سرویس ورزش مشرق – بررسی تعداد سرمربیانی که در این فصل از رقابتهای لیگ برتر فوتبال روی نیمکت ۱۶ تیم لیگ برتری جابجا و یا تعویض شده اند نشان می دهد وضعیت مربیگری و مدیریت در فوتبال به شدت در حال زوال است. بی ثباتی در کادر فنی تیم ها مشخصا و مستقیما به عدم شناخت کافی باشگاه ها از نفراتی که در ابتدای راه برای هدایت تیم های خود انتخاب می کنند برمی گردد و در ادامه عدم کسب نتایج دلخواه منجر به تحولات دوباره و سه باره می شود.
جلال چراغپور مدرس فوتبال کشورمان در گفت و گو با مشرق، درباره چرایی این موضوع و این همه جابجایی در رأس کادر فنی تیم های لیگ برتری فوتبال حرف زد.
بیشتر بخوانید:
یک اتفاق عجیب، نادر و تاسف انگیز در لیگ برتر ایران
متن این پرسش و پاسخ در ادامه می آید:
* آقای چراغپور! چرا در فوتبال ایران به ویژه در این فصل شاهد این همه تغییر در رأس کادر فنی تیم ها هستیم؟
- اولا باید گفت که این امری نادر در سراسر جهان است. اما باید گفت که این همه تغییر در سطح مربیگری ایران به دلیل حضور ۴۰ نفر آدم درون یک ظرف بسته ای است که همگی در آن به فراخور زمان جای خود را با دیگری عوض می کنند. این ظرف سربسته مکانیزمی هم در خودش دارد که به همه و به نوبت شغل و مربیگری برسد تا صدای کسی درنیاید. در نتیجه این مدل شغلی باعث شده تا در این ظرف، نوعی اکونومی یا اوکولوژی هم بوجود بیاید.
* اما این ظرف مدنظر شما نسبت به چه چیزی بسته است؟
- نسبت به دانش روز جهان.
* بیشتر توضیح می دهید؟
- امروزه ما در دنیایی زندگی می کنیم که کوچکترین اتفاقات علمی در آن بلافاصله روی شبکه های اجتماعی قابل دسترس برای همه است. شبها تلویزیون جدیدترین فوتبال های روز دنیا را نشان می دهد پس انتظار بیننده ایرانی از فوتبال بالا می رود ولی فوتبال ما چه خوراکی به آنها می دهد؟ فوتبالی از درون همان ظرف سربسته ۴۰ نفره. وقتی فردی در دورافتاده ترین نقطه ایران فوتبال ایرانی را می بیند نسبت به آن انتقاد می کند و ارضا نمی شود.
* چرا؟
- چون سرسفره ای که نشسته تا از آن چیزی بردارد، فوتبالی ببیند و لذت ببرد، ظرف هست ولی خالی است. فقط آن وسط یه نان و پنیر و سبزی مختصر گذاشته شده است. به هر حال فوتبال نتیجه دارد. یکی می برد و یکی می بازد و ممکن است همان تیم بازنده هفته بعد هم ببرد اما کسی که شب بازی بارسا را می بیند انتظارش بالا می رود و وقتی در روز فوتبال تیم شهرش را تماشا می کند به آن ایراد می گیرد. وقتی انتقادات در سطح شهر و بین مردم بالا می گیرد مدیر و مسئول که تاب شنیدن اعتراض را ندارند برای ساکت کردن مردم از گزینه A به سراغ گزینه B می روند و بعد دنبال C می گردند و این مکانیزم چرخشی درون آن ظرف سربسته اتفاق می افتد تا شاید حال فوتبال آن شهر بهتر شود و مردم کمی آرام شوند. یک مربی استعفا می دهد و دیگری جای او را می گیرد. یکی از دم گربه به گوش گربه می رود و آنجا مربیگری می کند دیگری از شکم گربه به کمرش نقل مکان می کند و این مکانیزم همواره ادامه دارد. همواره هم می بینیم که هیچ مربی از این جابجایی ها انتقاد نمی کند و در آرامش و سکوت بدون مصاحبه ای منتظر می ماند تا تیم بعدی برایش خالی شود.
* چرا این ظرف بسته مانده است و پیشرفتی درونش ایجاد نمی شود؟
- به دو دلیل. اول اینکه آنها زبان نمی دانند تا بتوانند با علم روز دنیا آشنا شوند و دوم اینکه چراغ کمیته آموزش خاموش و کرکره اش پایین است. این کمیته مجوز رانندگی به مربیان می دهد ولی رانندگی را یادشان نمی دهد.
* اما مربیان نسل جدید هم امروز در لیگ کار می کنند؟
- البته بین مربیان نسل جدید هم شاهد این وضعیت هستیم. چون در همان کمیته آموزش همان مطالبی که ۱۰، ۱۵ سال پیش به علی دایی یاد داده اند را امروز به مجتبی جباری می آموزند و حرف تازه ای برای نسل جدید مربی در ایران ندارند. مادامی که آن ظرف بسته و این کمیته با روش همیشگی اش هستند اتفاق تازه ای در فوتبال ما رخ نمی دهد.
