به گزارش مشرق، محسن روشنپژوه، در رابطه با انتشار اخباری در فضای مجازی مبنی بر عقیمسازی زنان معتاد،گفت:به نظر میرسد راهکار اساسی برای کنترل اعتیاد جلوگیری از تولد نوزاد معتاد و عقیمسازی زنان معتاد نباشد.
وی ادامه داد: باید برنامههای کاهش آسیب و برنامههای آموزشی بیشتر شود و سطح سواد گروههای هدف با توجه به شرایط موجود ارتقاء یابد.
روشنپژوه تصریح کرد: نظامهای سلامت و آموزشی باید نسبت به جنسیت و سن معتادان برنامههای علمی و اساسی داشته باشد و به گونهای برنامهریزی کند که خود این افراد بتوانند بر رفتار خود کنترل داشته باشند و وضعیت خود را کنترل کنند.
معاون پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی گفت: واقعیت این است که در گروههای پرخطر مانند معتادان امکان چنین اتفاقی «عقیمسازی» وجود دارد اما اجرای برنامههای کاهش آسیب باید به همراه ارتقای آموزش و استقرار نظام مدیریتی موردی باشد.
وی گفت: نظام مدیریتی موردی که با مددکاری همراه است، بر اساس ویژگی هر فرد به صورت موردی به درمان، آموزش، برنامهریزی و کنترل آن میپردازد.
وی گفت: عقیمسازی گرفتن حق اساسی از این افراد است و ما زمینه بهبود و ارتقاء را از آنها میگیریم و کرامت انسانی زیر سؤال میرود اگر داوطلبانه هم نباشد و از روی اجبار باشد، بسیار خطرناک است چرا که این افراد معمولا اختلالات شناختی دارند و بر اساس مواد مخدر قضاوت و تشخیصشان تحت تأثیر قرار میگیرد بنابر این باید طرح درمان مناسب برای این افراد مطرح شود و چاره آن تغییر رویکردهای اساسی است.
وی ادامه داد: باید برنامههای کاهش آسیب و برنامههای آموزشی بیشتر شود و سطح سواد گروههای هدف با توجه به شرایط موجود ارتقاء یابد.
روشنپژوه تصریح کرد: نظامهای سلامت و آموزشی باید نسبت به جنسیت و سن معتادان برنامههای علمی و اساسی داشته باشد و به گونهای برنامهریزی کند که خود این افراد بتوانند بر رفتار خود کنترل داشته باشند و وضعیت خود را کنترل کنند.
معاون پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی گفت: واقعیت این است که در گروههای پرخطر مانند معتادان امکان چنین اتفاقی «عقیمسازی» وجود دارد اما اجرای برنامههای کاهش آسیب باید به همراه ارتقای آموزش و استقرار نظام مدیریتی موردی باشد.
وی گفت: نظام مدیریتی موردی که با مددکاری همراه است، بر اساس ویژگی هر فرد به صورت موردی به درمان، آموزش، برنامهریزی و کنترل آن میپردازد.
وی گفت: عقیمسازی گرفتن حق اساسی از این افراد است و ما زمینه بهبود و ارتقاء را از آنها میگیریم و کرامت انسانی زیر سؤال میرود اگر داوطلبانه هم نباشد و از روی اجبار باشد، بسیار خطرناک است چرا که این افراد معمولا اختلالات شناختی دارند و بر اساس مواد مخدر قضاوت و تشخیصشان تحت تأثیر قرار میگیرد بنابر این باید طرح درمان مناسب برای این افراد مطرح شود و چاره آن تغییر رویکردهای اساسی است.