گروه ورزشی مشرق - بسیاری از تحلیلگران رسانه های غربی به خصوص معدود واحدهای رسانه ای مستقل قاره سبز بر این باورند که بحران اخیر فیفا را می شود در جدال جدی و خشن بین غرب و روسیه خلاصه کرد اما اثبات این ادعا و انتشار مستند این پشت پرده جنجالی تنها از عهده پائول کرایگ رابرتس، نویسنده وب سایت تاثیرگذار کانترپانچ و سردبیر وال استریت ژورنال بر می‌آمد.
در این مقاله بر نقش غیرقابل انکار آمریکا و متحدان غربی آن در جنجال‌های اخیر فیفا تاکید شده و هدف اصلی در این فرایند، روسیه عنوان شده است چرا که آمریکا و کشورهای غربی نمی توانند وضعیت پیش آمده را بیش از این تحمل کنند، روسیه باید تحریم باشد اما قرار است تمام دنیا این کشور را در تمرکز مالی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود داشته باشد، آن‌هم به بهانه بسیار توجیه پذیر، باشکوه و مهمی به نام جام جهانی فوتبال!
حمله آمریکا به فوتبال دنیا و پیکره اصلی آن یعنی ساختمان فیفا را می‌شود با حمله واشنگتن به روسیه در میزبانی از المپیک 2014 سوچی مقایسه کرد. تفاوت این دو در این است که در آن زمان آمریکا توانایی تحت فشار قراردادن مسکو را با کمک همراهان غربی خود داشت اما در اجرای فیفا آمریکا با کمک همه متحدانش باز هم تنها است و باید حریف آرای اهالی آسیایی و آفریقایی و آمریکای جنوبی هم بشود، به همین دلیل بود که پای نیروهای امنیتی به میان آمد تا شاید از طریق افشاگری و رسواسازی بتواند برای مقامات فیفا دردسر ساز ظاهر شود.
اگر آمریکا بتواند میزبانی جام جهانی 2018 را از روسیه بگیرد به بهترین شکل ممکن در تمدید فرایند منزوی ساختن روسیه موفق عمل کرده است. این موضوع برای آمریکا اهمیت بسیار زیادی دارد.
واشنگتن برای بازداشت اهالی فیفا، دلایل زیادی داشته و به هر حال در مدت زمانی که توسط جاسوسان خود در این سازمان جهانی نفوذ کرده به اندازه کافی سند و مدرک جمع آوری کرده است اما دلیل اصلی برای تحت فشار گذاشتن شخص بلاتر و همدستانش بدون تردید، ناهماهنگی وی با واشنگتن بوده است. اگر بلاتر در اعطای میزبانی به آمریکا و انگلیس کوتاهی نمی‌کرد و تا این حد با طرف قطری و روس مهربان نبود، شاید این همه دردسر برای بلاتر و اطرافیانش بوجود نمی‌آمد.
سیاست خارجی آمریکا معمولا موضوع غیرقابل مذاکره و ثابتی است، این خطوط قرمز معمولا با روی کارآمدن یک رئیس جمهور تازه تغییر نمی‌کند و مشخص است که آمریکا مقابل خود، روسیه را مشاهده میکند و هرگونه پیشرفت احتمالی در روسیه برای آمریکا یک خبر بد محسوب می‌شود.
کشورهایی چون ونزوئلا، کوبا، اکوادور، بولیوی، آرژانتین و برزیل دلیلی برای همکاری با آمریکا مشاهده نمی‌کنند و از دیرباز با رئیس خود در فضای فوتبال یعنی شخص بلاتر همراه و هم داستان بوده و هستند اما در این پرونده اوضاع طور دیگری رقم خورد و آمریکا موفق شد توسط نیروهای امنیتی خود بسیاری از این مقامات را بازداشت کند، نکته قابل تامل این که نیروهای اطلاعاتی آمریکا بدون هیچ مزاحمی در کشورهای نه چندان متحد با آمریکا، شنود تلفنی داشته و حتی برای بازداشت برخی از افراد به نیروهای پلیس همان کشور دستور مستقیم و لازم الاجرا داده است.
پوتین، لاوروف و رهبران چین بر این باورند که اتحاد و همدستی با غرب همانند اتحاد و شراکت با کثیفی و طاعون و بدبختی است. هر چند همیشه در حال مذاکره و داد و ستد با غرب هستند اما علاقه زیادی به حفظ این ویترین دارند. شکی در این حقیقت نیست که پایه و اساس فیفا رنگ سوئیسی دارد و FBI برای بازداشت متهمان پرونده‌ای که خود آن را خلق و هدایت می‌کرد ناگزیر به همکاری با پلیس سوئیس بود.
پوتین فرد ثروتمندی است اما آرزو و هدف بلند مدت او و همراهانش این است که روزگاری روسیه را نیز تا مرز قدرت واشنگتن، قوی و تاثیرگذار جلوه دهند. آمریکا نیز نگران همین موضوع است تا مبادا فوتبال و دستگاه مرموزش چنین لطف تاریخی را به روسیه داشته باشند و سر آمریکا و انگلیس در این میان بی‌کلاه بماند. بانک‌های بزرگ جهانی در بازارهای جهانی سهام و بورس، فعال هستند و معمولا فیفا را محل امنی برای پیشرفت سرمایه خود می‌دانند اما این چیزی نیست که آمریکا بخواهد، اگر این بانک‌های جهانی ثروت و اعتبار خود را از قلب فیفا، همان فیفایی که فعلا به سود آمریکا قدم بر نمی‌دارد، بیرون بکشند دیگر چیزی از فیفا باقی نخواهد ماند.
کمی معقولانه تر و واقع بینانه تر پیش برویم، نه صدام سلاح شیمیایی داشت و نه اسد گامی در جهت خلاف حقوق بشر برداشته بود، اما آمریکا کاری را که می‌خواست انجام داد و عده‌ای را به جان یکدیگر انداخت. مدارکی هم که رسانه‌ای شدند هرگز تا مرز تائید صحت و درستی پیش نرفتند.
در همین راستا آمریکا و کشورهای غربی اصرار دارند که ثابت کنند روسیه به اوکراین حمله کرده و مرتکب جنایت جنگی شده است اما در این میان باز هم خبری از عقلانیت و مدارک جهانی و خردپسند نیست و آنچه در میان است، استدلال‌های آمریکایی است و قضاوت‌های جانب‌دارانه.
نگاهی بیندازید به فهرستی که آمریکا درباره رشوه دادن در فوتبال منتشر کرده است، در این فهرست اسامی شرکتهایی رویت می شود که چند ماه پیش از این منحل شده و اصولا وجود خارجی ندارند، برای اثبات ادعای آمریکا درباره رشوه دادن و رشوه گرفتن در فیفا هیچ راهی جز اعتماد به اظهارات وکلای آمریکایی نیست و این اصولا از منطق و خرد به دور است.
کسی منکر وجود فساد اخلاقی و مالی در فیفا نیست اما سوال مهمی که در این بازه زمانی مطرح می‌شود این است که چرا آمریکا در چنین روزهایی ناگهان وجدانش به درد آمده و تصمیم گرفته که اذهان عمومی را روشن کند. چرا آمریکا به ناگهان سیستم امنیتی خود را به صورت تمام وقت در خدمت مردم دنیا قرار داده تا شاید فوتبال جهان را کمی پاک کند!
در این مقاله بر نقش غیرقابل انکار آمریکا و متحدان غربی آن در جنجال‌های اخیر فیفا تاکید شده و هدف اصلی در این فرایند، روسیه عنوان شده است چرا که آمریکا و کشورهای غربی نمی توانند وضعیت پیش آمده را بیش از این تحمل کنند، روسیه باید تحریم باشد اما قرار است تمام دنیا این کشور را در تمرکز مالی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود داشته باشد، آن‌هم به بهانه بسیار توجیه پذیر، باشکوه و مهمی به نام جام جهانی فوتبال!
حمله آمریکا به فوتبال دنیا و پیکره اصلی آن یعنی ساختمان فیفا را می‌شود با حمله واشنگتن به روسیه در میزبانی از المپیک 2014 سوچی مقایسه کرد. تفاوت این دو در این است که در آن زمان آمریکا توانایی تحت فشار قراردادن مسکو را با کمک همراهان غربی خود داشت اما در اجرای فیفا آمریکا با کمک همه متحدانش باز هم تنها است و باید حریف آرای اهالی آسیایی و آفریقایی و آمریکای جنوبی هم بشود، به همین دلیل بود که پای نیروهای امنیتی به میان آمد تا شاید از طریق افشاگری و رسواسازی بتواند برای مقامات فیفا دردسر ساز ظاهر شود.
واشنگتن برای بازداشت اهالی فیفا، دلایل زیادی داشته و به هر حال در مدت زمانی که توسط جاسوسان خود در این سازمان جهانی نفوذ کرده به اندازه کافی سند و مدرک جمع آوری کرده است اما دلیل اصلی برای تحت فشار گذاشتن شخص بلاتر و همدستانش بدون تردید، ناهماهنگی وی با واشنگتن بوده است. اگر بلاتر در اعطای میزبانی به آمریکا و انگلیس کوتاهی نمی‌کرد و تا این حد با طرف قطری و روس مهربان نبود، شاید این همه دردسر برای بلاتر و اطرافیانش بوجود نمی‌آمد.
سیاست خارجی آمریکا معمولا موضوع غیرقابل مذاکره و ثابتی است، این خطوط قرمز معمولا با روی کارآمدن یک رئیس جمهور تازه تغییر نمی‌کند و مشخص است که آمریکا مقابل خود، روسیه را مشاهده میکند و هرگونه پیشرفت احتمالی در روسیه برای آمریکا یک خبر بد محسوب می‌شود.
کشورهایی چون ونزوئلا، کوبا، اکوادور، بولیوی، آرژانتین و برزیل دلیلی برای همکاری با آمریکا مشاهده نمی‌کنند و از دیرباز با رئیس خود در فضای فوتبال یعنی شخص بلاتر همراه و هم داستان بوده و هستند اما در این پرونده اوضاع طور دیگری رقم خورد و آمریکا موفق شد توسط نیروهای امنیتی خود بسیاری از این مقامات را بازداشت کند، نکته قابل تامل این که نیروهای اطلاعاتی آمریکا بدون هیچ مزاحمی در کشورهای نه چندان متحد با آمریکا، شنود تلفنی داشته و حتی برای بازداشت برخی از افراد به نیروهای پلیس همان کشور دستور مستقیم و لازم الاجرا داده است.
پوتین فرد ثروتمندی است اما آرزو و هدف بلند مدت او و همراهانش این است که روزگاری روسیه را نیز تا مرز قدرت واشنگتن، قوی و تاثیرگذار جلوه دهند. آمریکا نیز نگران همین موضوع است تا مبادا فوتبال و دستگاه مرموزش چنین لطف تاریخی را به روسیه داشته باشند و سر آمریکا و انگلیس در این میان بی‌کلاه بماند. بانک‌های بزرگ جهانی در بازارهای جهانی سهام و بورس، فعال هستند و معمولا فیفا را محل امنی برای پیشرفت سرمایه خود می‌دانند اما این چیزی نیست که آمریکا بخواهد، اگر این بانک‌های جهانی ثروت و اعتبار خود را از قلب فیفا، همان فیفایی که فعلا به سود آمریکا قدم بر نمی‌دارد، بیرون بکشند دیگر چیزی از فیفا باقی نخواهد ماند.
کمی معقولانه تر و واقع بینانه تر پیش برویم، نه صدام سلاح شیمیایی داشت و نه اسد گامی در جهت خلاف حقوق بشر برداشته بود، اما آمریکا کاری را که می‌خواست انجام داد و عده‌ای را به جان یکدیگر انداخت. مدارکی هم که رسانه‌ای شدند هرگز تا مرز تائید صحت و درستی پیش نرفتند.
در همین راستا آمریکا و کشورهای غربی اصرار دارند که ثابت کنند روسیه به اوکراین حمله کرده و مرتکب جنایت جنگی شده است اما در این میان باز هم خبری از عقلانیت و مدارک جهانی و خردپسند نیست و آنچه در میان است، استدلال‌های آمریکایی است و قضاوت‌های جانب‌دارانه.
کسی منکر وجود فساد اخلاقی و مالی در فیفا نیست اما سوال مهمی که در این بازه زمانی مطرح می‌شود این است که چرا آمریکا در چنین روزهایی ناگهان وجدانش به درد آمده و تصمیم گرفته که اذهان عمومی را روشن کند. چرا آمریکا به ناگهان سیستم امنیتی خود را به صورت تمام وقت در خدمت مردم دنیا قرار داده تا شاید فوتبال جهان را کمی پاک کند!
