مشرق- برنامه هسته ای ایران حدودا دوران چهل سالگی خود را طی می نماید و در دوران اخیر به خوبی نشان داده است که از بلوغ بسیار مناسبی برخودار گشته است.
پروژه «اتم برای صلح» عنوان سخنرانی آیزنهاور رئیس جمهور پیشین ایالات متحده آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۸ دسامبر ۱۹۵۳ بود. دولت وقت آمریکا تحت این نام نمایشگاه‌هایی در کشورهای مختلف برگزار کرد که هدف آن تبلیغ سودمند بودن انرژی اتمی و رفع نگرانی مردم از جنبه‌های نظامی و مرگبار انرژی اتمی بود. جنبه هایی هولناکی که پس از استفاده جنایت بار آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم برای اذهان مردم جهان شکل گرفت. در سال ۱۳۵3 با همکاری آمریکا نمایشگاهی با همین نام در دانشگاه تهران برپا شد که شاه ایران آن را افتتاح کرد.
برنامه هسته‌ای ایران در دهه ۱۹۵۰ با کمک ایالات متحده به عنوان بخشی از برنامه «اتم برای صلح» آغاز شد. پس از کار شکنی آمریکایی ها و آلمانها در ساخت این نیروگاه بعد از انقلاب اسلامی مردم ایران قرارداد ادامه ساخت به روسیه واگذار شد. هم اکنون با تلاش و ایستادگی مردم و دولت ایران این نیروگاه 1000 مگاوات برق را وارد شبکه ی سراسری کرده است.
دولت ایران در نظر دارد طی یک برنامه ی زمانی میزان تولید برق از این طریق را به 20000 مگاوات گسترش دهد. لازم به ذکر است که دولت های غربی و امریکا از هیچ تلاشی برای جلوگیری از دست یابی ایران به انرژی صلح آمیز هسته ای دریغ نکردند این در حالی است که ایران پیام آور شعار انرژی صلح آمیز هسته ای برای همه و بمب هسته ای برای هیچ کس در دنیا می باشد و در زمینه ی خلع سلاح هسته ای مستکبرین اقدامات خوبی را انجام داده است.
روز شمار این چهل سال را اگر با دقت بررسی نماییم به مطلب بسیار ظریفی بر می خوریم و آن اینکه غرب هیچگاه نمی خواسته است که ایران به مرحله خودکفایی هسته ایی برسد و همیشه در وضعیتی باشد که نیازمند غرب در زمینه ساخت تجهیزات، مواد مصرفی، بازگرداندن پسماند و... باشد. در اولین مذاکرات اکبر اعتماد بنیان گذار پروژه اتمی ایران، با امریکایی ها عنوان شده بود که پسماند سوخت اتمی راکتور ها باید زیر نظر آمریکایی ها باشد و هر تصمیمی باید با موافقت آنان صورت گیرد.
این در زمانی بود که شاه ایران پس از کودتای آمریکایی – انگلیسی 1952 به قدرت باز گشته بود و بنا به گفته خود شاه ، تاج تخت اش را مدیون آمریکایی ها می دانست. یعنی حتی وقتی که حکومت ایران کاملا دست نشانده آنان بوده است نیز امریکایی ها نمی خواستند ایران به چرخه فرآوری سوخت اتمی دست یابند آن هم به دلیل آنکه زمینه ساز دستیابی به بمب اتمی است.
رژیم پهلوی پس از با دیگر کشورها نظیر آلمان و فرانسه وارد مذاکره شده و قراردادهایی هم بست و عملا جریان استفاده از انرژی اتمی به راه افتاده بود اما شاه ایران به طبع روحیه طاغوتی و استکباری که روسای غربی خود آموخته بود دستیابی به سلاح هسته ای را نیز در برنامه خود داشت.
وقوع انقلاب ایران و سرنگونی شاه برنامه هسته ای ایران را به کما برد. سپس ایران بعد از چند سال مجددا پروژه اتمی اش را بازگشایی کرد اما اینبار نه برای سلاح هسته ای بلکه برای استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای.
اما از همان ابتدا با کارشکنی های جدی غرب به سرکردگی آمریکا مواجه شد. در واقع این مواجه از یک روند متناوبی برخوردار بوده است. ایران طی این مدت مراحل مختلف اعتمادسازی را به انجام رسانده است، حتی در دوره ای تعلیق داوطلبانه غنی سازی را نیز پذیرفت اما طرف های غربی به تعهدات خود عمل نکرده بلکه تعلیق و عدم استفاده دایمی از انرژی هسته ای را خواستار شدند.
مجددا با شروع دولت نهم فرایند غنی سازی آغاز شد و غرب نیز وارد منازعه پیچیده ای با جمهوری اسلامی ایران شد. سیل قطعنامه ها، تحریم ها، تهدید ها و ترورها بر علیه ایران اسلامی آغاز شد.
و البته مقاومت پیشروانه جمهوری اسلامی ایران نیز صد چندان گشت. مسئولان و مردم ایران اسلامی به درستی دریافته اند که غرب هیچگاه قابل اعتماد نبوده است حتی برای دوستان و دست نشاندگان خودش.
انرژی هسته ای در سطوح بسیار پایین برای تولید برق بکار می رود،( که خود می تواند در شرایطی که ما قانون هدفمندی یارانه ها را اجرا و افزایش حامل های انرژی را شاهدیم، با تولید برق ارزان، قیمت تمام شده کالاهای تولیدی را کاهش و توان رقابت را در قیمت و کیفیت بالا برده و توان تولید ملی افزایش یافته و از کار و سرمایه ایرانی حمایت بیشتری صورت گیرد. خرج تولید الکتریسیته با نیروی هسته‌ای در سال ۲۰۰۷ حدود ۰٫۰۱۷۶ دلار برای هر کیلووات ساعت بود، در صورتیکه این مقدار برای ذغال سنگ، گاز طبیعی، و نفت بترتیب ۰٫۰۲۴۷ دلار، ۰٫۰۶۷۸ دلار، و ۰٫۱۰۲۶ دلار بود. در سال ۲۰۰۴ انرژی هسته‌ای در تولید کل انرژی مصرفی جهان سهمی در حدود ۶٫۵٪، و در تولید انرژی الکتریکی سهمی در حدود ۱۵٫۷٪ داشته‌است ضمن آنکه بنا بر پیش‌بینی اتحادیه جهانی هسته‌ای در سال ۲۰۱۵ به طور میانگین هر ۵ روز یکبار یک نیروگاه هسته‌ای در جهان آغاز به کار می کند.) اما باید بدانیم برای ورود به کلاس جدیدی از علم و پیشرفت( سوخت اتمی برای کشتی ها، زیر دریایی ها، سفینه های فضایی، رادیو داروهاو...) می بایست کلید درب آنرا که همانا استقلال اتمی و خودکفایی هسته ای است را در دستان خویش داشته باشیم.
ما امروزه دیگر از حق مسلم خود در برخورداری از انرژی صلح آمیز هسته ای عبور کرده ایم و نیازمند استقلال هسته ای در تحقیقات، تولید دانش، آموزش، چرخه کامل انرژی هسته ای، امکانات بازاریابی و فروش دانش و مواد اولیه و سوخت اتمی نیز هستیم.
هر گونه عقب نشینی از خطوط قرمز پر رنگ استقلال اتمی به منزله تضییع حق حاکمیت ملی جمهوری اسلامی ایران است. خطوط قرمز خونینی که خون های بسیاری برای همیشه سرخ ماندن آن بر زمین ریخته شده است.
اما نکته هم باید در این میان عنوان نمود، به نظر نگارنده و راقم این سطور ما به نسبت تلاشمان برای انرژی صلح آمیز هسته ای در مبارزه با تولید، نگهداری و استفاده از سلاح اتمی تحرک نداشته ایم.
از نگاه دینی و قرآنی، سلاح اتمی یک سلاح استکباری و سلاحی شیطانی است که استکبار جهانی و شیطان بزرگ آمریکا برای اولین بار آنرا با مقصود نظامی صرف ساخت و برای اولین بار و دومین بار آنرا علیه انسانها بکار برد. حتی سالها بعد نیز در ناو ها و زیر دریایی های اتمی نظامی خود بکار گرفت و بعد از ده سال از آن برای مقاصد صلح آمیز استفاده کرد. از زمان تا کنون نیز بعنوان یک عامل تهدید و ترور روانی بکار گرفته است و باعث شده تا برخی کشورها نیز اقدام به تولید و نگهداری آن پرداخته و جنگ سرد جهانی را بوجود آورد.
فتوای استراتژیک مقام معظم رهبری نه یک پیام صرف به غرب برای اعلام برائت جمهوری اسلامی از موضوع سلاح اتمی است( چیزی که غرب سعی می کند آنرا در این همین سطح تعریف نماید) بلکه به عنوان یک مطالبه بین المللی عرفی، عقلی و دینی از غرب است که به نمایندگی از تمامی مومنان و آزادگان جهان مطرح شده و در واقع شاید بتوان گفت انقلابی اتمی در عرصه فرهنگ استفاده از انرژی هسته ای می تواند ایجاد نماید.
در دنیایی که هنوز رییس جمهورهای کشورهایی نظیر آمریکا و روسیه پس از مراسم تحویل و قسم ریاست جمهوری خود بلافاصله کلید کیف حاوی کلید شلیک موشک های اتمی هدف گیری شده به سوی یکدیگر را تحویل می گیرند و با افتخار به گردنشان می آویزند تا به یکدیگر بفهمانند که در این دوئل اتمی دست هایشان بر روی ماشه است. کما اینکه روسیه بعد از آنکه توان تسلیحاتی اتمی خود را برای بالانس نظامی با آمریکا بوجود آورد، اولین کشوری بود که از انرژی هسته ای برای تولید الکتریسیته استفاده کرده و و اولین نیروگاه اتمی جهان را ساخت(در ۲۷ ژوئن ۱۹۵۴ نخستین نیروگاه هسته‌ای جهان که به شبکه برق متصل گردید در اتحاد جماهیر شوروی به بهره‌برداری رسید. این نیروگاه توانی در حدود ۵ مگاوات تولید می‌کرد.) و به فقط به اشتباه وارد مسابقه تسلیحاتی اتمی با آمریکا شد.
سخنان حضرت آیت الله امام خامنه ای ( مدظله العالی) یک پیام الهی و انسانی بوده که می بایست جمهوری اسلامی ایران پرچم آنرا بر افرازد و با ایجاد کمپین های بین المللی و اینترنتی در میان آحاد مردم دنیا علی الخصوص جوانان، ساخت مستندهای حرفه ای، فیلم های سینمایی، کتب ، همایش ها و سمینار های تخصصی، مقالات و تمامی امکانات علمی، فرهنگی و تبلیغاتی به پژواک آن بپردازد.
بعبارت بهتر جمهوری اسلامی ایران می بایست الگو و اسوه استفاده صحیح از این نعمت خدا دادی با حفظ استقلال اتمی و حق حاکمیت ملی خود باشد. در اینصورت توازن میان هر دو شعار ما برقرار خواهد شد.
اتفاقا دارندگان سلاح اتمی از این قسمت دوم ( حرمت ساخت، نگهداری و استفاده) بیشتر نگرانی خواهند داشت چرا که این سلاح یک ابزار استکباری برای برقراری صلح بر پایه ظلم است! و پایه های قدرت نامشروع آنان را می لرزاند. چرا که از نظر آنان یک سلاح خوب، سلاحی است که هیچ وقت استفاده نشود و یک سلاح بهتر آن است که لااقل یکبار استفاده شده باشد!
در ادبیات آمریکایی سلاح هسته ای یک سلاح صلح آمیز است چرا که در عرض چند روز جنگ جهانی دوم( که البته تمام شده بود) پس از دوبار استفاده علیه ژاپن و سوزاندن قریب به دویست هزار نفر در چند ساعت، باعث شد که صلح بدون چون و چرای آمریکا را پذیرفته و تمامی شروط غرب را نیز بدون قید شرط گردن نهاد؛ صلحی برپایه زور و ظلم.
فلذا با تاسی به فتوای استراتژیک معظم له و با تقویت توان سلبی کشور در بحث مبارزه با ساخت، نگهداری و استفاده تهدید آمیز از سلاح هسته ای، کشور هایی که مسلح به این سلاح شیطانی و استکباری را وادار نماییم که به عضویت آژانس بین المللی انرژی اتمی در آمده و روند نظارت بر خلع سلاح اتمی را بعنوان یک مطالبه جهانی در آوریم.
سعید کریمی
