به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:
نشریه داون نوشت: ایران نه کشوری است که در آستانه فروپاشی است و نه قدرتی که مصمم به بازسازی منطقه باشد. بلکه از گوشه استراتژیک مانور میدهد و در عین حال به طور تهاجمی در برابر تهدیدات داخلی و خارجی محافظت میکند.
جنگ ژوئن این پویایی را تشدید کرد، که بسیاری از ایرانیان آن را نه به عنوان یک نبرد دیگر در درگیری طولانی با اسرائیل بلکه به عنوان تلاشی مستقیم برای شکستن کشور تجربه کردند. اسرائیل حمله غافلگیرانه خود را در میان مذاکرات هستهای آمریکا و ایران آغاز کرد و بیش از دوازده فرمانده ارشد و دانشمند هستهای را کشت. در هفته بعد، به مقر تلویزیون دولتی، زندان اوین و نشست مقامات عالی شورای امنیت ملی و اهداف متعدد دیگر حمله کرد. عوامل تهدید به مرگ به مقامات و خانوادههایشان میفرستادند تا فرار را تحریک کنند، در حالی که کمپین های هماهنگ اطلاعات نادرست را برای تحریک حملات بانکی و ناآرامیها دنبال میکردند. حمله به زیرساخت های انرژی و مالی، حس کمپینی را که برای بیثبات کردن کشور طراحی شده بود، تقویت کرد. با این حال، به جای هرجومرج، بخش بزرگی از جامعه ایران متحد شد، پشت ایران به عنوان یک ملت. ایرانیان به طور گسترده این حملات را حملهای خارجی میدانستند که در حالی که دولت به دنبال دیپلماسی بود، آغاز شده بود و این برداشت درجه قابلتوجهی از وحدت را در جامعهای که در غیر این صورت قطبی شده بود، ایجاد کرد.
این تهدید ملی، شکافهای عمیق سیاسی را پر کرد. حتی اتحادیههای مستقل، مدافعان حقوق زنان، گروههای دانشجویی و سازمانهای غیردولتی حمله اسرائیلی- آمریکایی را محکوم کردند و تأکید کردند که جنگ بیشترین تأثیر را بر مردم عادی خواهد داشت.