مسعود بهبهانی نیا در ابتدای نشست درباره فیلمنامه سریال «کیمیا» گفت: ایده اولیه این سریال در سال 89 مطرح شد اما به خاطر تغییرات مدیریتی کار بررسی به سال 90 کشید و توانستیم در آذرماه همان سال نگارش را آغاز کنیم. در این بین یکی دو بار هم شرایط آغاز پیش تولید فراهم شد اما در نهایت کار پنجم آذرماه سال 92 کلید خورد.
وی افزود: خوشبختانه با توجه به بازخوردهایی هم که در جامعه و مطبوعات دریافت کردیم «کیمیا» سریالی راضی کننده به شمار می‌آید و خوشحالم که مخاطبان این سریال هم بیشتر می شود.
بهبهانی نیا اضافه کرد: ریتم این مجموعه ریتم درست و مطلوبی بوده و با برنامه‌ریزی انجام شده می‌دانستیم که با چه پروژه ای و در چه ابعادی روبرو هستیم.
وی با بیان اینکه مخاطبان امروز هر کاری را نمی پسندند و راضی نگه داشتن آنها کار راحتی نیست، یادآور شد: به همین خاطر لازم بود در نگارش متن و پرداخت سوژه تامل بیشتری شود و خوشبختانه ما استرس آنتن نداشتیم و اولین قسمت این سریال زمانی پخش شد که کار به پختگی در تولید رسیده بود.
نویسنده مجموعه «کیمیا» تصریح کرد: این سریال 30 قسمتی نبود که بازخورد مخاطب را نیمه راه ببینیم و براساس آن ادامه داستان نوشته شود. بازنویسی این کار به طور مداوم ادامه داشت و شخصیت ها را بر حسب موقعیتی که داشتیم کم و زیاد می‌شدند. حضور بازیگرانی که کاملا در نقش های خود قرار گرفته بودنددر این پروژه کمک بسیار به ما کرد و با تمرکزی که روی کار داشتند گاهی اشتباهات ما را هم که در نتیجه حجم کار زیاد بوجود می آمد اصلاح می کردند.
بهبهانی نیا در رابطه به تغییرات محیطی در سکانس های خارجی گفت: بیش از 400 لوکیشن در تولید این سریال داشتیم و از این میان 40 درصد کار به لوکیشن های خارجی اختصاص داشت. کودکی و نوجوانی‌ام در خرمشهر و تهران را سپری شد و از این بابت با حال و هوای این مناطق در آن روزها بیگانه نبودم. در نگارش هیچ محدودیتی نداشتم و زمان تصویربرداری هر جایی از کار که در تولید دچار اشکال می شد بر حسب شرایط تصویر می شد که در روند خط قصه داستان خللی ایجاد نکرد.
نویسنده «کیمیا» در پاسخ به پرداختن انقلاب اسلامی در این سریال گفت: هدف ما نشان دادن دختری از نسل اعتراض و پرسشگری بوده است که با پدرش دچار تعارض فکری می شود. تمرکز ما روی شخصیت یک زن است که در شرایطی خاص تاثیر و تاثرات جنگ برای او نوعی از زندگی را فراهم کرده است. ما برای تک تک کاراکترها اشتباهاتی طراحی کردیم تا مخاطب از شخصیت های داستان جلوتر باشد و نگاهی فراتر از نقش را دنبال کند.
افشار: استفاده از تصاویر مستند در سریال «کیمیا»
جواد افشار کارگردان «کیمیا» در ادامه این نشست گفت: هر پروژه ای تجربه ای
جدید است و به خصوص تولید سریال 110 قسمتی تجربه ای بود که هیچ یک از ما و
همکاران مان سابقه تولید آن را نداشتیم. ظرفیت و پتانسیل این مجموعه خیلی
بالاتر بود. ما بر اساس توانایی‌های خود کار کردیم و همه تلاش مان را به
کار بستیم تا با توجه به آنچه در اختیار داریم کار را از نظر کمیت و کیفیت
به بالاترین حد ممکن ارائه دهیم.
وی افزود: سریال «کیمیا» در سال 91 با برآورد مالی همان سال کلید خورد و ما مجبور بودیم در همان ابعاد تا سال 94 هم کار کنیم و تورم های چند درصدی را هم مدنظر داشته باشیم. در چنین شرایطی با رعایت استانداردها و حفظ کیفیت کار باید شرایط را درک کرده و از ایده آل های مان فاصله می گرفتیم.
افشار اضافه کرد: همه سکانس ها برایم قابل دفاع است و وقتی خودم را جای مخاطب می گذارم خدا را شکر می‌کنم که این سریال به سرانجام رسید. هیچ یک از نواقص و کاستی ها را کتمان نمی‌کنم و ادعایی هم ندارم اما سعی کردم در حد بضاعتم آنچه را که دارم به درستی ارائه دهم.
وی تصریح کرد: من هم دوست داشتم کاری در حد ایده آل بسازم اما امکانات و اقتضائات برای ما محدودیت به وجود می آورد و حتی گاهی در صحنه هایی مثل صحنه ورود امام خمینی (ره) ترجیح دادیم از تصاویر مستند استفاده کنیم چون به هیچ وجه جمع کردن 10 هزار آدم در میدان آزادی امکان پذیر نبود و بارها خودمان حین کار به این نتیجه رسیدیم که کاش شهرکی همچون غزالی برای کوچه و خیابان های دوره دهه شصت هم ساخته شود.
شفیعی: کمترین اصلاحیه در سریال «کیمیا»
محمدرضا شفیعی تهیه کننده «کیمیا» در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا
«کیمیا» اپیزودیک ساخته نشد، گفت: سریال سازی در رسانه ملی با تمام دنیا
متفاوت است و این نوع اپیزودیک بیشتر در شبکه نمایش خانگی جواب می‌دهد که
مثلا یک فصل ساخته شود و عوامل با توجه به بازخوردها ادامه کار را جلوی
دوربین ببرند. این کار در شرایط امروز تلویزیون شدنی نیست.
وی افزود: از سال های آخر مدیریت عزت اله ضرغامی مدیر سابق رسانه ملی این شکل سریال سازی رایج شد که بخشی از کار سریال‌های هرشبی با تولید همزمان باشد این کار اگرچه برای مجموعه های کم قسمت بد نبود اما برای پروژه ای در حد و اندازه سریال «کیمیا» مناسب نبود.
شفیعی تصریح کرد: جدا از بحث شهرک ، فیلمنامه این سریال این کار را نسبت به سایر آثار تلویزیونی متمایز کرده است. طی این سال ها به ندرت فیلمنامه‌ای پس از کامل شدن به تولید می رسید ولی در این سریال بعد از 80 قسمت تازه پیش تولید را آغاز کردیم. این کار هم در برآورد ریالی هم کیفیت کار تاثیر گذاشت و تیم نویسندگی با تامل و درایت کارشان را انجام می دادند.
تهیه‌کننده «کیمیا» یادآور شد: طبق نظرسنجی تلویزیون «کیمیا» بالای 65درصد مخاطب دارد و این یعنی بیش از 40 میلیون نفر مخاطب این سریال بودند. اگرچه می توانست اصلاحات از این بیشتر باشد ولی ما به کمترین حد ممکن اصلاحیه داشتیم و همه اینها ارزشمند است.
پورشیرازی: انجام طراحی صحنه دقیق در سریال «کیمیا»
حسن پورشیرازی بازیگر نقش فرخ در ادامه این جلسه درباره مسایل مربوط به
طراحی صحنه که این مدت واکنش های زیادی را برانگیخته است، توضیح داد: من 22
ساله بودم که انقلاب شد و بیشتر از کسانی که از طراحی صحنه ایراد می گیرند
به جزییات و امکاناتی که آن دوره وجود داشت آگاه هستم. حتی در فیلمنامه هم
گاهی عباراتی استفاده شده که برخی می گفتند این لغات آن روزها مصطلح نبود.
وی افزود: سال 54 تلویزیون کنترل دار داشتم چیزی که بیانش شاید امروز عجیب به نظر برسد ولی واقعا وجود داشت. ایراداتی که دوستان می گیرند حول همین اطلاعات ناقصی است که مطرح کردنش فقط حواشی را بیشتر می کند.
شریفی‌نیا: تاثیرگذاری صحنه اعدام بر روی عوامل پشت صحنه
مهراوه شریفی نیا هم درباره سکانس اعدام این مجموعه بیان کرد: این سکانس
در فیلمنامه خیلی خوب نوشته شده بود و من هنگام خواندن متن نتوانستم راحت
از این بخش بگذرم. گروه «کیمیا» تعامل خیلی خوبی با هم داشتند و زمانی که
این سکانس ها بازی شد واقعا همه تحت تاثیر قرار گرفته بودیم به خصوص که
آزیتا حاجیان مادر من بود و حسی که آن لحظه داشتم قابل وصف نیست.
وی افزود: در این صحنه سکانسی بود که من و علی شادمانی فقط حضور داشتیم هنگام ضبط یکباره متوجه شدم مادرم با اینکه بازی نداشت پای چوبه دار ایستاده و این کار او به شدت روی همه تاثیر گذاشت. تجربه ای که از آن لحظه ها دارم فقط با گفتن صحنه های دلخراش قابل وصف است.
پورسرخ: به فکر بازیگران بیکار هنرمند باشیم
پوریا پورسرخ هم درباره نقش خود گفت: آنچه برای من در ایفای نفش آرش اهمیت
داشت نشان دادن تفکر و شخصیتش بود. من خیلی با اینکه تفکر آدم ها باعث خوب
یا بد بودنشان می شود موافق نیستم و خواستم این را در بازی هم نشان دهم.
مثل هر کار دیگری بر حسب شرایط ضعف ها وجود دارد و اجتناب ناپذیر است اما
همین که کار دیده می شود به نظر من خوب است. فیلمنامه به قدری خوب نوشته
شده بود که به نظر من هر کس نقش آرش را بازی می کرد همین در می آمد.
این بازیگر گفت: نقشم را خیلی دوست دارم و روی آن تعصب دارم این کار جزو پروژه هایی بود که واقعا در خاطر من می ماند و به کارگردان هم گفتم که امیدوارم باز هم سریال های طولانی از این جنس بیشتر ساخته شود.
پورسرخ اضافه کرد: در حال حاضر بازیگران قابل و ارزشمند بسیاری هستند که مدت هاست بیکارند و فعالیت و پیشنهادی ندارند. کاش همین قدر که به مسایل دیگر رسیدگی می شود این موضوع هم در صدر توجهات قرار بگیرد تا بازیگران مجبور نباشند از حرفه خود جدا شوند یا از ایران بروند.
