به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، کودتا علیه انقلاب تازه تاسیس ایران اسلامی، تحریک جدایی طلبان برای تشکیل دولت‌های خودمختار، ترور، تحمیل جنگ 8 ساله به کشور، تحریم، فشار اقتصادی، تهاجم فرهنگی و تهاجم سایبری تنها بخشی از هجمه های دشمنان در طول 30 سال از شکل گیری انقلاب اسلامی ایران است. از همان سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی، ایران با انواع هجمه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مواجه بوده است. هجمه‌هایی که دشمن با استفاده از آن در تلاش برای متوقف کردن حرکت پیش رو حکومت اسلامی و نهضت جهانی مستضعفین  به پایه گذاری امام خمینی(ره) بوده است.

ناکامی مستکبرین برای شکست جمهوری اسلامی در عرصه‌های جنگ سخت دشمن را برآن داشت تا از طریق تهاجم فرهنگی به مرزهای کشور حمله کند بنابراین نسل جوان هدف اصلی ضربه دشمن قرار گرفت. نقش جوان امروز برای دشمن واضح و روشن است پس دور از ذهن نیست که تمام تلاشش را به کار بندد تا با تغییر نگرش جوانان، این قشر پویای جامعه را همسو با هدف‌‌های خود قرار دهد چنانچه می‌بینیم بزرگترین هجمه‌های امروز دشمنان از تغییر در ذائقه غذایی گرفته تا پوشش و مدل‌هایی که به عنوان مد روز در اختیار جوانان قرار می‌گیرند با فاصله ی زیاد از فرهنگ ایرانی اسلامی نتیجه تلاش دشمن است.

در مقابل، کشور ایران با فرهنگی غنی قرن‌ها نمایشی از تمدن اصیل ایرانی اسلامی را در گستره‌ای از تاریخ به نمایش گذاشت. بزرگترین دانشمندان و شعرا و هنرمندان در عصری که به دوره طلایی اسلام معروف است چراغ راه حرکت امروز اسلامی قرار گرفتند. در حال حاضر که جوان ایرانی در رویارویی با اسطوره های خیالی غرب و ساخته شده ذهن خیالی انسان قرار گرفته است لازم است با بهره‌گیری از اسطوره‌های اسلامی و ایرانی فضایی از جامعه اصیل را ترسیم کرد. در کنار این سیره و روش ائمه اطهار به عنوان روشنترین راه رسیدن بشر به سعادت می‌تواند چراغ راه مسیر حرکت جوان امروز باشد. حضرت علی اکبر(ع) به عنوان جوانی که در واقعه عاشورا در خط مقدم مبارزه با تزویر و اسلام دروغین معاویه در دفاع از ولایت به میدان نبرد آمد و جانش را در این راه از دست داد نمونه‌ای از الگوی جوانی با آرمان و هدف خدایی است.

در این خصوص خبرگزاری دفاع مقدس نشستی با سه تن از جوانان برگزار کرد. احمد نگهبان مامور نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران که در فتنه 88 در حمله عناصر ضد انقلاب مجروح شد، جوان افغانستانی مدافع حرم با نام جهادی "یاسر" و موسوی فرزند جاویدالاثر سید محسن موسوی دیپلمات ربوده شده ایران در لبنان به بحث در خصوص الگوهای جوان امروز انقلابی پرداختند.

در ابتدای بحث سید رائر موسوی  فرزند جاویدالاثر سید محسن موسوی دیپلمات ربوده شده جمهوری اسلامی در کشور لبنان با ترسیم فضایی کلی از وضعیت جوان امروز و تلاش رسانه‌های غرب برای جهت دادن افکار جوان امروز مسلمان به سمت تفکرات غربی گفت: در کنار این جنبه‌های دیگری وجود دارند که ما در نهادینه کردن آن‌ها نقشی نداشته‌ایم و نمی‌توانیم بگوییم که کار ما یا نهادهای فرهنگی بوده است، برای مثال واقعه عاشورا را می‌توان نام برد که از قرن‌ها پیش به پیر و جوان و کودک آموخته شده و در همه اقشار جامعه به صورت ریشه ای بوده است.

باید در بحث الگوسازی های دفاع مقدس بیشتر کار شود. رشادت ها و بزرگواری هایی که بوده با زبان نسل امروز منتقل شود. متاسفانه ما گاها وارد بحث های شعاری می‌شویم. در کنار این اینکه بگوییم جوان‌های غربی همگی باطل هستند و جوانان ایرانی همگی عملکرد خوبی دارند نیز اشتباه است. اگر بخواهیم با همین ادبیات جلو برویم راه را اشتباه رفته ایم و جوانی که با عقل و منطق به موضوع نگاه کند آن را نمی‌پذیرد.

** نباید بگوییم جوان غربی صد درصد باطل است

موسوی در ادامه با اشاره به استفاده از تجارب غربی‌ها در زمینه اسطوره سازی گفت: غربی‌ها در یکسری موضوعات زحمت کشیدند و به نتایج خوبی در زمینه‌های علمی رسیدند و در برخی راه‌ها اشتباه رفتند، نمی توانیم بگوییم جوان غربی صد درصد باطل است و جوان ایرانی صد درصد موفق است. از بسیاری مسائل در غرب می‌توان استفاده کرد.

** فرزندان ما به غیر از عاشورا اطلاعات کمی از جنبه‌های زندگی امام حسین(ع) دارند

متاسفانه در تمام این سال‌ها تنها به موضوع عاشورا پرداخته شده است در حالی که این عزیزان جنبه های شخصیتی مختلفی داشته اند که لازم است بررسی شود. حتی درباره خود اباعبدالله عمده فرزندان ما به غیر از عاشورا اطلاعات کمی از دیگر سال‌های زندگی ایشان دارند و شاید آنطور که از روند زندگی حضرت علی(ع) می‌دانیم از امام حسین ندانیم. در صورتی که امام حسین(ع) زندگی پر فراز و نشیب و سختی چه قبل و بعد حکومت حضرت علی(ع) چه در زمان حکومت امام حسن(ع) داشته اند.  

الگویی که ما ازخانواده های خود می گیریم باید در سطح جامعه تعمیم پیدا کند. بحث الگوسازی یک فن است. کار فرهنگی یک هنر است. ساختار ذهنی انسان را باید شناخت که چگونه تاثیر می پذیرند و عکس العمل نشان می دهد و چه چیزی به نماد تبدیل می‌شود این است که ساختارهای الگوسازی باید شناخته و با توجه به آن‌ها الگوها ساخته شود. این امر به تکنولوژی بالایی احتیاج دارد و باید از تکنولوژی نرم خاص خودش استفاده شود، صرف اینکه ما جنگ بودیم و دیدیم کافی نیست. ما از جمله خانواده‌هایی بودیم که در بطن جنگ و دفاع مقدس بودند، بسیاری از خانواده ها از دور جنگ را دیدند. امروز می‌بینیم که برخی چه صحبت‌هایی درباره مدافعان حرم می‌زنند. حتما در دوران دفاع مقدس هم این حرف ها بوده است و ضعف کار فرهنگی دیده می‌شود.

کم کاری فرهنگی به کجا برمی‌گردد، به مسئولینی که متولی امور فرهنگی هستند یا مایی که نام ملت را به دوش داریم؟

مسئولین در کشور ما چکیده ملت و منتخب مردم هستند. شاکله همین مردم مسئولین شده‌اند اگر راس هرم اجرایی کشور را دنبال کنیم و به زیر مجموعه‌ها برسیم مردم را می‌بینیم. به هر حال رئیس جمهور که نمی‌تواند همه کار را برعهده بگیرد، یک بدنه مفصل از سیستم مدیریتی کشور کار را انجام می‌دهد که چکیده‌ای از مردم است. دلیل نمی ‌شود بگوییم دولت یا مردم مقصر هستند. کار فرهنگی از لابه لای مردم شکل می‌گیرد و خودش را بین مسئولین هم نشان می‌دهد.

** قهرمان داستان‌های کودک ایرانی عمدتا شخصیت‌های غربی هستند

در حال حاضر کارهایی در عرصه هنر فیلمسازی برای مخاطب قشر کودک و نوجوان می‌بینیم اما فقط فیلم نیست، هزار و یک ابزار فرهنگی وجود دارد حتی در همین فیلم و کارتون‌های ساخته شده ایرانی نیز بیشتر از دو یا سه فیلم به ذهنم نمی‌رسد که نام ببرم اما در بین کارهای غربی بیشتر از 20 برنامه را می‌توانم نام ببرم. بچه ی نوجوانی که جنگ را ندیده و تنها اطلاعات اندکش را از خانواده گرفته به تماشای یک اثر هنری می‌نشیند و نقش اول داستان قهرمان زندگی اش می‌شود. شخصیتی مثل اسپایدرمن کاملا این جذابیت را دارد اما متاسفانه آثار ایرانی در بحث اسطوره سازی ضعیف عمل کرده اند.

یکی از ویژگی‌های قهرمانان غربی این است که عمدتا از آدم‌های عادی هستند. آدم‌های عادی که عمدتا نقصی یا مشکلی در زندگی داشتند و اتفاقی می‌افتد که قهرمان می‌شوند و رسالتی جهانی هم به گردنشان می‌افتد که دنیا را نجات دهند و حالا فردی که در مدرسه تحقیر شده می‌آید و مرد عنکبوتی می‌شود. این با آن فرهنگ آمریکایی که می‌خواهند به کودک بقبولانند که تو باید بروی و دنیا را نجات دهی همسو است. افراد به این امید که روزی به طبقه بالا می‎‌رسند ظلم را تحمل می‌کنند. یعنی الان در آمریکا قشر فقیر به کم کردن مالیات قشر پولدار آمریکا رای منفی می‌دهند چرا که به این فکر می‌کند روزی خودش هم پولدار می‌شود. همین ابزاری می‌شود تا همیشه سرخورده باشد و ظلم را تحمل کند. از طرفی هم باید در قهرمان سازی به این نکته نگاه کرد که آیا این قهرمان پروری برای جامعه ایرانی درست است یا خیر.

"یاسر" از جوانان افغانستانی مدافع حرم در سوریه است که در ایران متولد شده است وی با ارائه تصویری از الگو گیری جوانان افغانستانی از رزمندگان دفاع مقدس می‌گوید: افغانستانی های ساکن ایران اغلب از قوم هزاره هستند که مذهب تشیع دارند که دوازده امامی هستند و امام زمان(عج) را هم قبول دارند. شرایط زندگی افغانستانی ها در ایران بسیار ساده است و کار ساده ای دارند. شرایط تحصیل کمی مشکل است و فقط رشته های محدودی را می توانند انتخاب کنند و این باعث شده تا شرایط تحصیلی تا حدودی برای آن ها سخت باشد که اگر بخواهند وارد دانشگاه شوند مشکل است و باید به افغانستان برگردند و اقامت تحصیلی بگیرند و این کار را برای ادامه تحصیل جوانان افغانستانی سخت کرده است.

به خاطر جنگی که افغانستان درگیر آن است جوانان افغانستانی مجبور هستند برای تحصیل به کشورهای دیگر بروند. شرایط در کشورهای دیگر هم سخت است به دلیل اینکه مهاجر هستند و زبانشان را نمی فهمند برای همین زندگی در ایران برای مهاجران شیعه افغانستانی راحت تر است به همین دلیل است که ایران را انتخاب می کنند.

اغلب نیروهایی که در سوریه زیر نظر لشکر فاطمیون می جنگند جوان هستند شاید هنوز ازدواج هم نکرده باشند و میانگین سنیشان 18 و 19 تا 25 ساله است. یادم است 19 سالم بود که برای اولین بار به سوریه اعزام شدم، آن موقع فاطمیون یک گردان بود و به تیپ تبدیل نشده بود، همه برحسب اعتقاد آمده بودند و اینکه می‌گویند برای اقامت در ایران و یا به خاطر گرفتن مدرک و پول دروغ و کذب محض است هیچ کس برای مادیات دنیا به سوریه نرفته و هیچ انسان عاقلی هم به خاطر مادیات چنین شرایط سختی که قید خانواده و دوستانش را بزند و جانش به خطر بیافتد را تحمل نمی کند.

** همه بر حسب اعتقاد و عشق و علاقه به اهل بیت راهی سوریه می‌شوند

همه آنجا بر حسب اعتقاداتشان و عشق و علاقه به اهل بیت(ع) آمده اند. از کسی که برای دفاع از حرم رفته باشد بپرسید می گویند ما خودمان نمی‌رویم گویی کسی ما را صدا می زند و پاهای ما را به حرکت در می آورد یعنی با عشق و علاقه خیلی زیادی می‌روند. وقتی برای اولین بار به سوریه می‌رویم قبل از اینکه به منطقه عملیاتی برویم برای زیارت به حرم حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) مشرف می شویم وقتی پا در صحن حرم حضرت زینب(س) می گذاریم غریبی را حس می‌کنیم. همه می گویند بین الحرمین غریب است اما غریب تر از بین الحرمین صحن حرم حضرت زینب(س) است. وقتی چشمت به ضریح می‌افتد تنها چند نفر زائر را بیشتر نمی بینی. به خاطر جنگی که در گرفته فقط دور و اطرافش شیعه است.

چطور با وجود مشکلات و حرف‌هایی که این روزها شنیده می شود باز هم جوانان افغانستانی و مدافع حرم به سوریه می‌روند؟

گروه های تکفیری بارها اعلام کردند شیعه باید نابود شود، چیزی به نام شیعه نباید روی کره زمین باشد آن ها شیعه را جزو دین اسلام نمی‌دانند می‌گویند رافضی هستند یعنی کسانی که از دین خارج شدند برای همین دست روی سوریه گذاشتند. به شهرک‌هایی که هجوم می‌برند اگر بفهمند خانواده ای شیعه هستند به کودک و نوزاد تازه به دنیا آمده هم رحم نمی‌کنند. بارها شده در مناطق شیعه نشین شنیده ایم که خانواده های شیعه را سر بریده اند. وقتی جوانان شیعه افغانستانی این هتک حرمت‌ها را می‌بینند به غیرتشان بر می‌خورد اینکه گروهکی به نام اسلام دارد اینگونه هتک حرمت و اهانت می کند تاب نمی‌آورند. خیلی از خانواده ها را می شناسم که جوانان خودشان را آوردند و ثبت نام کردند و گفتند پسر من را هم ببرید. شیعه های افغانستانی و جوانان افغانستانی احساس کردند رفتنشان یک نیاز است و باید بروند وگرنه شاید در چند سال آینده چیزی به نام شیعه وجود نداشته باشد.

دفاع پرس: می توانیم بگوییم سابقه جهادی مردم افغانستان چه زمانی که شوروی به این کشور حمله کرد و مردم تمام قد در مقابل آن ها ایستادند و چه زمانی که طالبان به امید استقرار حکومت با شیعیان و گروه‌های مردمی به جنگ برخواست برای شکل گیری روحیه جهادی و استکبارستیزی جوانان اسلامی نقش داشته است؟

همان پدرانی که در مبارزات با شوروی یا رژیم بعث عراق در ایران حضور داشتند. فرزندان همان پدران اکنون مدافعین حرم هستند همان ها که خالصانه و با اراده جنگیدند همان راه و رسم را به فرزندان یاد دادند. شاید یزیدیان آن زمان نباشند ولی داعش و تکفیری ها از نسل همان ها هستند که با اسم اسلام بازی می کنند که البته جرئت ندارند و بچه ها مقابل آن ها می ایستند.

نگاه جوانان افغانستانی مدافع حرم به الگوهای ایرانی مثل شهدای دفاع مقدس و انقلاب چطور است؟

من زمان جنگ تحمیلی نبودم ولی داستان‌ها و روایت‌های آن دوران نشان داده این است که بچه‌های کم سن و سال برای دفاع از اسلام راهی جبهه شدند. امروز هم جوانان فاطمیون همان الگو را از جوانان دفاع مقدس گرفته‌اند.

** صحبت سرداران شهید ایرانی قوت قلب مدافعان حرم افغانستانی در سوریه است

در مقرهای سوریه، در جاهایی که جوانان بیشتر هستند عکس شهیدانی چون حسین فهمیده را می‌زنند و دیوار مقر با پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی و عکس شهیدان چمران و همت و بابایی تزیین شده است. کسانی که برای سخنرانی قبل از عملیات صحبت می‌کنند الگویشان را همین فرماندهان شهید ایرانی قرار می‌دهند و می‌گویند با عشق و با اراده بجنگید، حیدری بجنگید تا کسی جرئت نکند مقابل شما بایستد و بخواهد تیری به شما شلیک کند، وقتی اسمتان به گوش دشمن می‌خورد از ترس پا به فرار بگذارد و بگوید اینها حیدری و فاطمی می‌جنگند. شهیدان ایرانی الگوهای خوبی برای مجاهدین افغانستانی هستند.

** شهدای دفاع مقدس نه تنها الگوی ایرانی‌ها که الگوی مردم مسلمان جهان هستند

با جنگ 8 ساله‌ای که در ایران رخ داد شهیدان دفاع مقدس الگویی برای همه مسلمانان جهان شدند، ایرانی و افغانستانی و لبنانی ندارد، یادم هست در مناطقی که ما بودیم بچه‌های حزب الله و حیدریون پاکستان عکس شهدای دفاع مقدس را نصب کرده بودند و گاهی می‌شنیدم که از شهید چمران صحبت می‌کنند یا اسم حضرت آقا را که می‌شنوند دست روی سر گذاشته و به احترام می‌ایستادند. شهدای ایران اسلامی نه تنها الگوی ایران بلکه الگوی همه شیعیان اسلام و مردم مسلمان هستند.

** باید ببینیم از زمانی که ایران 35 میلیون نفر بود تا به امروز برای جوانان چه کرد‌ه‌ایم

احمد نگهبان سرهنگ نیروی انتظامی جمهوری اسلامی و از مجروحین فتنه سال 88 است. وی در توضیح وضعیت سال 88 و کم کاری فرهنگی مسئولین در بازگو کردن قدرت جمهوری اسلامی برای جوانان اینطور می‌گوید: سال 88 در حوزه جوا‌ن‌ها نتوانستیم کار درستی بکنیم. زمانی که به حضرت امام می گویند خرمشهر را دارند میگیرند گفتند مگر جوان‌های آن شهر مُردند. جوان‌ها نقش کلیدی در جامعه دارند ولی باید دید از آن زمان که کشور 35 میلیون نفر بود تا به امروز برای این جوانان چه کردیم. توانمندی‌ کشور و قدرت استراتژیکی ایران اسلامی را برای جوانان امروز به خوبی بازگو نکرده‌ایم.

حضرت علی در طول زندگی خود 23 سال برای مکتب مبارزه کرد، 25 سال برای وحدت سکوت کرد و 5 سال برای عدالت حکومت کرد. نبردهایی که حضرت علی(ع) با ناکثین و قاسطین داشته است را باید به عنوان یک شیعه از آن‌ها آگاه باشیم و متاسفانه کاری برای شناساندن آن انجام نشده است.

چه کسی باید این کار را انجام دهد؟

زمانی که جنگ تمام شد و دشمن دانست که با حمله نظامی نمی‌تواند موفق شود سرمایه گذاری کردند روی جوان‌های ما. من به عنوان جوان با بسیاری از کسانی که در اتفاقات سال 88 حضور داشتند صحبت می‌کردم متوجه شدم که از روی ندانستن به بی راهه کشیده شدند. شاید در روشنگری جوانان و اینکه حداقل نسبت به ایرانی بودن و اسلامی بودن خود افتخار کنند و فریب کشورهای غربی را نخورند کاری را انجام ندادیم.

صدا و سیما و دولت نتوانستند کاری کنند که جوان های ما جذب ماهواره ها و شبکه های خارجی نشوند، در حوزه کودک، در حوزه فیلم سازی کار قوی نکردیم با این وجود ناامید نیستیم خیلی از جوانان ما مدافع نظام و علاقه مند به کشور هستند و تا پای جان برای نظام ایستاده اند.

** طرف حسابمان در سال 88 به تعداد انگشت‌های دست بودند

در سال 88 به عنوان تامین کننده نظم و امنیت در تهران حضور داشتم. با برخی از جوانان مخالف که صحبت می‌کردیم و کنارشان بودیم می دیدم که در آن جمعیت بسیار تنها افراد معدودی معاند نظام بودند. آن‌ها نیز برای برای این کار پول گرفته و برنامه ریزی شده آمده بودند. خودم را در مقابل هزار نفر نمی دیدم در مقابل چند نفر معدود می دیدم. بقیه یک ابهامی داشتند و چندگانگی سیاسی در فضای کشور به اختلافات دامن می‌زد و وقتی جوان در فضایی وارد می‌شود که مسئولین پاسخگو نیستند و چندگانگی سیاسی وجود دارد و مدیریت درستی هم نمی‌شود این ابهام ایجاد می‌شود.

ما از سال 88 هرچه به جلو حرکت کردیم و روشن گری‌ها با فرمایشات رهبری قوت گرفت دیدیم تنش ها و درگیری ها در جامعه فروکش کرد. کسانی که مشکل برای نظام ایجاد می‌کردند به دست قانون سپرده شدند و الحمدالله الان کشورما جزو امن ترین کشورهای منطقه است. دشمن می‌خواست ایران را مثل سوریه کند که با رهبری امام خامنه ای موفق نشد.