صفحه آخر دعاست؛ نفْس من!
دیدی تموم شد؟
دیدی اونقدرها هم سخت نبود؟
همه‌اش فرار می‌کردی از دو کلمه حرف زدن با خدا
مگر چقدر بهت بد گذشت که هیچ شبی را بیدار نشدی تا با خدا حرف بزنی؟
الان دیگه تموم میشه؛ نترس!
برو راحت بگیر بخواب؛
همه عمرت را بخواب