به گزارش مشرق، هادی محمدی تحلیلگر مسایل بین‌الملل طی یادداشتی نوشت: فراموش نکرده‌ایم که اردوغان و مقامات عالی رتبه ترکیه، در «کودتای سفید» اخیر، هم مقامات نظامی آمریکا و هم عربستان را متهم کردند که از فتح‌الله گولن در اجرای کودتا حمایت کرده‌اند.
مقامات ترکیه هم در یک خانه‌تکانی بزرگ و ملی، دهها هزار نفر را دستگیر یا از مؤسسات گوناگون اخراج و بسیاری از مؤسسات مالی، رسانه‌ای و حقوقی را تعطیل و مصادره کردند و هیچ واکنش مهمی از سوی عربستان، آمریکا و اروپا دیده نشد.
اردوغان راهبرد خود را در استحکام بخشیدن به وضعیت خود و سیاست‌های اقتصادی و منطقه‌ای قرار داد و در یک فریب بزرگ تلاش کرد تا اوضاع اقتصادی را با اجرای بازتعریف مناسبات خارجی، بهبود بخشد.
رشوه‌های مالی عربستان آنقدر اردوغان را سرمست کرد که به «محمد بن نایف» (ولی‌عهد عربستان) در سفر اخیر نشان جمهوری اعطا کرده و در موضوع قانون جاستا که آمریکایی‌ها را قادر می‌کند تا از مقامات عربستان (و دیگر کشورها) در مسئله 11 سپتامبر شکایت کنند، خود را در کنار عربستان معرفی کنند.
یعنی اردوغان با دریافت حمایت‌های اقتصادی و مالی از عربستان، خود را مجری طرح‌هایی قرارداده تا گستاخانه و با حمایت آمریکا، برنامه اشغال نظامی شمال سوریه و شمال عراق و شهر موصل را به اجرا بگذارد. نمایش مضحک مبارزه با داعش، بهانه نخ نمایی است که هم آمریکا و هم بقیه هم‌پیمانان وی و ترکیه از آن برای نقض حاکمیت سوریه و عراق استفاده می‌کنند و لذا اردوغان در رؤیای اشغال 5000 کیلومتر مربع از مناطق مرزی شمال شهر حلب در سوریه و اشغال شمال عراق و شهر موصل است.
اردوغان و مقامات ترکیه آنچنان سرمست از حمایت آمریکایی هستند که حق مداخله‌گری را بدون توجه به مخالفت دولت‌های مشروع عراق و سوریه برای خود محفوظ می‌داند. این وقاحت اشغالگرانه تا جایی است که مصوبه پارلمان عراق و مخالفت نخست‌‌وزیر این کشور را نماد اراده و خواست همه عراقی‌ها نمی‌داند و حتی آن را محکوم هم می‌کند! به لحاظ حقوقی اردوغان دست به کاری می‌زند که اگر رویه‌ساز شود، هر کشور دیگری هم می‌تواند با تکیه بر یک گروه داخلی و بسیار موجه‌تر و قابل قبول‌تر از آنچه مقامات ترکیه بیان می‌کنند، به اراضی ترکیه وارد شوند و اشغالگری یک رویه بین‌المللی می‌شود و ترکیه هم حق اعتراض ندارد!
در نتیجه سوریه می‌تواند اراضی ترکیه و فرودگاه‌ها و بسیاری از مناطق مرزی ترکیه را هدف قرار دهد و دلیل و بهانه آن را، حضور هزاران تروریست تکفیری بداند که امنیت ملی و سرزمینی سوریه را تهدید کرده‌اند و مبنای عمل خود را درخواست بسیاری از گروه‌های سیاسی ترکیه معرفی کند!
عراق می‌تواند سربازان ترکیه در بعشیقه، واقع در شمال موصل را هدف موشک‌های خود قرار دهد و دلیل آن را حمایت همه جانبه ترکیه از داعش که آموزش و هدایت و حمایت تسلیحاتی و بسیار یاز خدمات پزشکی و لجستیکی از ترکیه دریافت می‌کنند، معرفی نماید.
همین منطق که مصداق‌های جدی‌تر را برای اثبات دارد، در مورد نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه هم صادق است و نیروهای عراقی و سوریه حق دارند با حامیان و متجاوزان به حاکمیت و سرزمین سوریه و عراق، حمله کنند. در آخرین نمونه، هواپیماهای آمریکایی باز هم حشدالشعبی را هدف بمباران در جنوب موصل قرار داد طرح آمریکا با کمک ترکیه در یک اقدام اشغالگرانه در عراق و سوریه به شکل زیر است:
1- در سوریه با بهانه‌های مضحک مبارزه با داعش و یا کردهای شمال سوریه، ترکها مناطق شمال حلب را به اشغال درمی‌آورند و آمریکا هم مناطق شمالی در استان حسکه، دیرالزور و رقه را در پوشش مبارزه با داعش و حمایت از کردها اشغال می‌کنند و سپس همان مطالبات تروریست‌ها را برای تسلیم‌پذیر کردن دولت سوریه به مذاکره می‌گذارند.
2- در عراق که آمریکا به خوبی می‌داند که پایان داعش و نابودی آن به دست ارتش و نیروهای بسیج (الحشد الشعبی) به معنای مرگ اهرمهای بازی سیاسی و مداخله‌گری در ساختار قدرت عراق است، از یکسو ترکیه را وارد معادله آزادسازی موصل کرده و از سوی دیگر و با کمک نیروهای آمریکایی و ترکیه، یک گروه نظامی کوچک سنی را سامان داده‌اند تا در کنار پیشمرگه‌های وابسته به بارزانی، مناطقی در جنوب استان دهوک و در استان نینوی و به ویژه شهر موصل را اشغال کرده و با این گروکشی و همان مناطق جاری در سوریه، فشار و باج‌گیری از دولت مرکزی عراق را به اجرا بگذارند و بازی‌های فشار سیاسی در دولت عراق را دنبال کنند.
لذا در سکوت مرگبار سازمان ملل که علناً به دلال سیاسی تجاوزکارانه آمریکا و هم پیمانان آنها و تروریست‌های تکفیری تبدیل شده، استقلال و حاکمیت عراق و سوریه در طرح آمریکایی و با اجرای ترکیه، با وقاحت به اشغال درآمده و نقض می‌شود.
دلیل آن است که آمریکا و ترکیه از طریق حفظ برخی چهره‌های سیاسی و عشایری و قومیتی، فضای واگرایی و فرسایش دولت مرکزی و بی‌ثباتی سیاسی و امنیتی را برای مهیا کردن زمینه‌های مداخله‌گری و باقیماندن در عراق ضروری می‌داند و این کار باید از طریق یک حضور اشغالگرانه و با توجیه مبارزه با داعش عملی شود.
اینکه مقامات ترکیه اوضاع بی‌ثبات در عراق را بهانه مداخله‌گری گستاخانه خود قرار دهند، بسیار خطرناک و بی‌اساس است. چرا که حکومت اردوغان هم‌پیمان بارزانی است و حمله‌های هوایی به کردها پ‌ک‌ک را به عنوان خدمتی به بارزانی برای تضعیف یک رقیب کردی انجام می‌دهد و به راحتی حاکمیت سرزمینی عراق را برای ماجراجویی اردوغان به حراج گذاشته است. بدیهی است که دولت و ملت عراق و همه نهادهای رسمی نظامی و همچنین بازیگران قدرتمند منطقه‌ای اجازه این دست‌اندازی ترکها را به اراضی عراق نخواهند داد و این رفتار ترکیه را غیرقانونی و تجاوزکارانه و عامل ناامنی و هرج‌ومرج و تروریسم اجاره‌ای قلمداد کرده و واکنش لازم را نشان خواهند داد.
مقامات ترکیه هم در یک خانه‌تکانی بزرگ و ملی، دهها هزار نفر را دستگیر یا از مؤسسات گوناگون اخراج و بسیاری از مؤسسات مالی، رسانه‌ای و حقوقی را تعطیل و مصادره کردند و هیچ واکنش مهمی از سوی عربستان، آمریکا و اروپا دیده نشد.
اردوغان راهبرد خود را در استحکام بخشیدن به وضعیت خود و سیاست‌های اقتصادی و منطقه‌ای قرار داد و در یک فریب بزرگ تلاش کرد تا اوضاع اقتصادی را با اجرای بازتعریف مناسبات خارجی، بهبود بخشد.
رشوه‌های مالی عربستان آنقدر اردوغان را سرمست کرد که به «محمد بن نایف» (ولی‌عهد عربستان) در سفر اخیر نشان جمهوری اعطا کرده و در موضوع قانون جاستا که آمریکایی‌ها را قادر می‌کند تا از مقامات عربستان (و دیگر کشورها) در مسئله 11 سپتامبر شکایت کنند، خود را در کنار عربستان معرفی کنند.
یعنی اردوغان با دریافت حمایت‌های اقتصادی و مالی از عربستان، خود را مجری طرح‌هایی قرارداده تا گستاخانه و با حمایت آمریکا، برنامه اشغال نظامی شمال سوریه و شمال عراق و شهر موصل را به اجرا بگذارد. نمایش مضحک مبارزه با داعش، بهانه نخ نمایی است که هم آمریکا و هم بقیه هم‌پیمانان وی و ترکیه از آن برای نقض حاکمیت سوریه و عراق استفاده می‌کنند و لذا اردوغان در رؤیای اشغال 5000 کیلومتر مربع از مناطق مرزی شمال شهر حلب در سوریه و اشغال شمال عراق و شهر موصل است.
اردوغان و مقامات ترکیه آنچنان سرمست از حمایت آمریکایی هستند که حق مداخله‌گری را بدون توجه به مخالفت دولت‌های مشروع عراق و سوریه برای خود محفوظ می‌داند. این وقاحت اشغالگرانه تا جایی است که مصوبه پارلمان عراق و مخالفت نخست‌‌وزیر این کشور را نماد اراده و خواست همه عراقی‌ها نمی‌داند و حتی آن را محکوم هم می‌کند! به لحاظ حقوقی اردوغان دست به کاری می‌زند که اگر رویه‌ساز شود، هر کشور دیگری هم می‌تواند با تکیه بر یک گروه داخلی و بسیار موجه‌تر و قابل قبول‌تر از آنچه مقامات ترکیه بیان می‌کنند، به اراضی ترکیه وارد شوند و اشغالگری یک رویه بین‌المللی می‌شود و ترکیه هم حق اعتراض ندارد!
در نتیجه سوریه می‌تواند اراضی ترکیه و فرودگاه‌ها و بسیاری از مناطق مرزی ترکیه را هدف قرار دهد و دلیل و بهانه آن را، حضور هزاران تروریست تکفیری بداند که امنیت ملی و سرزمینی سوریه را تهدید کرده‌اند و مبنای عمل خود را درخواست بسیاری از گروه‌های سیاسی ترکیه معرفی کند!
عراق می‌تواند سربازان ترکیه در بعشیقه، واقع در شمال موصل را هدف موشک‌های خود قرار دهد و دلیل آن را حمایت همه جانبه ترکیه از داعش که آموزش و هدایت و حمایت تسلیحاتی و بسیار یاز خدمات پزشکی و لجستیکی از ترکیه دریافت می‌کنند، معرفی نماید.
همین منطق که مصداق‌های جدی‌تر را برای اثبات دارد، در مورد نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه هم صادق است و نیروهای عراقی و سوریه حق دارند با حامیان و متجاوزان به حاکمیت و سرزمین سوریه و عراق، حمله کنند. در آخرین نمونه، هواپیماهای آمریکایی باز هم حشدالشعبی را هدف بمباران در جنوب موصل قرار داد طرح آمریکا با کمک ترکیه در یک اقدام اشغالگرانه در عراق و سوریه به شکل زیر است:
1- در سوریه با بهانه‌های مضحک مبارزه با داعش و یا کردهای شمال سوریه، ترکها مناطق شمال حلب را به اشغال درمی‌آورند و آمریکا هم مناطق شمالی در استان حسکه، دیرالزور و رقه را در پوشش مبارزه با داعش و حمایت از کردها اشغال می‌کنند و سپس همان مطالبات تروریست‌ها را برای تسلیم‌پذیر کردن دولت سوریه به مذاکره می‌گذارند.
2- در عراق که آمریکا به خوبی می‌داند که پایان داعش و نابودی آن به دست ارتش و نیروهای بسیج (الحشد الشعبی) به معنای مرگ اهرمهای بازی سیاسی و مداخله‌گری در ساختار قدرت عراق است، از یکسو ترکیه را وارد معادله آزادسازی موصل کرده و از سوی دیگر و با کمک نیروهای آمریکایی و ترکیه، یک گروه نظامی کوچک سنی را سامان داده‌اند تا در کنار پیشمرگه‌های وابسته به بارزانی، مناطقی در جنوب استان دهوک و در استان نینوی و به ویژه شهر موصل را اشغال کرده و با این گروکشی و همان مناطق جاری در سوریه، فشار و باج‌گیری از دولت مرکزی عراق را به اجرا بگذارند و بازی‌های فشار سیاسی در دولت عراق را دنبال کنند.
لذا در سکوت مرگبار سازمان ملل که علناً به دلال سیاسی تجاوزکارانه آمریکا و هم پیمانان آنها و تروریست‌های تکفیری تبدیل شده، استقلال و حاکمیت عراق و سوریه در طرح آمریکایی و با اجرای ترکیه، با وقاحت به اشغال درآمده و نقض می‌شود.
دلیل آن است که آمریکا و ترکیه از طریق حفظ برخی چهره‌های سیاسی و عشایری و قومیتی، فضای واگرایی و فرسایش دولت مرکزی و بی‌ثباتی سیاسی و امنیتی را برای مهیا کردن زمینه‌های مداخله‌گری و باقیماندن در عراق ضروری می‌داند و این کار باید از طریق یک حضور اشغالگرانه و با توجیه مبارزه با داعش عملی شود.
اینکه مقامات ترکیه اوضاع بی‌ثبات در عراق را بهانه مداخله‌گری گستاخانه خود قرار دهند، بسیار خطرناک و بی‌اساس است. چرا که حکومت اردوغان هم‌پیمان بارزانی است و حمله‌های هوایی به کردها پ‌ک‌ک را به عنوان خدمتی به بارزانی برای تضعیف یک رقیب کردی انجام می‌دهد و به راحتی حاکمیت سرزمینی عراق را برای ماجراجویی اردوغان به حراج گذاشته است. بدیهی است که دولت و ملت عراق و همه نهادهای رسمی نظامی و همچنین بازیگران قدرتمند منطقه‌ای اجازه این دست‌اندازی ترکها را به اراضی عراق نخواهند داد و این رفتار ترکیه را غیرقانونی و تجاوزکارانه و عامل ناامنی و هرج‌ومرج و تروریسم اجاره‌ای قلمداد کرده و واکنش لازم را نشان خواهند داد.
