به گزارش مشرق، رسانه ها روی استقلال و پرسپولیس زوم کرده اند و می پرسند که چرا و به کدامین علت این دو باشگاه فوتبال ایران اسپانسر ندارند؟
پرسشی که باید پاسخی برای آن یافت تا چرخ فوتبال را بهتر از قبل چرخاند. اولین بحث این است که مدیران این دو تیم در این زمینه ضعف داشته اند، در استقلال مدیرعامل این تیم کمتر فرصت دارد به باشگاهش رسیدگی کند. او یا در وزارت ورزش مشغول است و یا در سفر برای کمیته المپیک است و در پرسپولیس هم سرپرست موقت این تیم دو اسپانسر را با رقم های خوب به دلیل تجربه کم از دست داده است.
با این وجود اما باید منصفانه به ماجرا نگاه کرد و اعلام کرد آنچه بر استقلال و پرسپولیس می گذرد متاثر از فضای اقتصادی موجود در ایران هم هست چرا که نه این دو باشگاه که امسال تقریبا اکثر تیم ها از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب در واقع فوتبال بدون اسپانسر مانده و معدود و محدودند باشگاه هایی که اسپانسر دارند و البته آنها هم اسم کارخانه خودشان را روی سینه می زنند.
اما دلیل این اتفاق چه بوده است؟ چرا فوتبال تقریبا بدون اسپانسر مانده و آنها هم که آگهی روی سینه می دهند چکشان نقد نمی شود و حتی سازمان لیگ هم نمی تواند پول آگهی هایش را نقد کند؟
مهمترین دلیل این اتفاق را باید در خروج واحدهای صنعتی از چرخه صنعتی ایران دانست، آنها که برای روی سینه فوتبال ماندن تلاش و رقابت می کردند حالا نیستند و چرخ صنعت هم خوب نمی چرخد و به این ترتیب همه کمی عقب نشسته اند و محتاط کار می کنند.
با این حال اما تنها دلیل کمبود آگهی و اسپانسر این نیست، بلکه آن هم هست که مردم به جای استادیوم رفتن ماندن در خانه را ترجیح می دهند، در واقع موضوع به صورت بصری هم دنبال می شود چرا که وقتی تماشاگر از دیدن فوتبال در ورزشگاه‌ها استقبال نکند خود به خود اسپانسر هم کم کم عقب می رود.
در واقع اگر بخواهیم دلایل عقب نشینی اسپانسر ها از فوتبال را ردیابی کنیم باید تاکید کنیم که کمبود وقت یا بی تجربگی برخی مدیران و البته عدم حمایت مردم و باز خوب نچرخیدن چرخ صنعت را باید دلیل این اتفاق بدانیم هرچند که همه این سه عامل قابل تصحیح هستند.
پرسشی که باید پاسخی برای آن یافت تا چرخ فوتبال را بهتر از قبل چرخاند. اولین بحث این است که مدیران این دو تیم در این زمینه ضعف داشته اند، در استقلال مدیرعامل این تیم کمتر فرصت دارد به باشگاهش رسیدگی کند. او یا در وزارت ورزش مشغول است و یا در سفر برای کمیته المپیک است و در پرسپولیس هم سرپرست موقت این تیم دو اسپانسر را با رقم های خوب به دلیل تجربه کم از دست داده است.
با این وجود اما باید منصفانه به ماجرا نگاه کرد و اعلام کرد آنچه بر استقلال و پرسپولیس می گذرد متاثر از فضای اقتصادی موجود در ایران هم هست چرا که نه این دو باشگاه که امسال تقریبا اکثر تیم ها از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب در واقع فوتبال بدون اسپانسر مانده و معدود و محدودند باشگاه هایی که اسپانسر دارند و البته آنها هم اسم کارخانه خودشان را روی سینه می زنند.
اما دلیل این اتفاق چه بوده است؟ چرا فوتبال تقریبا بدون اسپانسر مانده و آنها هم که آگهی روی سینه می دهند چکشان نقد نمی شود و حتی سازمان لیگ هم نمی تواند پول آگهی هایش را نقد کند؟
مهمترین دلیل این اتفاق را باید در خروج واحدهای صنعتی از چرخه صنعتی ایران دانست، آنها که برای روی سینه فوتبال ماندن تلاش و رقابت می کردند حالا نیستند و چرخ صنعت هم خوب نمی چرخد و به این ترتیب همه کمی عقب نشسته اند و محتاط کار می کنند.
با این حال اما تنها دلیل کمبود آگهی و اسپانسر این نیست، بلکه آن هم هست که مردم به جای استادیوم رفتن ماندن در خانه را ترجیح می دهند، در واقع موضوع به صورت بصری هم دنبال می شود چرا که وقتی تماشاگر از دیدن فوتبال در ورزشگاه‌ها استقبال نکند خود به خود اسپانسر هم کم کم عقب می رود.
در واقع اگر بخواهیم دلایل عقب نشینی اسپانسر ها از فوتبال را ردیابی کنیم باید تاکید کنیم که کمبود وقت یا بی تجربگی برخی مدیران و البته عدم حمایت مردم و باز خوب نچرخیدن چرخ صنعت را باید دلیل این اتفاق بدانیم هرچند که همه این سه عامل قابل تصحیح هستند.
