این تفاوت که اشتباه اطرافیان در امروز و در حالی صورت می‌گیرد که نتایج خطای قبلی پیش روی آنان است.

این اصطلاح «تخریب‌ هاشمی» را از دایره ادبیات خود حذف کنند. حتی ضدیت تندروهای دست راستی(که شکل‌گیری ابتدائی آنان با حمایت آقای ‌هاشمی بود و به ابزاری علیه دیگران تبدیل شده بودند) علیه آقای‌ هاشمی مصداق تخریب نیست، چون اتفاقاً آنان به بازسازی آقای‌ هاشمی کمک کرده‌اند و اطمینان دارم که نویسنده محترم این را به خوبی می‌داند. این‌گونه اصطلاحات را در برابر نقدهای امثال من به کار نبرید بهتر است.

عبدی در پایان نوشت: این خاطرات و پاسخ‌ها اساساً ارزش تاریخی، به معنای مورد نظر ندارد. البته خاطرات آقای ‌هاشمی این حُسن را دارد که بدانیم چگونه یک فرد به دلیل انسداد مسیرهای ارتباطی و نیز اطرافیان غیر صریح، موجب خودتخریبی می‌شود. از آن بدتر اینکه این مسیر به دست وارثان خانوادگی در حال تداوم است.