مشرق- حسن بن جَهْم نقل می‌کند: به امام رضا علیه ‏السلام گفتم: مرا از دعا فراموش مکنید.

حضرت فرمود: گمان می‌کنی که من فراموشت می‏‌کنم؟

اندکی در خودم اندیشیدم و با خود گفتم: او برای شیعیانش دعا می‏‌کند و من نیز از شیعیانش هستم.
آن‏گاه گفتم: نه، فراموشم نمی‌کنید.

فرمود: از کجا فهمیدی؟

گفتم: من از شیعیانت هستم و شما برایشان دعا می‌‏کنید.

فرمود: آیا متوجّه چیز دیگری جز این شدی؟

گفتم: نه

فرمود: هرگاه خواستی بدانی که نزد من چه جایگاهی داری، ببین من نزدت چه جایگاهی دارم.


متن حدیث:

الحسن بن الجهم : قُلتُ لِأَبِی الحَسَنِ علیه ‏السلام : لا تَنسَنی مِنَ الدُّعاءِ .
قالَ : (أ)وَتَعلَمُ أنّی أنساکَ ؟
فَتَفَکَّرتُ فی نَفسی وقُلتُ : هُوَ یَدعو لِشیعَتِهِ وأنَا مِن شیعَتِهِ ، قُلتُ : لا ، لا تَنسانی .
قالَ : وکَیفَ عَلِمتَ ذلِکَ ؟
قُلتُ : إنّی مِن شیعَتِکَ ، وإنَّکَ لَتَدعو لَهُم .
فَقالَ : هَل عَلِمتَ بِشَیءٍ غَیرِ هذا ؟
قُلتُ : لا .
قالَ : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ ما لَکَ عِندی فَانظُر (إلی) ما لی عِندَکَ .


 

«اصول کافی، جلد 4، صفحه 270»