به گزارش مشرق، فیلم سینمایی "عادت نمی کنیم" به کارگردانی ابراهیم ابراهیمیان یکی از آثاری بود که در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر به نمایش در آمد که در ادامه نقدی بر این اثر سینمایی به قلم مهرزاد دانش را که در مجله فیلم منتشر شده می خوانید:
فیلم به لحاظ اجرا ساختاری شسته و رفته دارد اما نقطه ضعف اصلی اش فیلمنامه است فیلم صرفا در سه مقطع بروز بحران (جنجال زن در محل کار شوهرش)، تشدید بحران (مرگ دختر و شکایت پدرش) و گره گشایی (افشا شدن نقش سوء منصور) قرار است پویایی داشته باشد و در سایر مقاطع روندی خنثی و تکراری را طی می کند از آغاز تا فرجام ماجرا دائم با روند غرورلند های زن سکوت بی دلیل احمدرضا در مراوده اش با دختر دانشجو سرکوب زدن های منصور شک های خانم وکیل، اضطراب دختر بچه و رفتارهای نیش دار دانشگاهیان مواجه ایم هیچ مسیر پیش رونده ای که دلالت بر نقطه عطف بعدی متن داشته باشد در اثر وجود ندارد ابهام های بی دلیل هم در این فضا بیشتر دامن می زند مثلا معلوم نیست که چرا احمد رضا (محمدرضا فروتن) از گفتن این موضوع به همسرش خودداری می ورزد که دارد بدون آلایش به دانشجویش در نگارش کتاب ویافتن شغل و غیره کمک می کند؟ یا قضیه آن اتومبیل که دختر سوارش شد به کجا رسید؟
علاوه بر همه اینها پیش بینی اینکه مقصر کیست و مثلا قرار است در فرجام نسبت به کارش گره گشایی شود کار چندان دشواری نیست و از همان میانه ها با توجه با تاکید متن بر رفتار و گفتار ناصاف داماد خانواده نسبت به محیط کار و اعضای خانواده و همچنین نوع بازی بازیگر در وا نمایی نوعی لااوبالی گری عرفی معلوم است که قضیه حاملگی دختر دانشجو از کجا آب می خورد چنین ضعفی باعث می شود که پایان باز فیلم هم کمکی به اوضاع نکند و بیشتر به نوعی سرباز کردن تکلیف پایان بندی شباهت داشته باشد.
فیلم به لحاظ اجرا ساختاری شسته و رفته دارد اما نقطه ضعف اصلی اش فیلمنامه است فیلم صرفا در سه مقطع بروز بحران (جنجال زن در محل کار شوهرش)، تشدید بحران (مرگ دختر و شکایت پدرش) و گره گشایی (افشا شدن نقش سوء منصور) قرار است پویایی داشته باشد و در سایر مقاطع روندی خنثی و تکراری را طی می کند از آغاز تا فرجام ماجرا دائم با روند غرورلند های زن سکوت بی دلیل احمدرضا در مراوده اش با دختر دانشجو سرکوب زدن های منصور شک های خانم وکیل، اضطراب دختر بچه و رفتارهای نیش دار دانشگاهیان مواجه ایم هیچ مسیر پیش رونده ای که دلالت بر نقطه عطف بعدی متن داشته باشد در اثر وجود ندارد ابهام های بی دلیل هم در این فضا بیشتر دامن می زند مثلا معلوم نیست که چرا احمد رضا (محمدرضا فروتن) از گفتن این موضوع به همسرش خودداری می ورزد که دارد بدون آلایش به دانشجویش در نگارش کتاب ویافتن شغل و غیره کمک می کند؟ یا قضیه آن اتومبیل که دختر سوارش شد به کجا رسید؟
علاوه بر همه اینها پیش بینی اینکه مقصر کیست و مثلا قرار است در فرجام نسبت به کارش گره گشایی شود کار چندان دشواری نیست و از همان میانه ها با توجه با تاکید متن بر رفتار و گفتار ناصاف داماد خانواده نسبت به محیط کار و اعضای خانواده و همچنین نوع بازی بازیگر در وا نمایی نوعی لااوبالی گری عرفی معلوم است که قضیه حاملگی دختر دانشجو از کجا آب می خورد چنین ضعفی باعث می شود که پایان باز فیلم هم کمکی به اوضاع نکند و بیشتر به نوعی سرباز کردن تکلیف پایان بندی شباهت داشته باشد.