1_ برادر قالیباف، این که در تهران کسانی پول خرید نان را هم ندارند عجیب نیست! همان طور که بی اطلاعی شما از این پدیده هم جای تعجب ندارد! هر فرد دیگری هم به جز شما باشد و هر روز صبح پس از شنا با میز صبحانه ای که در اتاقش چیده می شود، مواجه شود به همین سرنوشت دچار خواهد شد و طبیعی است که سیر از گرسنه خبر نداشته باشد و سواره از پیاده!
2_ آقای شهردار، پول هایی که در شهرداری و به قاعده روزانه ده ها میلیارد تومان با دستور یا اطلاع شما جا به جا می شود متعلق به همین مردمانی است که بسیاری از آنها استطاعت خرید نقدی نان را هم ندارند! آیا در هزینه کردن این پول ها حساسیت لازم را دارید؟ آیا در واگذاری پروژه ها (مخصوصاً پروژه های فرهنگی اجتماعی!) مراقب اتلاف یا اسراف در بیت المال هستید؟ آیا می توانید به وجدان خود اطمینان دهید که ساختار تحت نظارت شما از نظر مالی سالم است؟
3_ هرچند شما و شهرداری در علاج چنین پدیده هایی مسئولیت مستقیم ندارید اما بدانید (و شاید هم می دانید) که بسیاری از کارگران زحمتکش شهرداری از همین قشری محسوب می شوند که از شنیدن خبر فقرشان شوکه شده اید! آیا مطمئن هستید که این کارگران استثمار نمی شوند و حقشان را تمام و کمال دریافت می کنند؟ شاید بخشی از این فقر شوکه کننده محصول استثمار کارگران بی پناه از سوی شرکت ها و یا موسسات ظالم و بی انصاف باشد.
4_ حاج باقر عزیز! برای درک میزان فقر مردم نیازی به تحقیق نیست! اگر با مردم و میان مردم زندگی کنیم، اگر از برج عاج مسئولیت پایین بیاییم، اگر مردمی باشیم آنگاه به تمام دردها و مشکلات مردم واقف خواهیم شد، این مشکلات را لمس خواهیم کرد و دیگر برای اطلاع از میزان فقر مردم نیازی به تحقیق نخواهیم داشت!
5_اشرافیت و بریدن از مردم، سم قاتل مسئولان نظام اسلامی است! شهردار تهران باید خودش را مراقبه و معاینه کند! نگذاریم این سم وجود ما را هم مسموم سازد!