گروه بین‌الملل مشرق - نظرسنجی‌ها می‌گوید دست‌کم نیمی از مردم انگلیس خواستار جدایی از اتحادیه اروپا هستند؛ دولت انگلیس هم تمام تلاشش را برای بهره‌برداری از این عدم اقبال عمومی به باقی‌ماندن در اتحادیه به کار گرفته است تا اصلاحات مورد نظر بریتانیا را به این اتحادیه وارد کند یا این اتحادیه قید عضویت یکی از وزنه‌های خود را بزند. اساسا چرخ اتحادیه اروپا بر محور چند عضو قدرتمند و ثروتمند خود از جمله انگلیس، فرانسه و آلمان می‌چرخد و کارشناسان خروج احتمالی هریک از این کشورها از اتحادیه را آغاز فروپاشی آن می‌دانند.

به همین دلیل هم صدراعظم آلمان در سخنرانی خود در پارلمان این کشور ضمن نگرانی از برگزاری همه پرسی در انگلیس (بر سر ماندن یا نماندن در اتحادیه اروپا) ابراز امیدواری کرد این اتحادیه بتواند تا پیش از همه‌پرسی به توافقی با لندن دست یابد که نتیجه همه‌پرسی به نفع این اتحادیه رقم بخورد. البته مرکل بر اصول اساسی اتحادیه از جمله عدم تبعیض بین شهروندان اروپایی و اجرای پیمان شنگن و جابجایی آزاد در اروپا هم پافشاری کرده است.

یکی از مهمترین اصلاحات مورد نظر انگلیس بحث اصلاح روابط و قوانین مهاجرت در اتحادیه اروپاست. بحران مهاجران از زمان سرازیر شدن شدن سیل مهاجران (عمدتا جنگ‌زدگان سوریه و عراق) به مرزهای این قاره و سیاست‌های مختلف کشورهای عضو در پذیرش مهاجران به یکی از موارد اختلافی در اتحادیه تبدیل شده است. انگلیس خواستار سخت‌گیری بر مهاجران فراتر از قوانین مهاجرت اتحادیه است.

دولت انگلیس اما تمام توان خود را برای متقاعد کردن مردم بکار گرفته است تا آنچه که دولت «مزایا»ی ماندن می‌داند برای مردم بیشتر روشن شود. کامرون حضور در اتحادیه اروپا را برای امنیت ملی و اقتصاد انگلیس حیاتی می‌داند؛ نظری که مخالفان بسیاری هم در داخل دارد.


بحران مهاجران در اروپا و تهدید انگلیس به ترک اتحادیه

سال 2015 از ابتدا برای اروپا سال بحران بود. سالی که این قاره با حملات تروریستی، ورشکستگی اقتصادی و رفتن تا آستانه سقوط (یونان) و در ماه‌های پایانی با هجوم بی‌سابقه پناهجویان روبرو شد. هریک از این موارد برای به چالش کشیدن کشورهای اتحادیه کافی بود اما برخلاف آنچه انتظار می‌رفت اتحادیه بصورت یکپارچه با این موضوعات مواجه شود، انگلیس ساز مخالف را کوک کرد و تهدید به برگزاری رفراندوم برای ترک اتحادیه اروپا کرد تا چالش دیگری به مجموعه مشکلات اتحادیه اضافه کند؛ جرقه‌ای که ریشه در قوانین این اتحادیه برای مهاجرت اروپاییان دارد که سهم عمده آن از شرق به غرب این قاره اتفاق می‌افتد و طبیعتا انگلیس یکی از مقاصد اصلی مهاجران است.

سیل ده‌ها هزار نفری مهاجران به سمت اروپا، بار دیگر اختلاف کشورهای اروپایی بر سر قوانین مهاجرت - از قبیل سهم پذیرش مهاجران - را تازه کرد. در جریان حرکت مهاجران جنگ‌زده و قحطی‌زده به سمت اروپا کشورهای یونان، اتریش و مجارستان متحمل بیشترین فشار برای پذیرش مهاجران شدند. در شش ماهه نخست سال 2015 دست‌کم 350هزار مهاجر وارد مرزهای اروپا شدند، درحالی که این رقم در کل سال 2014 به 280 هزار نفر می‌رسید. البته به گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) بسیاری در این 350 هزار نفر، مهاجرانی که از مرزها رد شد‌ه اما شناسایی نشده‌اند، لحاظ نشده است. 62 درصد از مهاجران از سه کشور سوریه، افغانستان و اریتره و به مقصد انگلیس، فرانسه یا آلمان هستند.

به این تعداد مهاجرانی که سالم یا به بیان دقیق‌تر «زنده» به مرزهای اروپا رسیده‌اند باید 2600 نفری را هم که در مسیر رسیدن به یونان یا ایتالیا در دریای مدیترانه غرق شده‌اند باید اضافه کرد. مجارستان پس از ورود بی‌سابقه مهاجران، ضمن ایجاد حفاظ سیم‌خاردار در 175 کیلومتر از مرزهایش با صربستان، به دیگر کشورهای اروپایی هشدار داد که مهاجرانی که از مجارستان (به سمت شمال اروپا) عبور کرده‌اند را (به مجارستان) بازنگردانند.

براساس قوانین مهاجرت اتحادیه اروپا موسوم به «مقررات دوبلین»، پناهجویان باید به اولین کشور عضو اتحادیه که می‌رسند، درخواست پناهندگی بدهند. اما بسیاری از کشورها از جمله یونان، ایتالیا و کرواسی اجازه می‌دهند پناهجویان با عبور از مرزها به کشورهای دیگر بروند. آلمان در این میان بیشترین ورودی مهاجر ( در حدود 800 هزار) در سال گذشته را داشته است.


به دلیل ورود 800 هزار مهاجر به آلمان، کشورهای انگلیس و فرانسه نیز برای رسیدن به میزان مهاجران آلمان نسبت به جمعیتش، باید هریک 650 هزار مهاجر را پذیرا باشند. اما انگلیس و فرانسه برای یک دوره پنج ساله با پذیرش به ترتیب 200 و 240 هزار مهاجر موافقت کرده‌اند. اکنون صدها هزار مهاجر در مسیرهای مختلف در حال حرکت به سوی آلمان هستند و این یکی از اختلافات کشورهای اروپایی در قضیه مهاجران است.