به گزارش مشرق، سال ۱۴۰۲ هجری شمسی توفیق ویژه‌ای برای فوتبال ایران در رده ملی و باشگاهی در بر نداشت و توفیق مربیان در این سال، به عرصه داخلی مربوط می‌شود.
با صرف‌نظر از مربیان خارجی مانند ژوزه مورایس و پاکو خمس که نتایج نسبتاً خوبی در کارنامه خود ثبت کرده‌اند، دو مربی ایرانی بیشتر از هر کسی در لیگ برتر یا جام حذفی موفق بوده‌اند؛ یحیی گل‌محمدی و جواد نکونام که یکی سال موفقی داشته و دیگری به موفقیت نزدیک است. اکنون نگاهی به مربیان موفق سال ۱۴۰۲ خواهیم داشت:
یحیی گل‌محمدی
سال ۱۴۰۲ در سطح اول فوتبال کشورمان، سه جام به تیم‌ها اهدا شد که هر سه به پرسپولیس رسید. سرخپوشان پس از بهار دلنشین ۱۴۰۲ که ۱۰ پیروزی (هفت برد در لیگ و سه برد در جام حذفی) برای آنها به همراه داشت، جام قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی را بالای سر بردند و بنا بر قانون عجیب سازمان لیگ، سوپرجام نیز نصیب برنده هر دو جام یعنی پرسپولیس شد.
گل‌محمدی مرد اول نیمکت تیم کامروای نیمه نخست سال ۱۴۰۲ بود که سه قهرمانی به کارنامه خود افزود. حذف زودهنگام از لیگ قهرمانان آسیا ۲۳-۲۰۲۲ نقطه تاریک عملکرد یحیی در سال گذشته بود. البته پرسپولیس در نیم‌فصل اول لیگ بیست‌وسوم که تیم سرحال ابتدای سال نبود هم به‌صورت میانگین، دو امتیاز از هر بازی گرفت.
جواد نکونام
پس از جدایی شگفت‌انگیز از فولاد در روزهای پایانی سال ۱۴۰۱، نکونام با سرمربیگری استقلال به نیمکت بازگشت. با وجود مصاحبه‌های گاه و بیگاه علیه مدیریت باشگاه، آبی‌ها با کاپیتان سابق تیم ملی از همان ابتدا چهره تیمی مدعی را داشتند و رفته‌رفته به صدر جدول رسیدند.
استقلال با میانگین ۲.۱۹ امتیاز از هر بازی بر صدر جدول تکیه زده و در ۱۰ مسابقه خانگی خود فقط دو امتیاز از دست داده است. با توجه به اینکه قهرمان دو دوره مسابقات باشگاهی آسیا شش بازی دیگر در تهران پیش رو دارد، نکونام با حفظ روند فعلی می‌تواند جام را به آغوش استقلالی‌ها بازگرداند.
محمد ربیعی
ربیعی با رساندن مس رفسنجان به جایگاه پنجم لیگ برتر در فصل گذشته، به پروژه موفقیت‌آمیز سه ساله خود در رفسنجان پایان داد. ذوب‌آهن مقصد بعدی مربی ۴۲ ساله فوتبال ایران بود و ربیعی در نیم‌فصل اول توانست گاندوها را در جمع پنج تیم نخست جدول جای بدهد. اُفت نیم‌فصل دوم اما سبب نزول تدریجی ذوب‌آهن و ایستادن ذوبی‌ها در رده هشتم شد. با این حال نمی‌توان نام ربیعی را از فهرست نام‌های مربیان موفق سال ۱۴۰۲ خط زد.
مهدی تارتار
مردی که در تیم‌های نه‌چندان مدعی مانند پارس جنوبی جم و نفت مسجدسلیمان نتایج اعجاب‌انگیزی گرفته بود، با ذوب‌آهن که رده چهاردهم لیگ بیستم را تجربه کرده بود، در جایگاه‌های هفتم و سپس نهم رسید. پس از کسب رتبه نهمی در پایان فصل ۰۲-۱۴۰۱، تارتار هدایت قوی سپید انزلی را بر عهده گرفت و این بار فوتبال هجومی را در دستور کار قرار داد.
ملوان تاکنون پدیده لیگ بیست‌وسوم بوده است و برخلاف فصل گذشته که برای فرار از سقوط می‌جنگید، حالا رؤیای کسب سهمیه آسیایی را در سر می‌پروراند؛ عملکردی که نقطه عطف مربیگری تارتار به شمار می‌رود.
سعید دقیقی
صعود به لیگ برتر در ابتدای سال ۱۴۰۲ اتفاقی بود که دقیقی همراه با شمس آذر رقم زد. تیم تازه وارد با مربی جوان خود البته در نیم‌فصل اول لیگ برتر هم نمایش خوبی داشت و حتی یقه تیم‌های بزرگ را گرفت. اقدام دقیقی برای جدایی از شمس آذر در نیم فصل را می‌توان اشتباه بزرگ این مربی دانست تا جایی که او مجبور شد دوباره به قزوین برگردد. همین موضوع و البته فروش چند بازیکن سبب شد شمس آذر در نیم‌فصل دوم روند نزولی داشته باشد، اما با این وجود همین که تیم قزوینی در اولین فصل حضور در لیگ برتر دغدغه سقوط ندارد، نکته‌ای مثبت به شمار می‌آید.
مجتبی حسینی
پیکان دو سال گذشته را در نیمه پایینی جدول گذراند و به‌جز ایستادن گاه و بیگاه مقابل برخی مدعیان، نتیجه قابل توجهی طی این دو سال نگرفت. با این حال مجتبی حسینی در زمانی که سرمربی پیکان بود، بازیکنانی چون سامان فلاح، منصور باقری و غلامرضا ثابت ایمانی را به فوتبال کشور معرفی کرد. حسینی در ادامه عازم اراک شد و این بار در آلومینیوم تیمی جوان ساخت. حسینی تاکنون در استان مرکزی موفق بوده و آلومینیوم با دستیار سابق گل‌محمدی در رده هفتم جدول لیگ برتر ایستاده است.
از اواخر سال گذشته محرم نویدکیا بار دیگر به لیگ برتر بازگشت و نتایج خوبی هم با مس رفسنجان گرفت. عملکرد او را در سال گذشته به واسطه مدت کم حضور در لیگ نمی‌توان متر حضور در جمع مربیان برتر سال در نظر گرفت با این وجود محرم نشان داده است که می‌تواند حرف‌های زیادی در مربیگری داشته باشد.
