گروه بین‌الملل مشرق - دو عضو مجلس نمایندگان فرانسه و دو عضو سنای این کشور که به سوریه سفر کرده‌اند، امروز با بشار اسد دیدار نمودند. شخصیت هایی که وزن سیاسی و پارلمانی خاص خود را دارند و نزدیک به مراکز تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر فرانسه شمرده می‌شوند. این 4 نماینده جزو جریانی هستند که خواستار بازنگری کشورشان در سیاست‌هایش در قبال سوریه (خصوصا در سایه رشد خطر گروه‌های تکفیری) هستند. اما این 4 نفر کیستند؟
-نماینده مجلس فرانسه از حزب سوسیالیست
-رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و سوریه، و رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و لبنان
-پیش از در گرفتن بحران جاری، سه بار به صورت رسمی به سوریه سفر کرده بود که در یکی از آنها همراه رئیس جمهور فرانسه نیکولا سارکوزی بود.
-باپت دخالت کشورهای بزرگ در امور داخلی سوریه را رد کرده و بر ضرورت احترام گذاشتن به سیادت ملی این کشور تأکید دارد.
-در چهارم سپتامبر 2013 و اوج بحث‌ها پیرامون حمله‌ی نظامی به سوریه (در پی قضیه حمله‌ی شیمیایی به خان العسل) باپت در مصاحبه‌ای اعلام کرد که از یک ضربه‌ی «هشدار آمیز» و «با هدف مشخص و محدود» و بدون تلفات غیر نظامی حمایت می‌کند ولی از جنگ گسترده‌ای که هدفش ساقط کردن نظام سوریه باشد حمایت نمی‌نماید.
-در روز 29 سپتامبر 2013، جلسه‌ای که رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس فرانسه الیزابت گیگو با فرماندهان نظامی ارتش آزاد تشکیل داده بود را تحریم کرد. او همچنین با تلاش‌هایی که همکارانش در حزب و پارلمان برای تسلیح مخالفان سوری شروع کرده بودند نیز مخالفت نمود و در نامه‌ای به همکارش فیلیپ بومیل نوشت: «بخش‌هایی از ارتش آزاد سوریه به جهادیون خواهند پیوست [و سلاح‌ها به دست تکفیری‌ها خواهد افتاد.] به این دلیل که این‌ها به مشروعیت شورای ملی سوریه قائل نیستند و تمایل دارند در سوریه شریعت را [مطابق با تفکر تکفیری] پیاده کنند.»
-در آگوست 2014 از پیشنهاد رئیس جمهور فرانسه فرانسوا اولاند برای تشکیل یک کنفرانس بین‌المللی ضد تروریسم حمایت کرده و گفت چنین کنفرانسی می‌تواند به یک توافق و راه‌حل منطقه‌ای تاریخی زیر نظر سازمان ملل بین آنچه شیعیان معتدل و سنی‌های معتدل می‌خواند منجر شود. وی معتقد بود چنین کنفرانسی می‌تواند منجر به بازنگری فرانسه در سیاست خارجی‌اش در قبال سوریه گردد؛ آن هم در زمانی که نظام سوریه و ارتش لبنان و حزب الله هم مانند مخالفین سکولار سوری در حال جنگ با داعش و جبهة النصرة هستند.
-وی در پایان سال 2014، در بخشی از سخنانش به مناسبت آغاز سال جدید گفت باید نظرمان را به مسیحیان شرق و دیگر اقلیت‌های دینی معطوف کنیم که قربانی ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه شده‌اند، ایدئولوژی‌هایی که باید با آنها جنگید، نه فقط از منظر دینی بلکه همچنین از منظر ارزش‌های انسانی که فرانسه همواره در طول تاریخ حامی آن بوده است.
-نماینده مجلس فرانسه از گروه «اتحاد برای مردم‌گرایی»
-نایب رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و سوریه و نایب رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و عراق.
-او شعار «نه به جنگ در سوریه» را مطرح کرده و گفت سوریه یک کشور برخوردار از سیادت ملی است و هرگونه دخالت نظامی در آن نیازمند قطعنامه‌ی شورای امنیت است.
-او خلاصه‌ی مواضعش در باره‌ی سوریه و سیاست فرانسه در این کور را در مقاله‌ای در ماه اکتبر گذشته چنین بیان کرد که ما نمی‌توانیم در سوریه کاری را بکنیم که خودمان از روسیه می‌خواهیم در اوکراین آن کار را نکند.
-او در باره‌ی افتادن در دام تبدیل جنگ ضد داعش به جنگ ضد اسلام هشدار داده است.
-وی از منتقدین قطر و عربستان سعودی و ترکیه است و ترکیه را متهم کرده که اجازه داده داعش در عین العرب (کوبانی) ضد کردها کشتار به راه بیندازد تا بدین ترتیب کردها تضعیف شوند. او معتقد است باید نقاب از چهره‌ها برداشته شود و باید از این ماجراها عبرت گرفته شود، خصوصا در بحث‌های داخلی فرانسه که این کشورها سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در آن دارند.
-ژاک میارد خواهان بازنگری در سیاست فرانسه در قبال سوریه شده و معتقد است تلاش فرانسه برای از سرگیری ارتباطات امنیتی با دمشق (که سوریه آن را منوط کرده به بازگشایی مجدد سفارت‌های دو کشور) نشانگر شکست سیاست فرانسه در حمایت از مخالفان مسلح نظام سوریه است.
-او با دعوت به اینکه فرانسوی‌ها چشم‌هایشان را باز کنند گفته است رئیس جمهور سوریه ابدا سقوط نخواهد کرد و اگر هم سقوط کند، جهادیونی که جانشینش می‌شوند از او بدتر خواهند بود و ضمنا نمی‌توان این حقیقت را انکار کرد که رئیس جمهور سوریه از اقلیت‌های مذهبی و مشخصا مسیحی‌ها حمایت کرده است.
-عضو مجلس سنای فرانسه
-نایب رئیس کمیسیون سیاست خارجی و دفاعی مجلس سنا.
-او خواستار هم‌افزایی و هماهنگی بین دشمنان داعش برای غلبه کردن بر آن شده و خواستار آن شده که نام حزب کارگران کردستان از فهرست گروه‌های تروریستی حذف شود تا بتوان کرد‌هایی را که به گفته‌ی او با شجاعت در سوریه و عراق ضد داعش می‌جنگند تسلیح کرد.
-دو مونتسکیو از حامیان سیاست «روی گشاده در برابر ایران» و گفتگو با آن است. او در نطقی در مجلس سنا در ژانویه 2015 اعلام کرد هماهنگی با ایران که با سازمان‌های تروریستی در عراق و سوریه می‌جنگد ضروری است و هیچ راهی برای نابودی داعش جز این هماهنگی وجود ندارد. او بر ضرورت مذاکره با ایران به عنوان «یک قدرت منطقه‌ای که گزیری از آن نیست» تأکید دارد.
-وی معتقد است هماهنگی با ایران یک تصمیم شجاعانه و عملگرایانه از طرف فرانسه است و مهر تأییدی خواهد بود بر استقلال دیپلماسی این کشور و یادآور به رسمیت شناخته شدن چین کمونیست توسط ژنرال دوگل در سال 1962 در اوج جنگ ویتنام و یادآور ماجرای سال 2003 است که ژاک شیراک ورود به جنگ ضد عراق همراه آمریکا را نپذیرفت.
-عضو مجلس سنا و رئیس جمعیت دوستی با سوریه.
-آخرین سفر او به سوریه در سپتامبر 2010 بوده است.
-او هرگونه دخالت نظامی در سوریه را رد کرده و آن را به مثابه اعلان جنگ [تمام عیار] می‌شمرد.
-فیال معتقد است نقش فرانسه در ماجرای سوریه باید بر دو جنبه متمرکز باشد: اول جنبه‌ی انسانی (ارائه‌ی کمک به آوارگان) و جنبه‌ی سیاسی (از طریق استفاده‌ی ابرقدرتها از توان حقیقی‌شان برای پیش‌راندن طرف‌های سوری به دیدار و گفتگو).
-وی در یک جلسه‌ی مجلس سنا که مختص موضوع سوریه بود طی نطقی اعلام کرد سوریه (ولو اینکه نمونه‌ی ایده‌آلی از دموکراسی نباشد) از آزادی‌های اقلیت‌ها و بخش‌های اجتماعی و دینی مختلف حمایت کرده و تنها کشور عربی است که در قانون اساسی‌اش سکولاریسم را تضمین نموده است.
-فیال از جمله فعالان دفاع از حقوق مسیحیان شرق است و همراه با همکارانش در پارلمان نامه‌ای به رئیس جمهور فرانسه نوشته و از او خواسته است با دست زدن به اقدامات دیپلماتیک از جامعه‌ی مسیحیان در شرق حمایت کرده و جلوی آوارگی آنان را بگیرد.
ژرارد باپت
-نماینده مجلس فرانسه از حزب سوسیالیست
-رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و سوریه، و رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و لبنان
-پیش از در گرفتن بحران جاری، سه بار به صورت رسمی به سوریه سفر کرده بود که در یکی از آنها همراه رئیس جمهور فرانسه نیکولا سارکوزی بود.
-باپت دخالت کشورهای بزرگ در امور داخلی سوریه را رد کرده و بر ضرورت احترام گذاشتن به سیادت ملی این کشور تأکید دارد.
-در چهارم سپتامبر 2013 و اوج بحث‌ها پیرامون حمله‌ی نظامی به سوریه (در پی قضیه حمله‌ی شیمیایی به خان العسل) باپت در مصاحبه‌ای اعلام کرد که از یک ضربه‌ی «هشدار آمیز» و «با هدف مشخص و محدود» و بدون تلفات غیر نظامی حمایت می‌کند ولی از جنگ گسترده‌ای که هدفش ساقط کردن نظام سوریه باشد حمایت نمی‌نماید.
-در روز 29 سپتامبر 2013، جلسه‌ای که رئیس کمیسیون سیاست خارجی مجلس فرانسه الیزابت گیگو با فرماندهان نظامی ارتش آزاد تشکیل داده بود را تحریم کرد. او همچنین با تلاش‌هایی که همکارانش در حزب و پارلمان برای تسلیح مخالفان سوری شروع کرده بودند نیز مخالفت نمود و در نامه‌ای به همکارش فیلیپ بومیل نوشت: «بخش‌هایی از ارتش آزاد سوریه به جهادیون خواهند پیوست [و سلاح‌ها به دست تکفیری‌ها خواهد افتاد.] به این دلیل که این‌ها به مشروعیت شورای ملی سوریه قائل نیستند و تمایل دارند در سوریه شریعت را [مطابق با تفکر تکفیری] پیاده کنند.»
-در آگوست 2014 از پیشنهاد رئیس جمهور فرانسه فرانسوا اولاند برای تشکیل یک کنفرانس بین‌المللی ضد تروریسم حمایت کرده و گفت چنین کنفرانسی می‌تواند به یک توافق و راه‌حل منطقه‌ای تاریخی زیر نظر سازمان ملل بین آنچه شیعیان معتدل و سنی‌های معتدل می‌خواند منجر شود. وی معتقد بود چنین کنفرانسی می‌تواند منجر به بازنگری فرانسه در سیاست خارجی‌اش در قبال سوریه گردد؛ آن هم در زمانی که نظام سوریه و ارتش لبنان و حزب الله هم مانند مخالفین سکولار سوری در حال جنگ با داعش و جبهة النصرة هستند.
-وی در پایان سال 2014، در بخشی از سخنانش به مناسبت آغاز سال جدید گفت باید نظرمان را به مسیحیان شرق و دیگر اقلیت‌های دینی معطوف کنیم که قربانی ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه شده‌اند، ایدئولوژی‌هایی که باید با آنها جنگید، نه فقط از منظر دینی بلکه همچنین از منظر ارزش‌های انسانی که فرانسه همواره در طول تاریخ حامی آن بوده است.
ژاک میارد
-نماینده مجلس فرانسه از گروه «اتحاد برای مردم‌گرایی»
-نایب رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و سوریه و نایب رئیس گروه دوستی پارلمانی فرانسه و عراق.
-او شعار «نه به جنگ در سوریه» را مطرح کرده و گفت سوریه یک کشور برخوردار از سیادت ملی است و هرگونه دخالت نظامی در آن نیازمند قطعنامه‌ی شورای امنیت است.
-او خلاصه‌ی مواضعش در باره‌ی سوریه و سیاست فرانسه در این کور را در مقاله‌ای در ماه اکتبر گذشته چنین بیان کرد که ما نمی‌توانیم در سوریه کاری را بکنیم که خودمان از روسیه می‌خواهیم در اوکراین آن کار را نکند.
-او در باره‌ی افتادن در دام تبدیل جنگ ضد داعش به جنگ ضد اسلام هشدار داده است.
-وی از منتقدین قطر و عربستان سعودی و ترکیه است و ترکیه را متهم کرده که اجازه داده داعش در عین العرب (کوبانی) ضد کردها کشتار به راه بیندازد تا بدین ترتیب کردها تضعیف شوند. او معتقد است باید نقاب از چهره‌ها برداشته شود و باید از این ماجراها عبرت گرفته شود، خصوصا در بحث‌های داخلی فرانسه که این کشورها سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در آن دارند.
-ژاک میارد خواهان بازنگری در سیاست فرانسه در قبال سوریه شده و معتقد است تلاش فرانسه برای از سرگیری ارتباطات امنیتی با دمشق (که سوریه آن را منوط کرده به بازگشایی مجدد سفارت‌های دو کشور) نشانگر شکست سیاست فرانسه در حمایت از مخالفان مسلح نظام سوریه است.
-او با دعوت به اینکه فرانسوی‌ها چشم‌هایشان را باز کنند گفته است رئیس جمهور سوریه ابدا سقوط نخواهد کرد و اگر هم سقوط کند، جهادیونی که جانشینش می‌شوند از او بدتر خواهند بود و ضمنا نمی‌توان این حقیقت را انکار کرد که رئیس جمهور سوریه از اقلیت‌های مذهبی و مشخصا مسیحی‌ها حمایت کرده است.
ایمری دو مونتسکیو
-عضو مجلس سنای فرانسه
-نایب رئیس کمیسیون سیاست خارجی و دفاعی مجلس سنا.
-او خواستار هم‌افزایی و هماهنگی بین دشمنان داعش برای غلبه کردن بر آن شده و خواستار آن شده که نام حزب کارگران کردستان از فهرست گروه‌های تروریستی حذف شود تا بتوان کرد‌هایی را که به گفته‌ی او با شجاعت در سوریه و عراق ضد داعش می‌جنگند تسلیح کرد.
-دو مونتسکیو از حامیان سیاست «روی گشاده در برابر ایران» و گفتگو با آن است. او در نطقی در مجلس سنا در ژانویه 2015 اعلام کرد هماهنگی با ایران که با سازمان‌های تروریستی در عراق و سوریه می‌جنگد ضروری است و هیچ راهی برای نابودی داعش جز این هماهنگی وجود ندارد. او بر ضرورت مذاکره با ایران به عنوان «یک قدرت منطقه‌ای که گزیری از آن نیست» تأکید دارد.
-وی معتقد است هماهنگی با ایران یک تصمیم شجاعانه و عملگرایانه از طرف فرانسه است و مهر تأییدی خواهد بود بر استقلال دیپلماسی این کشور و یادآور به رسمیت شناخته شدن چین کمونیست توسط ژنرال دوگل در سال 1962 در اوج جنگ ویتنام و یادآور ماجرای سال 2003 است که ژاک شیراک ورود به جنگ ضد عراق همراه آمریکا را نپذیرفت.
ژان پیر فیال
-عضو مجلس سنا و رئیس جمعیت دوستی با سوریه.
-آخرین سفر او به سوریه در سپتامبر 2010 بوده است.
-او هرگونه دخالت نظامی در سوریه را رد کرده و آن را به مثابه اعلان جنگ [تمام عیار] می‌شمرد.
-فیال معتقد است نقش فرانسه در ماجرای سوریه باید بر دو جنبه متمرکز باشد: اول جنبه‌ی انسانی (ارائه‌ی کمک به آوارگان) و جنبه‌ی سیاسی (از طریق استفاده‌ی ابرقدرتها از توان حقیقی‌شان برای پیش‌راندن طرف‌های سوری به دیدار و گفتگو).
-وی در یک جلسه‌ی مجلس سنا که مختص موضوع سوریه بود طی نطقی اعلام کرد سوریه (ولو اینکه نمونه‌ی ایده‌آلی از دموکراسی نباشد) از آزادی‌های اقلیت‌ها و بخش‌های اجتماعی و دینی مختلف حمایت کرده و تنها کشور عربی است که در قانون اساسی‌اش سکولاریسم را تضمین نموده است.
-فیال از جمله فعالان دفاع از حقوق مسیحیان شرق است و همراه با همکارانش در پارلمان نامه‌ای به رئیس جمهور فرانسه نوشته و از او خواسته است با دست زدن به اقدامات دیپلماتیک از جامعه‌ی مسیحیان در شرق حمایت کرده و جلوی آوارگی آنان را بگیرد.
