به گزارش مشرق، سولویان 67 ساله دیروز درحالی به دلیل ایست قلبی از دنیا رفت که برای بار دوم به ایران آمده بود . رییس فدراسیون دوچرخه سواری می گوید سولویان در ارمنستان چهره های جهانی و بزرگی را در دوچرخه سواری تربیت کرده و در مرتبه قبلی حضور در ایران ستاره هایی مثل قادر میزبانی محصول کار او هستند .
خسرو قمری که هنوز در شوک فوت سولویان است از جلسه ای خبر می دهد که به اتفاق او با وزیر داشته است :دیروز مهمان اقای گودرزی بودیم . از فدراسیون 10 نفر بودیم که رفتیم پیش وزیر و در آنجا از برنامه ها گفتیم ایشان را به عنوان سرمربی جدید تیم ملی دوچرخه سواری معرفی کردیم . آلبرت هم که تازه یک دوره تست گیری را انجام داده بود با خوشحالی از معرفی نسل تازه دوچرخه سواری ایران در قسمت مدان و بانوان گفت .
او بعد از این دیدار به مجموعه آزادی برمی گردد و ناهار را با دستیارش می خورد . رییس فدراسیون دوچرخه سواری می گوید : ساعت 2:30 به کمکش می گوید بچه ها را آماده کن تا برای تمرین به پیست بروند . من حالم خوب نیست ولی یک استراحتی می کنم و به شما ملحق م شوم . دستیار آلبرت ، پزشکیاری که با تیم در مجموعه حاضر است را خبر می کند و زنگ می زنند اورژانس و انتقالش می دهند به بیمارستانی که در ضلع شمالی مجموعه ازادی قرار دارد اما متاسفانه و در حین رفتن حالت تهوع به ایشان دست می دهد و همان جا در خودروی اورژانس به رحمت خدا می روند .
قمری ازصبح در سفارت ارمنستان بوده تا مقدمات انتقال پیکر او به ایروان فراهم شود . او می گوید : سولویان پیرمرد سرحالی بود اما دارو هم می خورد . این اتفاق از شانس ما و خود او بود . البته مرگ دست خداست ولی برای خودمان هم شگفت انگیز بود که این خبر را بشنویم . آن هم بعد از اینکه او خیلی خوشحال بود چون تستی گرفته بود امیدوارش کرده بود . ایشان دیروز به وزیر گزارش داد و امید مدال در قهرمانی آسیا داشت .
به گفته قمری این مربی با توجه به کار درخشانش در ایران شاگردان زیادی دارد و دوستان بی شماری که قهرمان های این رشته محسوب می شوند . اما پیکر او به ارمنستان برمی گردد . خانواده او که این خبر ناگوار را شنیده اند درخواست کرده اند هرچه زودتر این کار اتفاق بیفتد و با انجام مراحل قانونی اوتا 48 ساعت دیگر به میهن اش بازخواهد گشت تا به سنت ارامنه دفن شود .
یک نفر درباره سولویان نوشته : آدم ممکن است توی مرگ هم خیلی خوش شانس نباشد، اینکه مثلا کنار خانواده، اینکه مثلا کنار چهره های آشنا، اینکه مثلا حداقل در جایی نزدیک به خانه دنیا را ترک کند برای خودش موهبتی است، موهبتی که این پیرمرد ارمنستانی از آن محروم بود.
خسرو قمری که هنوز در شوک فوت سولویان است از جلسه ای خبر می دهد که به اتفاق او با وزیر داشته است :دیروز مهمان اقای گودرزی بودیم . از فدراسیون 10 نفر بودیم که رفتیم پیش وزیر و در آنجا از برنامه ها گفتیم ایشان را به عنوان سرمربی جدید تیم ملی دوچرخه سواری معرفی کردیم . آلبرت هم که تازه یک دوره تست گیری را انجام داده بود با خوشحالی از معرفی نسل تازه دوچرخه سواری ایران در قسمت مدان و بانوان گفت .
او بعد از این دیدار به مجموعه آزادی برمی گردد و ناهار را با دستیارش می خورد . رییس فدراسیون دوچرخه سواری می گوید : ساعت 2:30 به کمکش می گوید بچه ها را آماده کن تا برای تمرین به پیست بروند . من حالم خوب نیست ولی یک استراحتی می کنم و به شما ملحق م شوم . دستیار آلبرت ، پزشکیاری که با تیم در مجموعه حاضر است را خبر می کند و زنگ می زنند اورژانس و انتقالش می دهند به بیمارستانی که در ضلع شمالی مجموعه ازادی قرار دارد اما متاسفانه و در حین رفتن حالت تهوع به ایشان دست می دهد و همان جا در خودروی اورژانس به رحمت خدا می روند .
قمری ازصبح در سفارت ارمنستان بوده تا مقدمات انتقال پیکر او به ایروان فراهم شود . او می گوید : سولویان پیرمرد سرحالی بود اما دارو هم می خورد . این اتفاق از شانس ما و خود او بود . البته مرگ دست خداست ولی برای خودمان هم شگفت انگیز بود که این خبر را بشنویم . آن هم بعد از اینکه او خیلی خوشحال بود چون تستی گرفته بود امیدوارش کرده بود . ایشان دیروز به وزیر گزارش داد و امید مدال در قهرمانی آسیا داشت .
به گفته قمری این مربی با توجه به کار درخشانش در ایران شاگردان زیادی دارد و دوستان بی شماری که قهرمان های این رشته محسوب می شوند . اما پیکر او به ارمنستان برمی گردد . خانواده او که این خبر ناگوار را شنیده اند درخواست کرده اند هرچه زودتر این کار اتفاق بیفتد و با انجام مراحل قانونی اوتا 48 ساعت دیگر به میهن اش بازخواهد گشت تا به سنت ارامنه دفن شود .
یک نفر درباره سولویان نوشته : آدم ممکن است توی مرگ هم خیلی خوش شانس نباشد، اینکه مثلا کنار خانواده، اینکه مثلا کنار چهره های آشنا، اینکه مثلا حداقل در جایی نزدیک به خانه دنیا را ترک کند برای خودش موهبتی است، موهبتی که این پیرمرد ارمنستانی از آن محروم بود.
