گروه فرهنگی مشرق - حضور ناگهانی کامران نجف زاده، خبرنگار خوش ذوق و کهنه کار تلویزیون در برنامه سال تحویل شبکه دو، از جهاتی باعث شد یکه تازی «اسم» ها به خط پایان نزدیک شود. اگرچه برنامه سال تحویل شبکه یک خیلی سرد و معمولی و برنامه سال تحویل شبکه سه هم پر زرق و برق و مملو از هدایا و تبلیغات تجاری بود اما نجف زاده در خط میانی این دو حرکت کرد و توانست هم مهمانان خوبی را در برنامه دعوت کند و هم 14 ساعت برنامه زنده را به شکلی قابل قبول اداره کند.

راحتي نجف زاده با مهمان ها از دايره ادب خارج نمي شد و این برگ برنده یک برنامه زنده و ویژه سال تحویل است با توجه به برخی اتفاقات حاشیه های در سالهای مختلف. تقدیر مهمانان و راحتی گفتگو با نجف زاده موید این نکته بود.

به جز برخي سوال ها از هلالي مداح که تند و تيز بود، مجری با بقيه مدارا کرد و خبري از پرسش و پاسخهاي صرفا جهت اطلاعي در کار نبود و مهمان ها احساس راحتي مي کردند تا با روح کلی شبکه دوم سیما نیز هماهنگ باشد.

تقدير مرضيه برومند و جلال مقامي و ربيعي وزيرکار و حتي گلپايگاني يا آقا تقي از سوال هاي نجف زاده به نوع خود نشان مي داد پرسش ها به دل مهمان و مخاطب نشسته است.

منابع متعددي مي گويند برنامه نجف زاده مهمان هايي داشت که پولي براي حضور نگرفتند. باصطلاح برنامه پاکت نداشت.

برنامه نجف زاده فراجناحي بود و البته کفه آن از نظر سياسي بیشتر به منتقدان اختصاص داشت اما مجري هرگز وارد خط کشي هاي سياسي در سال تحويل نشد.

ارتباط با ظريف وزير خارجه و بخش آقاي دوربيني و گفتگوهاي عيدانه با محرمي و عابدزاده و نوستالژي شناسي با فرهاد آييش و سراج و خمسه و پورنگ و حياتي و جعفري جوزاني و لوریس چاکناواريان و برخی حرف هاي خط قرمزي برنامه را خاص کرده بود.

هیچ خط قرمزی در برنامه شکسته نشد. کنايه هاي تند او به پليس با لبخند و لطيفه همراه مي شد تا واکنش منفي اي در پي نداشته باشد.
*مرتضی اسماعیلی