به گزارش مشرق، «پل خلیفه » سردبیر مجله فرانکوفونی مگزین معتقد است بازندگان بزرگ انتخابات ریاست جمهوری در جایی خارج از لبنان قرار دارند.
وی خاطرنشان کرد: گروه منطقه ای که رژیم های سعودی و صهیونیستی عضو آن هستند، بزرگترین بازنده است چرا که قدرت تاثیرگذاری بر انتخاب رئیس جمهوری ، تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های آن را از دست دادند.
تجربه انتخابات اخیر در لبنان که ژنرال « میشل عون» را به کرسی ریاست جمهوری لبنان رساند، ثابت کر که نقش این بازیگران منطقه ای در سطح ریاست جمهوری لبنان به تاریخ سپرده شده و تاریخ مصرف آن گذشته است.
اما این سخن که ملت لبنان در انتخابات رئیس جمهوری برنده شد، کاملا درست است زیرا این رویداد باعث استحکام بخشی به نهادهای دولتی و توقف روند رو به قهقرای کشور شد برای همین نیز باید آن را دستاورد بزرگی برای همه لبنانی ها به شمار آورد.
خلیفه درعین حال تاکید کرد که این رویداد نمایانگر موازنه قدرت بین گروه های سیاسی داخلی بود چون رئیس جمهوری منتخب پیش از این در گفتمان سیاسی خود اعلام کرده که به کدام خط سیاسی تعلق دارد و به ویژه درباره خط مقاومت و بحران سوریه نظر خود را بیان کرده است.
موضع گیری های ژنرال میشل عون در سال های گذشته به نفع خط مقاومت و در برابر خطی بوده است که محدود کردن مقاومت و خلع سلاح آن را دنبال می کند.
درست است که ژنرال میشل عون بعد از انتخاب به عنوان رئیس جمهوری، گروهی از لبنانی ها را برنده و یا بازنده اعلام نکرد اما بررسی از روی تامل و درنگ صحنه نشان می دهد که حزب الله جزو مهمترین برندگان این انتخابات است.
پل خلیفه، سخنان اخیر «جبران باسیل» وزیر امور خارجه، رئیس حزب جریان ملی آزاد و داماد ژنرال عون را که به صورت صریح و شفاف، دبیرکل حزب الله را شریک اصلی پیروزی ژنرال عون خواند، دلیل محکمی برای درستی این برداشت است.
این روزنامه نگار لبنانی همچنین به مطالب منتشر شده در روزنامه های رژیم صهیونیستی از جمله « یدیعوت آحرونوت» اشاره کرد که حزب الله و ایران را در لبنان برنده دانسته است.
این روزنامه با اشاره به اینکه رئیسان جمهوری ایران و سوریه اولین روسای کشورها بودند که به ژنرال عون تبریک گفتند، این اقدام را حامل معنا و مفهوم مهمی دانست.
پل خلیفه، نکته مهم دیدگاه یدیعوت آحرونوت را در این مساله دانست که پیروزی ژنرال عون با حمایت حزب الله را به معنای تحولی بزرگ برای مسیحیان مارونی لبنان تفسیر کرده است.
مارونی ها که سال ها هم پیمان غرب و آمریکا به شمار می آمدند امروز سرنوشتشان با ایران و حزب الله گره خورده و این گروه مهم لبنانی، ائتلاف و هم پیمانی سنتی خود را به مکان جدیدی انتقال داده است.
پل خلیفه برنده دوم را «سمیر جعجع » رئیس حزب « نیروهای لبنانی» دانست و گفت:جعجع که به شکست های پی در پی در انتخاب های سیاسی و نظامی شهره است برای اولین بار توانست در تیم پیروز جایی برای خود باز کند.
اما رتبه سوم برندگان متعلق به حزب المستقبل است که توانست سعد حریری رهبر این حزب را به راس دستگاه اجرایی بازگرداند.
پل خلیفه به گروه هایی اشاره کرد که می توان آنها را در رده میانه بین برندگان و بازندگان به شمار آورد.
وی گفت: «ولید جنبلاط » رئیس حزب سوسیالیست های ترقی خواه در این رده جای می گیرد و تا مطرح شدن قانون انتخابات آینده نمی توان درباره سود و زیان او به طور جدی سخن گفت.
خلیفه احتمال داد، رهبر بخشی از دروزی های لبنان طرحی برای قانون انتخابات آماده کرده که وزن سیاسی فعلی او را حفظ و جلوی ضرر و زیان بیشترش را در صورت تصویب قانون انتخابات بر اساس اصل نسبیت، می گیرد.
در هر صورت، گروه های مختلف لبنانی با واقعیت سیاسی جدید یعنی بازگشت مسیحیان به عنوان بازیگران اصلی صحنه کنار خواهند آمد.
پل خلیفه، انتخاب ژنرال میشل عون را به معنای شراکت واقعی و اساسی مسیحیان در دولت لبنان دانست که به نوبه خود به فروکش کردن حجم غیر واقعی برخی اعضای فراکسیون های پارلمانی منجر می شود که با رای رای دهندگان مسیحی به پارلمان راه یافته اند.
«ابراهیم بیرم» نویسنده روزنامه قدیمی النهار نیز تاکید کرد که با انتخاب ژنرال عون به عنوان رئیس جمهوری، محور مقاومت پیروز شد اما در عین حال نخست وزیری سعد حریری نیز پیروزی برای جریان المستقبل به شمار می آید.
به اعتقاد بیرم، اما گروه 14 مارس به خاطر اینکه چندین سال مانع انتخاب ژنرال عون به عنوان رئیس جمهوری شده است، بزرگترین بازنده داخلی این انتخابات به شمار می آید.
ژنرال عون دوشنبه هفته گذشته با 83 رای از مجموع 127 رای نمایندگان پارلمان لبنان به عنوان سیزدهمین رئیس جمهوری لبنان برگزیده شد.
وی گفت: 14 مارس از نامزد اصلی معرفی شده خود دست کشید و به طرح حمایت از نامزد توافقی منتقل شد و بعد از آن هم «سلیمان فرنجیه» یک همپیمان حزب الله را به عنوان نامزد معرفی کرد اما در نهایت مجبور شد به نامزد مورد حمایت مقاومت یعنی ژنرال عون تن دهد.
حزب الله در برابر همه تطمیع ها و تهدیدها تسلیم نشد و بر گزینه مورد نظر خود بدون هیچ گونه تغییر و یا اصلاحی پافشاری کرد.
بیرم این مساله را پیروزی معنوی بزرگی برای مقاومت و متحدان آن دانست به ویژه اینکه گروه 14 مارس از سال 2005 تا کنون حرف آخر را در این زمینه می زد اما انتخابات اخیر ثابت کرد که مقاومت تصمیم گیرنده اصلی در لبنان است.
وی افزود: ریاست جمهوری ژنرال عون مسیحی با حمایت حزب الله معنایش این است که حرف دبیرکل حزب الله را نمی توان در لبنان نادیده گرفت.
بیرم به تحولات منطقه ای به ویژه در حلب و عراق اشاره کرده و آن را در پایان خوش انتخابات ریاست جمهوری لبنان موثر دانست.
این روزنامه نگار لبنانی به نقل از منابع نزدیک به ژنرال عون گفت که بدون ایستادگی حلب و عراق رسیدن ژنرال عون به کاخ ریاست جمهوری اتفاق نمی افتاد.
بیرم در پایان نتیجه گرفت: بزرگترین درس از انتخابات ریاست جمهوری آن است که لبنانی ها فرصت تازه ای برای شکل گیری شراکت های جدید در دولت پیدا کرده اند و باید از آن در جهت ریشه کن ساختن فساد و تصویب بودجه و یافتن راه حل برای بحران های انباشت شده در کشور استفاده کنند.
