درست یا اشتباه، تئوریسین های سیاسی و استراتژیست های آمریکایی و غربی، امواج سهمگین اعتراضات خیابانی مردم در سراسر جهان را به نقش آفرینی تئوری "طبقه متوسط" رو به رشد گذاشته بین الملل؛ مرتبط ساخته اند. نظریه پردازان غربی، این اعتراضات از منطقه اسلامی آسیای غربی و شمال آفریقا (خاورمیانه) گرفته تا آمریکای شمالی و جنوبی و از آسیای شرقی گرفته تا اروپا مرکزی و غربی؛ بین حداقل 5 ساله اخیر را به "طبقه متوسط" گره زده اند.

تئوریسین های اطلاعاتی- سیاسی غرب، در حال مدل کردن جنبش های اجتماعی اخیر هستند و واضح است که آنچه نقشه راه غرب، برای مقابله با امواج خیابانی یا بهره برداری از آن علیه کشورهای هدف است (پروژه قدرت خیابانی)؛ از دل همین تئوری پردازی ها بیرون خواهد آمد. همین طراحان غربی، "جنبش سبز" - فتنه 88- را نیز به نقش آفرینی طبقات متوسط شهری در تهران گره زده بودند.

چندی پیش، نظریه پرداز معروف، «فرانسیس فوکویاما» طی تحلیلی برای «روزنامه وال استریت ژورنال» - نزدیک به محافظه کاران آمریکا- که در ژوئن 2013 میلادی منتشر شد، نوشت: «موضوعي که رويدادهاي اخير ترکيه و برزيل را به يکديگر و به همان اندازه به "بهار عربي" و ادامه تظاهرات در چين پيوند مي دهد؛ خيزش "طبقه متوسط" تازه جهان است ... طبقات متوسط در خطوط مقدم مخالفت با "سوء استفاده از قدرت" بوده اند، چه در رژيم هاي "اتوريته" و چه در رژيم هاي "دموکراتيک". طبقه متوسط جديد، تنها چالشي براي رژيم هاي "اتوريته" يا "دموکراسي هاي تازه" نيست. هيچ دموکراسي مسلمي، نبايد باور داشته باشد که مي تواند آسوده باشد، تنها به اين دليل که انتخابات برگزار مي کند و رهبراني دارد که در نظرسنجي ها؛ عملکرد خوبي دارند»[1]. بنابر این، از منظر غرب، مهمترین عامل و بهانه برای جرقه زدن اعتراضات ضد حاکمیتی در ایران؛ تحریک مطالبات فساد ستیزانه قشر متوسط درباره فساد ادعایی نظام، با شیوه های مختلف است.

فوکویاما: مهمترین عامل اعتراضات طبقه متوسط در سال های اخیر در سراسر جهان

ادعای فساد دولت ها بوده است

این تئوری پردازی ها باعث گردیده که مجموعه های متولی جنگ نرم و "جنگ روانی" در آمریکا و غرب، یک پروپاگاندای بزرگ درباره فاسد نشان دادن نظام «جمهوری اسلامی» را دامن بزنند. این پروپاگاندای بزرگ، از طریق وسایل ارتباط جمعی و بخصوص شبکه های اجتماعی نوظهور سایبری، رسانه های غالب جهانی و رسانه های محلی و همچنین بواسطه بزرگنمایی سوء استفاده های مالی در ایران صورت گرفته است. این پروپاگاندا، همچنین از طریق به اشتباه انداختن مقامات و مسئولین کشور، بواسطه مقایسه فساد موجود در ایران با دیگر کشورها با استناد به آمارهای سازمان های جهانی فسادسنج؛ صورت گرفته است.

پیش از این، «احمد توکلی» - یک نماینده راست گرای مجلس- همزمان با بحث ها از فساد موسوم به "3000 میلیارد تومانی" گفته بود: «طبق برآورد «سازمان شفافیت بین الملل»، تنها در یک سال، فساد، ۳۴ میلیارد دلار برای اقتصاد ایران هزینه داشته است»[2]. همچنین، «محمد شريعتمداري» (معاون اجرایی رئیس جمهوری) در سخنراني طی افتتاحيه «كنفرانس پيش گيري از تقلب و سوء استفاده هاي مالي»، مبارزه با فساد را "جهاد في سبيل الله" خوانده و گفت: «بر اساس آمارهاي جهاني، ايران از نظر "شاخص فساد مالي" در 8 سال اخير، 56 رتبه سقوط كرده و در ميان 177 كشور؛ رتبه 144 را به خود اختصاص داده است»[3].

مقایسه اشتباه فساد در ایران با دیگر کشورهای غربی از طریق استناد به گزارش های مجامع جهانی تحت مدیریت غرب، در حالی صورت می گیرد که فساد در کشورهای توسعه یافته غربی، بر اساس پروسه های متنوع قانون گذاری به امری قانونی تبدیل شده و دایره تعریف آنها از فساد؛ بسیار کوچک تر از دایره ای است که با آن فساد در کشورهای ضد غرب مانند ایران، اندازه گرفته می شود. برای مثال، می توان به ده ها پژوهش خبرنگاران آمریکایی درباره "صنعت لابی" در آمریکا اشاره کرد که چطور به قانونی کردن فساد شرکت های چندملیتی تحت اشراف مقامات دولتی؛ منجر شده است. همچنین، می توان موضوع مورد علاقه این سنخ خبرنگاران درباره بحث "جزایر امن اقتصادی در غرب" را مورد بررسی قرار داد.

فارغ از این موضوع، تبلیغات گسترده برای فاسد نشان دادن هیئت حاکمه در ایران، اقدامی موازی با تحریم ها، برای ناآرامی سازی خیابانی در حداقل تهران است. بخشی از این تلاش ها، از طریق ادعای شباهت سازی بین فساد نظام اسلامی و فساد رژیم شاهنشاهی صورت گرفته است.

جبهه رسانه ای غرب و دشمنان انقلاب اسلامی، سعی دارند از طریق القای رسانه ای فساد در نظام؛

بخشی از مردم را برای ناآرام سازی تحریک کنند. مثلاً چندی پیش یک خبرگزاری جهانی طی گزارش هایی توأم با دروغ،

نظام اسلامی را فاسد نامید

«محمد خاتمی» بعد از صدور دستور رئیس جمهوری مبنی بر برخورد با "سوء استفاده کنندگان از شرایط تحریم ها"، می گوید: «انقلاب آمد تا اوضاع را عوض کند و زمینه های فسادی را از بین ببرد و اقتصاد پویا ایجاد کند. اگر ما این ارزش ها را بشناسیم، بهتر می‌توانیم راه را تشخیص بدهیم. اگر گفته می شود که انقلاب آمد تا با فساد مقابله شود و نگذاریم فساد فراگیر و نهادینه شود، اگر فسادی هست؛ باید ریشه ای با آن مبارزه شود»[4]. «سعید حجاریان» نیز در گفتگویی با «روزنامه شرق» می گوید: «دقت داشته باشید که فساد در دوران شاه گسترده نبود، بلکه محدود بود به یکسری طبقات خاص، بخصوص ارتش ... من معتقدم حتی شاه هم قابل اصلاح بود اما خودش نخواست ... به اعتقاد من، فقط یک سیستم تمامیت خواه، غیرقابل اصلاح است؛ چه تمامیت خواه راست و چه تمامیت خواه چپ. ولی حکومت های اقتدارگرا، دیکتاتور و مستبد، قابل اصلاح هستند»[5].

محمد خاتمی: انقلاب آمد که با فساد مقابله شود، اگر فسادی هست

باید ریشه با آن مقابله کرد

و مهمترین نکته اظهارات اخیر «هاشمی رفسنجانی» درباره دانشگاه آزاد، همین مقایسه تلویحی فساد موجود در ایران امروز با دوره شاهنشاهی است که یک خط روانی مورد نظر دشمنان است؛ وی می گوید: «نمی دانیم در این 8 سال، برای اینکه دانشگاه آزاد را تصرف کنند چه کردند. کاش تصرف می کردند و آن را توسعه می دادند، اما این کار را نکردند و آن را بعنوان رقیب سیاسی دیدند ... اساسنامه ما را برخلاف قانون، به کلی به هم ریختند. ما در ابتدا اساسنامه دانشگاه آزاد را با اقتباس از اساسنامه «حسینیه ارشاد» در زمان شاه نوشتیم. در زمان شاه، اساسنامه «حسینیه ارشاد» خیلی محکم نوشته شده بود تا رژیم شاه، نتواند آن را تصرف کند. ما هم همانگونه عمل کردیم، اما نمی دانستیم که نظام ما قوی تر از زمان شاه است و آن را تصرف می کند»[6].

هاشمی، اساسنامه دانشگاه آزاد را براساس اساسنامه حسینیه ارشاد نوشتیم،

شاه نتوانست حسینیه را تصرف کند اما نظام ما از شاه قوی تر بود و دانشگاه آزاد را تصرف کرد

در واقع، «هاشمی» خواسته یا ناخواسته در زمین کسانی بازی کرده است که از پیگیری این خط سیاسی، مقاصد خطرناکی را پیگیری می کنند. این رویه که در آن دشمنان سعی دارند، وانمود کنند، انقلابی که برای مبارزه با فساد آمد، خود به اندازه رژیمی که سرنگونش کرد، فاسد است؛ در برگه های تاریخ نیز سابقه داشته است.

برای نمونه، «منتظری» بر سر غائله «سیدمهدی هاشمی»، تحت القای همین باند به مقایسه فساد بعد از انقلاب با دوره قبل از انقلاب پرداخت و به آیت الله «سیداحمد خمینی» گفته بود: «جنايات اطلاعات شما و زندان هاي شما، روي شاه و ساواك شاه را سفيد كرده، من اين جمله را با اطلاع عميق مي گويم»[7].

همچنین، «مهدی کروبی» در اثنای فتنه با این ادعا که مأمورین امنیتی به نوامیس معترضین تعرض کرده اند، طی نامه ای به «هاشمی رفسنجانی» - رئیس وقت مجلس خبرگان رهبری- نوشت: «اما موضوعي را شنيده ام كه هنوز از آن، بر خود مي لرزم ... خواب از سرم ربوده شد. افرادي اين مطالب را به من گفته اند كه داراي پست هاي حساس در اين كشور بوده اند ... اين افراد اظهار داشته اند، اتفاقي در زندان ها رخ داده كه چنانچه حتي اگر يك مورد نيز صدق داشته باشد، فاجعه اي است براي «جمهوري اسلامي» كه تاريخ درخشان و سپيد روحانيت تشيع را تبديل به ماجراي سياه و ننگين مي‌كند كه روي بسياري از حكومت هاي ديكتاتور از جمله رژيم ستمشاهي را سفيد خواهد كرد ... گمان نمي کنم، زندانيان دوران 15 ساله مبارزات قبل از انقلاب كه از افراد توده گرفته تا گروه هاي مسلح مبارز التقاطي تا اعضاي نهضت آزادي و مؤتلفه و حزب ملل اسلامي كه در زندان با هم زندگي كرده اند، ديده يا شنيده باشند»[8].