به گزارش مشرق - روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم احمد شیرزاد نوشت:
روز گذشته رئیس جمهور به استان لرستان سفر کردند تا با مردم این منطقه دیدار نزدیکی داشته باشند. در این برنامه‌ها متاسفانه رفتارهایی از سوی مردم صورت گرفت که بسیاری از نخبگان جامعه آن را نمی‌پسندند و مشابه این رفتار در دولت‌های گذشته نیز از سوی مردم تقبیح می‌شد.
رفتارهایی نظیر دویدن دنبال خودروی رئیس جمهور یا جمع‌آوری نامه‌های مردمی با گونی رفتارهای شایسته ودر شأن ملت نیست و تصویری نامیمون از مردم عزیز کشورمان ارائه می‌دهد. این مسئله ریشه در سنت‌هایی دارد که بین توده‌ها جا افتاده و بر اساس همین سنت‌ها مردم عادت کرده‌اند که رئیس جمهور یا هر مسئولی که به منطقه آنها سفر می‌کند به خواسته‌های آنان جامه عمل بپوشاند و همزمان با این سفرها سیلی از نامه‌ها و خواسته‌های مردم به این مسئولان سرازیر می‌شود. زمانی که در مجلس ششم نماینده مردم شریف اصفهان بودم نیز هر بار که برای یک سخنرانی به میان مردم می‌رفتم با انبوهی از خواسته‌های مردم مواجه می‌شدم که خواسته‌هایی مثل درخواست وام یا درخواست شغل یا زمین برای مناطق روستایی یا پیگیری پرونده‌های قضایی را مطرح می‌کردند.
متاسفانه در این میان برخی مسئولین نیز زیر این نامه‌ها، نامه می‌نویسند و با اینکه می‌دانند 99درصد این تقاضاها به نتیجه نمی‌رسد و افرادی که این تقاضاها را مطرح کرده‌اند واجد شرایط نیستند، اما به خاطر عرف حاکم بر منطقه و اینگونه سخنرانی‌ها باز هم نامه‌های پیگیری می‌نویسند و این رفتارها نیز در تقویت این فرهنگ تاثیرگذار بوده است. البته در استان‌های مختلف و مناطق مختلف هر استان این مسئله فرق دارد اما جا افتادن این فرهنگ باعث شده اگر مسئولی نامه آنان را پیگیری نکند به مردم بربخورد و احساس برخوردهای غیرمحترمانه کنند. در حالی که اگر دو برابر بودجه عمومی کشور نیز صرف این کار شود برای پاسخ به این نیازها کافی نیست و صرف بودجه کشور بر اساس نامه‌های مردم هم اساسا نظام تصمیم‌گیری کشور را دچار اخلال می‌کند.
البته در میان این نامه‌ها تقاضاهایی نیز وجود دارد که منطقی است و می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد. مسائلی مثل راه روستایی یا لوله کشی گاز یا مسائلی از این دست که خواسته‌های یک منطقه است اما در این موارد نیز چون برنامه‌ریزی‌های دولت روال منظمی دارد و در شوراهای برنامه‌ریزی در باره این مسائل تصمیم گرفته می‌شود، نیازی به تشریف‌فرمایی یک مقام مسئول برای پیگیری و رسیدگی به یک موضوع نیست.
البته گره‌هایی است که برای باز شدن آنها نیاز به حضور یک مسئول است اما تعداد این گره‌ها کم است و برای حل این گره‌ها نیز ابزارهای ارتباطی وجود دارد و لازم نیست حتما در دیدار مستقیم به دست رئیس جمهور یا مقامات مسئول برسد. اما متاسفانه از یک سو روحیه مردم و از سویی دیگر رفتارهای گذشته سبب شده این فرهنگ نهادینه شود.
کسی از آقای روحانی توقع ندارد که یک شبه این فرهنگ را تغییر دهند اما به نظر باید در برخی روش‌های شکلی تجدیدنظر کنند. زشت‌‌ترین رفتاری که در فرهنگ مردم نهادینه شده دویدن به دنبال خودروی رئیس‌جمهور است که باید هرچه سریعتر جلوی این رفتار اشتباه گرفته شود. بر اساس روایات نهج‌البلاغه نیز در مسیری که حضرت علی (علیه‌السلام) به سمت شام می‌پیمودند، گروهی از مردم شهر «انبار» حضرت را که دیدند پیاده به دنبال امام و در مقابل ایشان دویدند و مراسم استقبال از حضرت را انجام دادند و گفتند این عادت ماست.
بعد از این که فلسفه این کار خود را بیان کردند، حضرت آنها را از این کار نهی کردند و فرمودند: به خدا سوگند حاکمان شما ازاین گونه احترام گذاشتن‌ها سودی نبردند. این مسئله‌ای است که باید در کوتاه‌مدت حل شود. من اگر جای رئیس‌جمهور باشم و با این رفتار مردم مواجه شوم از خودرو پیاده می‌شوم و ضمن تشکر از مردم به خاطر ابراز احساساتشان، از آنان خواهش می‌کنم توقف کنند تا ما عبور کنیم. در مورد نامه نوشتن نیز باید سعی شود دفترها کارکرد بهتری داشته باشند. گرچه همانطور که گفته شد مقصر قسمتی از این نابهنجاری اجتماعی خود مردم هستند و برای حفظ شأن خود گاه باید رفتار آنان را نیز مورد انتقاد قرار داد.
بدون شک در شهر و دیاری که مقامات سیاسی حضور پیدا می‌کنند بسیاری افراد هم هستند که نسبت به این رفتار انتقاد دارند اما در نهایت آنچه دوربین‌ها ثبت می‌کنند و در رسانه‌‌ها منعکس می‌شود رفتاری است که عده‌ای دنبال خودرو دویده‌اند یا برای نامه دادن از سر و کول هم بالا رفته‌اند. نخبگان شهرها و روستاها هم باید به همشهریان و هم‌روستاییان خود این نکته را متذکر شوند که این رفتار در شأن مردم ایران نیست و بهتر است در این رفتار تجدید نظر کنند.
روز گذشته رئیس جمهور به استان لرستان سفر کردند تا با مردم این منطقه دیدار نزدیکی داشته باشند. در این برنامه‌ها متاسفانه رفتارهایی از سوی مردم صورت گرفت که بسیاری از نخبگان جامعه آن را نمی‌پسندند و مشابه این رفتار در دولت‌های گذشته نیز از سوی مردم تقبیح می‌شد.
رفتارهایی نظیر دویدن دنبال خودروی رئیس جمهور یا جمع‌آوری نامه‌های مردمی با گونی رفتارهای شایسته ودر شأن ملت نیست و تصویری نامیمون از مردم عزیز کشورمان ارائه می‌دهد. این مسئله ریشه در سنت‌هایی دارد که بین توده‌ها جا افتاده و بر اساس همین سنت‌ها مردم عادت کرده‌اند که رئیس جمهور یا هر مسئولی که به منطقه آنها سفر می‌کند به خواسته‌های آنان جامه عمل بپوشاند و همزمان با این سفرها سیلی از نامه‌ها و خواسته‌های مردم به این مسئولان سرازیر می‌شود. زمانی که در مجلس ششم نماینده مردم شریف اصفهان بودم نیز هر بار که برای یک سخنرانی به میان مردم می‌رفتم با انبوهی از خواسته‌های مردم مواجه می‌شدم که خواسته‌هایی مثل درخواست وام یا درخواست شغل یا زمین برای مناطق روستایی یا پیگیری پرونده‌های قضایی را مطرح می‌کردند.
متاسفانه در این میان برخی مسئولین نیز زیر این نامه‌ها، نامه می‌نویسند و با اینکه می‌دانند 99درصد این تقاضاها به نتیجه نمی‌رسد و افرادی که این تقاضاها را مطرح کرده‌اند واجد شرایط نیستند، اما به خاطر عرف حاکم بر منطقه و اینگونه سخنرانی‌ها باز هم نامه‌های پیگیری می‌نویسند و این رفتارها نیز در تقویت این فرهنگ تاثیرگذار بوده است. البته در استان‌های مختلف و مناطق مختلف هر استان این مسئله فرق دارد اما جا افتادن این فرهنگ باعث شده اگر مسئولی نامه آنان را پیگیری نکند به مردم بربخورد و احساس برخوردهای غیرمحترمانه کنند. در حالی که اگر دو برابر بودجه عمومی کشور نیز صرف این کار شود برای پاسخ به این نیازها کافی نیست و صرف بودجه کشور بر اساس نامه‌های مردم هم اساسا نظام تصمیم‌گیری کشور را دچار اخلال می‌کند.
البته در میان این نامه‌ها تقاضاهایی نیز وجود دارد که منطقی است و می‌تواند مورد توجه قرار بگیرد. مسائلی مثل راه روستایی یا لوله کشی گاز یا مسائلی از این دست که خواسته‌های یک منطقه است اما در این موارد نیز چون برنامه‌ریزی‌های دولت روال منظمی دارد و در شوراهای برنامه‌ریزی در باره این مسائل تصمیم گرفته می‌شود، نیازی به تشریف‌فرمایی یک مقام مسئول برای پیگیری و رسیدگی به یک موضوع نیست.
البته گره‌هایی است که برای باز شدن آنها نیاز به حضور یک مسئول است اما تعداد این گره‌ها کم است و برای حل این گره‌ها نیز ابزارهای ارتباطی وجود دارد و لازم نیست حتما در دیدار مستقیم به دست رئیس جمهور یا مقامات مسئول برسد. اما متاسفانه از یک سو روحیه مردم و از سویی دیگر رفتارهای گذشته سبب شده این فرهنگ نهادینه شود.
کسی از آقای روحانی توقع ندارد که یک شبه این فرهنگ را تغییر دهند اما به نظر باید در برخی روش‌های شکلی تجدیدنظر کنند. زشت‌‌ترین رفتاری که در فرهنگ مردم نهادینه شده دویدن به دنبال خودروی رئیس‌جمهور است که باید هرچه سریعتر جلوی این رفتار اشتباه گرفته شود. بر اساس روایات نهج‌البلاغه نیز در مسیری که حضرت علی (علیه‌السلام) به سمت شام می‌پیمودند، گروهی از مردم شهر «انبار» حضرت را که دیدند پیاده به دنبال امام و در مقابل ایشان دویدند و مراسم استقبال از حضرت را انجام دادند و گفتند این عادت ماست.
بعد از این که فلسفه این کار خود را بیان کردند، حضرت آنها را از این کار نهی کردند و فرمودند: به خدا سوگند حاکمان شما ازاین گونه احترام گذاشتن‌ها سودی نبردند. این مسئله‌ای است که باید در کوتاه‌مدت حل شود. من اگر جای رئیس‌جمهور باشم و با این رفتار مردم مواجه شوم از خودرو پیاده می‌شوم و ضمن تشکر از مردم به خاطر ابراز احساساتشان، از آنان خواهش می‌کنم توقف کنند تا ما عبور کنیم. در مورد نامه نوشتن نیز باید سعی شود دفترها کارکرد بهتری داشته باشند. گرچه همانطور که گفته شد مقصر قسمتی از این نابهنجاری اجتماعی خود مردم هستند و برای حفظ شأن خود گاه باید رفتار آنان را نیز مورد انتقاد قرار داد.
بدون شک در شهر و دیاری که مقامات سیاسی حضور پیدا می‌کنند بسیاری افراد هم هستند که نسبت به این رفتار انتقاد دارند اما در نهایت آنچه دوربین‌ها ثبت می‌کنند و در رسانه‌‌ها منعکس می‌شود رفتاری است که عده‌ای دنبال خودرو دویده‌اند یا برای نامه دادن از سر و کول هم بالا رفته‌اند. نخبگان شهرها و روستاها هم باید به همشهریان و هم‌روستاییان خود این نکته را متذکر شوند که این رفتار در شأن مردم ایران نیست و بهتر است در این رفتار تجدید نظر کنند.
