به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده تهران نوشت:
چین طی دهههای اخیر تلاش کرده است تا با توجه به سیاست چین واحد و تنشهای فزاینده با ایالات متحده، شرایط ساختاری لازم برای حتی تصرف تایوان را فراهم کند. این اقدام شامل اصلاحات نظامی، سرمایهگذاری در زیرساختهای بندری و هوایی، توسعه ناوگان نظامی و تجاری، و استفاده از راهبردهای منطقه خاکستری است. در ادامه به مهمترین اقدامات چین در این راستا پرداخته میشود.
زمینه تاریخی
ریشههای تنش تایوان به جنگ سرد بازمیگردد. پس از جنگ داخلی چین که به پیروزی حزب کمونیست در سال ۱۹۴۹ و استقرار حزب ناسیونالیست (کومینتانگ) در جزیره تایوان انجامید، ایالات متحده در دهه ۱۹۵۰ با تایوان معاهده دفاعی امضا کرد، اما در ۱۹۷۹ سیاست چین واحد را پذیرفت و روابط دیپلماتیک با پکن برقرار کرد. از این پس تایوان در شرایطی ابهامآمیز قرار گرفت: نه استقلال کامل و نه پیوستن به چین. این مسئله برای چین نماد یک زخم تاریخی است که طی سالها با اقداماتی چون حملات ژاپن و دخالتهای ایالات متحده در طول تاریخ پیچیدهتر شده است.
از ۲۰۱۲، شی جینپینگ مسئله تایوان را به سطح ایدئولوژیک برده و در سخنرانیهای خود اتحاد مجدد را به عنوان یک رویای مشترک مطرح کرده است. سند سفید پکن در ۲۰۲۲ تایوان را به عنوان مانع احیای ملی توصیف کرده و از مدل یک کشور، دو سیستم که در هنگکنگ به کار رفته، برای تایوان دفاع کرده است.
چارچوب قانونی و سیاسی
چین از منظر قانونی نیز ابزارهایی برای اعمال فشار دارد. قانون ضد جداییطلبی ۲۰۰۵ به پکن اجازه میدهد در صورت لزوم از اقدامات غیرمسالمتآمیز برای حفظ تمامیت ارضی استفاده کند. بر اساس گزارشها، تعداد کشورهایی که اصل چین واحد را پذیرفتهاند، از ۵۱ کشور در ۲۰۲۳ به ۱۱۹ کشور در ۲۰۲۵ افزایش یافته که به چین امکان میدهد اقدامات خود را بهطور مشروع توجیه کند. در داخل چین، حزب کمونیست این موضوع را به عنوان بخشی از احیای ملی تبلیغ کرده و هرگونه مخالفت در تایوان را به عنوان تهدید جداییطلبانه ارزیابی میکند.
اصلاحات ساختاری در ارتش آزادیبخش خلق
در عرصه نظامی، اصلاحات در ارتش آزادیبخش خلق چین منجر به تشکیل یگانهای کوچکتر و چابکتر شده است. نیروی دریایی چین همچنین کشتیهای تهاجمی آبی-خاکی نوع ۰۷۵ ساخته که ظرفیت جابهجایی ۲۰ هزار سرباز را دارند. با این حال، به دلیل شکافهای موجود در ظرفیتهای نظامی، چین به ناوگان تجاری خود نیز متکی است.
استفاده از ناوگان مدنی و گسترش ظرفیت جابهجایی
در تمرینهای ۲۰۲۵، چین از ۱۲ شناور غیرنظامی برای تمرین فرود آبی-خاکی استفاده کرد. این شناورها بدون نیاز به اسکله، خودروهای زرهی را به ساحل منتقل میکردند. استفاده از کشتیهای تجاری میتواند ظرفیت انتقال نیروی چین را از ۲۰ هزار نفر به ۶۰ هزار نفر افزایش دهد. همچنین، توسعه شناورهای جکآپ یا شوییچیاو به چین این امکان را میدهد تا در هر نقطه از ساحلهای تایوان عملیات انجام دهد. این شناورها قادر به ساخت پلهای موقت از آب به ساحل هستند که از مهمترین ابتکارات برای تسهیل تهاجم به شمار میروند.
عملیات منطقهی خاکستری و جنگ شناختی
چین همچنین به فشارهای نظامی و اطلاعاتی خود در منطقه خاکستری ادامه میدهد. تعداد ورود هواپیماهای چین به منطقه شناسایی دفاعی تایوان از ۲۰ مورد در ۲۰۱۹ به ۳۰۷۵ مورد در ۲۰۲۴ افزایش یافته است. این اقدامات برای عادیسازی حضور چین و فرسایش اراده دفاعی تایوان انجام میشود. علاوه بر این، چین به افزایش نفوذ اطلاعاتی و جاسوسی در تایوان نیز پرداخته است.
ظرفیتها و محدودیتها
در نهایت، با وجود پیشرفتها در حوزههای مختلف، چین با چالشهایی نیز روبروست. مشکلاتی همچون آسیبپذیری کشتیهای غیرنظامی در برابر حملات نظامی، محدودیتهای جغرافیایی ساحل غربی تایوان، و احتمال واکنش بینالمللی در صورت حمله نظامی، همگی از چالشهای بزرگ در راه تصرف تایوان هستند.
نتیجهگیری بهطور کلی، چین مجموعهای از اقدامات ساختاری، نظامی، و حقوقی را برای تهدید یا تصرف تایوان فراهم کرده است. با این حال، همچنان محدودیتها و چالشهای متعددی پیش روی این عملیات وجود دارد.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.