به گزارش مشرق، پیروز مجتهدزاده که روزنامه اصلاح طلب آرمان ملی او را تحلیل گر روابط بین الملل معرفی کرده است گفته است: «رئیسی باید بداند موفقیت وی دولتش و بهبود زندگی مردم ایران تنها با آشتی با کشورهای جهان است و نه با قهر و شمشیرکشی برعلیه کشورهای جهان». در ادامه بخش‌های مهم این گفت‌وگو از نظرتان می‌گذرد.
سیاست خارجی شمشیر چرخاندن در هوا نیست!
- در جهان کنونی که ملت‌ها به هم نزدیک‌تر از همیشه شده‌اند نمی‌توان عنوان کرد بدون سیاست خارجی باز و تعاملی می‌توان به اهداف متعالی و پیشرفت اقتصادی دســت پیدا کرد. ما باید ببینیم چه کســانی و چــرا حاضــر نیستنـــد بـا دنیا ارتباط برقرار کنند؟ هدف این افراد چیست؟
- مـن امـیـدوارم آقای رئیسی چند ساعتی به خود مرخصــی بدهــد و فکــر کنــد که منظور از ریاست جمهوری وی چیســت و قـرار است چه اتفاقی در آینده رخ بدهد. آیا قرار است مشکلات مردم حل شود و زندگی مردم روند بهتری پیدا کند و یا اینکه قرار است همچنان مانند گذشته به شمشیر چرخاندن بی‌معنی در هوا در زمینه سیاست خارجی ادامه بدهید؟
موفقیت رئیسی و بهبود زندگی مردم تنها با آشتی با کشورهای جهان است
- هنگامی که صحبت از تعامل با جهان می‌کنم نیز منظور من این نیست که حتمأ با اسرائیل رابطه برقرار کنیم؛ خیر. به‌جز اسرائیل کشورهای زیادی در جهان وجود دارند که می‌تواند با آنها رابطه داشت و از مزایای چنین رابطه‌ای به سود کشور استفاده کرد. ارتباط با کشورهایی مانند استرالیا و کانادا چه اشکالی دارد؟ حتی با آمریکا نیز باید رابطه داشت.
- باید رابطه با جهان را گسترش بدهیــم تا کشــورهای جهان نیز وارد بده و بستان اقتصادی با ایران شوند. در چنیــن شرایطی وضعیت اقتصادی مردم بهتر می‌شود و دولت می‌تواند مدعی باشد به مردم و کشور خدمت کرده است.
- رئیسی باید بداند موفقیت وی دولتش و بهبود زندگی مردم ایران تنها با آشتی با کشورهای جهان است و نه با قهر و شمشیرکشی برعلیه کشورهای جهان. اگر این موضوع در دستور کار دولت جدید قرار بگیرد می‌توان نسبت به حل مشکلات در آینده خوشبین بود و در غیر این صورت چالش‌ها حل نشدنی باقی خواهد ماند و بلکه ممکن است بیشتر شود.
به گزارش خبرگزاری فارس، مجتهدزاده و طیف اصلاح‌طلبان در حالی دولت رئیسی را به تعامل با دنیا توصیه می‌کنند که اتفاقاً راهبرد اصلی دولت رئیسی در سیاست خارجه، از توجه به چند کشور به استفاده از همه ظرفیت‌های بین‌المللی تغییر کرده است. شاهد آن هم عضویت ایران در پیمان شانگهای است.
معلوم نیست چرا اصلاح‌طلبان وقتی دولت روحانی هشت سال تمام، فکر و ذکر خود را معطوف به نشست و برخاست با چند کشور اروپایی و آمریکا کرده بود و به شرکایی چون چین، وقعی نمی‌نهاد، دولت روحانی را به تعامل گسترده با دنیا توصیه نمی‌کردند.
حال اگر منظور برخی افراد و رسانه‌ها از لزوم تعامل با دنیا، کشور آمریکاست، باید از آنها پرسید که آیا سیاست کدخدادانستن آمریکا در ۸ سال دولت قبلی، عایدی خاصی را نصیب سیاست خارجی ایران کرده است که مجدداً دولت رئیسی را به آن توصیه می‌کنند؟
نکته دیگر آن است که جمهوری اسلامی همواره برای برقرای رابطه سیاسی و اقتصادی با همه کشورهای دنیا در راستای احترام متقابل و منافع مشترک اعلام آمادگی کرده است؛ مشکل از دولت هایی است که استقلال و اراده سیاسی آنها در ید آمریکا و انگلیس است.
در رابطه با این جمله‌ی مجتهدزاده که «باید رابطه با جهان را گسترش بدهیــم تا کشــورهای جهان نیز وارد بده و بستان اقتصادی با ایران شوند. در چنیــن شرایطی وضعیت اقتصادی مردم بهتر می‌شود و دولت می‌تواند مدعی باشد به مردم و کشور خدمت کرده است» باید گفت: بده‌بستان با کشورهای خارجی هم بزرگ‌ترین مصداقش عضویت در پیمان شانگهای هست. این کشورها ظرفیت عظیمی از لحاظ اقتصادی دارند که می‌تواند اثرات مثبتی برای اقتصاد کشور داشته باشد.
اصلاح طلبان علی رغم تمام تلاش های ظاهری و ژست هایی که می گیرند اما در نهایت به این نقطه می رسند که ایران باید تسلیم خواسته های امریکا شود. در وجدان آقای مجتهدزاده، ایران علیه کشورهای جهان شمشیرکشی می کند یا آمریکا و اعوان آن به عنوان قبله برخی اصلاح طلبان مستمرا کشورهای دیگر را مورد قتل و غارت و تجاوز قرار می‌دهند؟ ایران در این میان فقط از عزت و کیان خود دفاع می کند. ظاهرا مشکل اصلاح طلبان با همین عزتمندی و شکستن همینه آمریکاست که نمی خواهند آن را صریح بیان کنند.