به گزارش مشرق، شاید اگر هم‌اکنون شرایط بد فوتسال را می‌دید نمی‌توانست سکوت اختیار کند و دست رو دست بگذارد تا این رشته که روزی طرفداران زیادی داشت رو به افول برود و روز به روز نابودتر شود. شاید آن‌قدر با قدرت و محکم با حواشی مبارزه می‌کرد تا همگی این موارد را زمین می‌زد و بار دیگر پرچم فوتسال را به اهتزاز در‌می‌آورد، اما حیف که دیگر نیست، حیف که 4 سال از دوری او می‌گذرد؛ بابکی که معصومانه زندگی کرد و معصومانه از بین ما رفت.

چه بد روزگاری است که ما آدم‌ها قدر داشته‌هایمان را نمی‌دانیم و وقتی آنها از ما دور می‌شوند فقط یاد آنها را گرامی می‌داریم. از گذشته‌ها یاد می‌کنیم، ای کاش‌ها و شایدهایی که دائم بر زبان می‌آید و حسرت‌هایی که باقی می‌ماند، اما درس عبرتی وجود ندارد.

بابک جان 2 سال با بیماری سرطان دست و پنجه نرم کردی و تسلیم نشدی، اما هم‌اکنون کسانی هستند که خیلی زود دستان خود را مقابل کوچکترین مسئله‌ای بالا می‌گیرند و تسلیم می‌شوند! تصمیماتی می‌گیرند که فقط خود را راحت کنند. بابک جان نبودت بیش از هر موقع دیگری حس می‌شود. خیلی زود از پیش ما رفتی و این رشته را تنها گذاشتی.

بابک معصومی در 19 مرداد سال 1390 پس از 2 سال مبارزه با بیماری سرطان جان به جان آفرین تسلیم کرد. مراسم ترحیم کاپیتان همیشه زنده فوتسال ایران روز پنجشنبه 22 مردادماه از ساعت 18 تا 19 و 30 دقیقه در امامزاده طاهر (ع) کرج برگزار می‌شود. روحش شاد و یادش گرامی