به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: قتل یک دانشجوی مظلوم توسط زورگیر و قمه‌کش خیابانی در کنار تلاش شیاطین وطن‌فروش برای آشوب در ایران معناداراست و نباید به‌سادگی از کنار آن گذشت. بدون شک این پرونده بسته نمی‌شود و صدالبته مطالبه مبارزه با اوباش باید موردتوجه قرار گیرد و با جدیت بیشتری دنبال شود.

اما به‌زودی مسئله اوباش در ایران تبدیل به یک مسئله جدی‌تر خواهد شد که فراتر از جیب‌بری و کیف‌قاپی است. چرا؟

فتنه آینده در تولید جهل یا توقف ذهن است. یعنی چه؟

اساس جریان‌های شیطانی در تولید جهل است، چون مردم اگر آگاه شوند علیه ظلم قیام می‌کنند. ازاین‌رو فضای‌مجازی با همه آسیب‌هایی که بر آن فهرست می‌شود دارای قدرت آگاهی‌بخشی در توده‌هاست. از این جهت فراتر از ایران، فضای مجازی، وبال جریان سرمایه‌دار جهانی شده است، چون آگاهی‌عمومی در همه جای دنیا به‌واسطه افول انحصار رسانه‌های مرجع و شکست سانسور و رشد شبکه‌های مردمی در حال افزایش است. به موازات رشد آگاهی‌ها، جریان فتنه در هرجای دنیا، عرصه را بر خود تنگ می‌بیند و دست به تولید جهل می‌زند. تولید جهل چطور میسر است؟ با دروغ‌آفرینی و اشتباه‌پراکنی‌های‌دستی و الگوریتمی؛ جزئیاتش بماند، اما خط همین است.

اما آیا تولید جهل صرفا و تنها با پمپاژ دروغ و قلب حقیقت ممکن است؟ خیر، چون خورشید هیچ‌گاه پشت ابر نمی‌ماند و هرکس مقابل حقیقت صف‌آرایی کند با سیلی واقعیت بیدار می شود.

اینجاست که نقشه دروغ و تحریف باید با روش دیگری تکمیل شود و آن‌هم پروژه «میخکوب ذهنی» و «تخته‌بندکردن‌شناختی» است.

پروژه میخکوب‌ذهنی چیست؟

پروژه‌ای که موجب کپ‌کردن ذهن می‌شود؛ یعنی قدرت تحلیل ذهن را می‌گیرد و چشمان فرد را چنان پر می‌کند که امکان تحلیل ساده از او گرفته می‌شود؛ مثل آدمی که ترسیده است. دقت کرده‌اید آدم وحشت‌زده حتی نمی‌تواند از داشته‌های علمی و تجربی خود استفاده کند؟ گرگ را می‌بیند و می‌داند درنده است اما به‌جای فرار، می‌ایستد.

پروژه میخکوب ذهنی باعث می‌شود عده‌ای بترسند و از میدان خارج شوند؛ یعنی دشمن برای جلوگیری از رشد آگاهی‌ها مجبور می‌شود دست به تولید وحشت بزند.

اما این پروژه چطور شکل می‌گیرد؟ با حضور اراذل و اوباش. نقش اراذل و اوباش خون‌ریختن است؛ خون ریختن چشم‌ها را پر می‌کند. اغتشاشات ۱۴۰۱ را خاطرتان هست؟ ضعیف‌ترین حضور مردمی را در اغتشاشات۱۴۰۱ داشتیم. اما نقش اوباش خیابانی چنان بود که خیلی‌ها باورشان شده بود خبری هست. عده‌ای قلیل با آتش‌پراکنی گسترده، مثل آب‌خوردن آدم می‌کشتند. شهید عجمیان را زمانی سلاخی کردند که اغتشاش به روزهای پایانی‌اش نزدیک شده بود تا مجدد آتش اغتشاش در فضای مجازی زنده بماند.

در فضای مجازی نیز در فتنه ۱۴۰۱ یکی از پروژه‌های ضدانقلاب همین نقش ترول‌ها و زامبی‌های مجازی بود تا با فحاشی و تهدید به آدم‌کشی، فراتر از الگوریتم‌های فنی و حقوقی شبکه‌های اجتماعی و سانسور ساختاری، مارپیچ سکوت اجباری را رقم بزنند.

حتی در ابعاد جهانی نیز رژیم منحوس صهیونیستی با همین نقشه شناختی، بر سر زن و بچه غزه آتش می‌ریخت تا شکست خودش مقابل حماس و مقاومت را بپوشاند. از چه طریق؟ کپ‌کردن ذهنی. حتی در ایران عده‌ای غافل باور کردند که قدرت نزد اسرائیل است. چرا؟ چون بیشتر خون می‌ریزد. خلاصه در ابعاد جهانی هم فتنه آینده نزد اوباش جهانی است.

آقایان مسئول، به‌هوش باشید. ماجرا تنها خفت‌کردن و زورگیری نیست؛ مسئله اصلی این است که قمه‌کش‌ها این‌بار برای نقشه مهم‌تری اجیر می‌شوند؛ برای ریختن خون دانشجو، زنان و هر مظلوم دیگری تا با امتداد آن در فضای مجازی موجب کپ‌کردن ذهنی و تولید و توزیع جهل شوند؛ تا مانع نقش‌آفرینی آگاهی‌ها شوند و در نتیجه این کپ‌کردن ذهنی که الگوریتم‌های فنی شبکه اجتماعی نیز به کمک آن می‌آید، مانع روشنگری شوند و به خیال‌خام، مردم را به خیابان بکشانند.