به گزارش مشرق، بعد از ارسال نامه IOC به ایران مبنی بر شفاف‌سازی در خصوص دخالت دولت در امور فدراسیون‌ها، کیومرث هاشمی رئیس کمیته ملی المپیک در نامه‌ای به فدراسیون‌ها اعلام کرد تا اصلاح اساسنامه‌ها انتخابات را برگزار نکنند.
در جریان این اتفاقات و نامه‌نگاری‌ها مهمترین سوالی که مطرح شده این است که چرا حالا کیومرث هاشمی این نامه‌نگاری‌ها را انجام داده و چرا مسئولان کمیته و وزارت هیچ پاسخی به رسانه‌ها در خصوص درخواست IOC نمی‌دهند؟ از زمان مهرعلیزاده اساسنامه فدراسیون‌ها مبنی بر دخالت دولت مسئله‌ساز بوده و چرا در این 4 سال که برخی از فدراسیون‌ها تعلیق شدند، هیچ تدبیری برای ان اندیشیده نشده و هیچ راه حل و اقدام اساسی برای حل مشکل از سوی هیچکدام از طرفین درگیر ماجرا یعنی وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک انجام نشد؟
نباید فراموش شود اینکه 3 سال پیش زمانی که محمود گودرزی برنامه‌های خود را به مجلس ارائه کرد از اصلاح اساسنامه‌های فدراسیون سخن گفت و جالب‌تر اینکه در بهمن‌ماه سال 94 اقداماتی در خصوص اصلاح تبصره 2 ماده 15 اساسنامه فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران به پیشنهاد وزارت ورزش و جوانان صورت گرفت و وزارت ورزش و جوانان مصوبه ای به کمیسیون اجتماعی دولت برای تصویب ارائه کرد که بر اساس آن مقرر شد مدیرکل استان به جای رئیس فدراسیون، ریاست مجمع استانی را بر عهده بگیرد و رئیس فدراسیون به عنوان نایب رئیس وی، در مجامع حضور پیدا کند.
همین موضوع واکنش شدید هاشمی را به دنبال داشت به طوری که وی با ارسال نامه‌ای به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهوری درباره تبعات آن نکاتی را گوشزد کرد. هاشمی در این نامه تاکید کرد این تغییر در صورت تصویب در حین تناقض آشکار با قوانین منشور المپیک، مقررات فدراسیون های بین المللی و اساسنامه کمیته ملی المپیک، استقلال فدراسیون‌ها و هیئت های ورزشی را نقض و با ایجاد یک چارچوب کاملا دولتی، توسعه و ارتقاء رشته های ورزشی که هر یک تخصص های جداگانه ای هستند را دچار اختلال خواهد کرد.
نامه ارسالی کیومرث هاشمی به جهانگیری و رسانه ای شدن ماجرا سبب شد تا این مصوبه و اصلاح اساسنامه معلق شود و هیچ اتفاق خاصی رخ ندهد.
8 ماه از ارسال نامه هاشمی به جهانگیری می‌گذرد و اصلا مشخص نشد اساسنامه‌ای که به کمیسیون اجتماعی دولت رفت اصلا مورد توجه قرار گرفت یا نه؟ در آن زمان هم مانند حالا مسئولان وزارت ورزش پاسخگوی رسانه‌ها نشدند و حالا بعد از 8 ماه و با وجود اخطارهایی که درباره تغییرات در اساسنامه فدراسیون‌ها داده شد و همچنین دخالت دولت، هیچ اتفاق خاصی رخ نداده. از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان برای نظارت بر امور فدراسیون ها و زیر نظر گرفتن فعالیت آنها از افراد معتمد و نزدیک به خود در پست های کلیدی و اجرایی در فدراسیون ها استفاده می کند و بازهم شاهد حضور افرادی در فدراسیون‌ها هستیم که از دوستان مسئولان بالادستی در وزارت ورزش هستند تا این وزارتخانه نشان دهد همچنان از مواضع خود کوتاه نیامده است.
نمونه این دخالت‌ها را به طور محسوس بارها در فدراسیون‌های مختلف به عنوان دبیر، نایب‌رئیس، عضو هیات رئیسه، معاون امور بانوان دیده‌ایم و با وجود مخالفت فدراسیون‌ها و اینکه نتوانستند در فدراسیونی رأی لازم را برای ریاست کسب کنند، حالا با سمتی دیگر همان فعالیت مورد نظر وزارت ورزش را انجام می‌دهند.
لغو انتخابات فدراسیون ژیمناستیک بعد از نامه هاشمی و عدم مخالفت وزارت ورزش نشان می‌دهد، تهدیداتی که وجود دارد چقدر جدی است، اما سوال اساسی این است که چرا مشکل اصلاح اساسنامه ها حل نمی شود و طرفین ماجرا در این رابطه اقدامی انجام نمی دهند؟
از یک سو کمیته المپیک بعد اتفاقات چهار سال گذشته تا به امروز بحث داستان اساسنامه ها را مسکوت گذاشته و هیچ فعالیت و یا تدبیری در این خصوص انجام نداده و حالا در یک بزنگاه کلیدی و با بالا گرفتن برخی اختلافات دوباره آن را رو کرده و به آن دامن می زند. کمیته ای که به عنوان یکی از طرفین درگیر ماجرا هیچ تلاش برای حل این مشکل انجام نمی دهد.
از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان نیز سر سوزنی از مواضع خود عقب نشینی نکرده و حق نظارت و دخالت در امور فدراسیون ها را برای خود محفوظ می داند به عنوان متولی ورزش ایران قدمی برای اصلاح اساسنامه ها برنداشته با وجود آگاهی از این اتفاق همچنان در تلاش است قدرت خود را در امور فدراسیون‌ها بیشتر کند؟
اساسنامه های فدراسیون ورزشی بدل به گره کوری شده که هیچکدام از دو طرف ماجرا برای باز کردن آن قدم برنمی دارند و حاضر به تعامل در این ماجرا نیستند و آنچه در این میان تحت فشارهای بیرونی و درونی مضمحل می شود، ورزش ایران است که که قربانی سهم خواهی قدرتمندان شده و ظاهرا هیچ اهمیتی برای مسئولان و اهالی قدرت ندارد.
در جریان این اتفاقات و نامه‌نگاری‌ها مهمترین سوالی که مطرح شده این است که چرا حالا کیومرث هاشمی این نامه‌نگاری‌ها را انجام داده و چرا مسئولان کمیته و وزارت هیچ پاسخی به رسانه‌ها در خصوص درخواست IOC نمی‌دهند؟ از زمان مهرعلیزاده اساسنامه فدراسیون‌ها مبنی بر دخالت دولت مسئله‌ساز بوده و چرا در این 4 سال که برخی از فدراسیون‌ها تعلیق شدند، هیچ تدبیری برای ان اندیشیده نشده و هیچ راه حل و اقدام اساسی برای حل مشکل از سوی هیچکدام از طرفین درگیر ماجرا یعنی وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک انجام نشد؟
نباید فراموش شود اینکه 3 سال پیش زمانی که محمود گودرزی برنامه‌های خود را به مجلس ارائه کرد از اصلاح اساسنامه‌های فدراسیون سخن گفت و جالب‌تر اینکه در بهمن‌ماه سال 94 اقداماتی در خصوص اصلاح تبصره 2 ماده 15 اساسنامه فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران به پیشنهاد وزارت ورزش و جوانان صورت گرفت و وزارت ورزش و جوانان مصوبه ای به کمیسیون اجتماعی دولت برای تصویب ارائه کرد که بر اساس آن مقرر شد مدیرکل استان به جای رئیس فدراسیون، ریاست مجمع استانی را بر عهده بگیرد و رئیس فدراسیون به عنوان نایب رئیس وی، در مجامع حضور پیدا کند.
همین موضوع واکنش شدید هاشمی را به دنبال داشت به طوری که وی با ارسال نامه‌ای به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهوری درباره تبعات آن نکاتی را گوشزد کرد. هاشمی در این نامه تاکید کرد این تغییر در صورت تصویب در حین تناقض آشکار با قوانین منشور المپیک، مقررات فدراسیون های بین المللی و اساسنامه کمیته ملی المپیک، استقلال فدراسیون‌ها و هیئت های ورزشی را نقض و با ایجاد یک چارچوب کاملا دولتی، توسعه و ارتقاء رشته های ورزشی که هر یک تخصص های جداگانه ای هستند را دچار اختلال خواهد کرد.
نامه ارسالی کیومرث هاشمی به جهانگیری و رسانه ای شدن ماجرا سبب شد تا این مصوبه و اصلاح اساسنامه معلق شود و هیچ اتفاق خاصی رخ ندهد.
8 ماه از ارسال نامه هاشمی به جهانگیری می‌گذرد و اصلا مشخص نشد اساسنامه‌ای که به کمیسیون اجتماعی دولت رفت اصلا مورد توجه قرار گرفت یا نه؟ در آن زمان هم مانند حالا مسئولان وزارت ورزش پاسخگوی رسانه‌ها نشدند و حالا بعد از 8 ماه و با وجود اخطارهایی که درباره تغییرات در اساسنامه فدراسیون‌ها داده شد و همچنین دخالت دولت، هیچ اتفاق خاصی رخ نداده. از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان برای نظارت بر امور فدراسیون ها و زیر نظر گرفتن فعالیت آنها از افراد معتمد و نزدیک به خود در پست های کلیدی و اجرایی در فدراسیون ها استفاده می کند و بازهم شاهد حضور افرادی در فدراسیون‌ها هستیم که از دوستان مسئولان بالادستی در وزارت ورزش هستند تا این وزارتخانه نشان دهد همچنان از مواضع خود کوتاه نیامده است.
نمونه این دخالت‌ها را به طور محسوس بارها در فدراسیون‌های مختلف به عنوان دبیر، نایب‌رئیس، عضو هیات رئیسه، معاون امور بانوان دیده‌ایم و با وجود مخالفت فدراسیون‌ها و اینکه نتوانستند در فدراسیونی رأی لازم را برای ریاست کسب کنند، حالا با سمتی دیگر همان فعالیت مورد نظر وزارت ورزش را انجام می‌دهند.
لغو انتخابات فدراسیون ژیمناستیک بعد از نامه هاشمی و عدم مخالفت وزارت ورزش نشان می‌دهد، تهدیداتی که وجود دارد چقدر جدی است، اما سوال اساسی این است که چرا مشکل اصلاح اساسنامه ها حل نمی شود و طرفین ماجرا در این رابطه اقدامی انجام نمی دهند؟
از یک سو کمیته المپیک بعد اتفاقات چهار سال گذشته تا به امروز بحث داستان اساسنامه ها را مسکوت گذاشته و هیچ فعالیت و یا تدبیری در این خصوص انجام نداده و حالا در یک بزنگاه کلیدی و با بالا گرفتن برخی اختلافات دوباره آن را رو کرده و به آن دامن می زند. کمیته ای که به عنوان یکی از طرفین درگیر ماجرا هیچ تلاش برای حل این مشکل انجام نمی دهد.
از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان نیز سر سوزنی از مواضع خود عقب نشینی نکرده و حق نظارت و دخالت در امور فدراسیون ها را برای خود محفوظ می داند به عنوان متولی ورزش ایران قدمی برای اصلاح اساسنامه ها برنداشته با وجود آگاهی از این اتفاق همچنان در تلاش است قدرت خود را در امور فدراسیون‌ها بیشتر کند؟
اساسنامه های فدراسیون ورزشی بدل به گره کوری شده که هیچکدام از دو طرف ماجرا برای باز کردن آن قدم برنمی دارند و حاضر به تعامل در این ماجرا نیستند و آنچه در این میان تحت فشارهای بیرونی و درونی مضمحل می شود، ورزش ایران است که که قربانی سهم خواهی قدرتمندان شده و ظاهرا هیچ اهمیتی برای مسئولان و اهالی قدرت ندارد.
